VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
AUTOLYSE
Het Eeuwige Spel Van Het ‘Ego’ — (01-10-2016)
[PAS OP! DIT VERHAAL ZIT VOL MET PARADOXEN!]
Uiteindelijk, zo blijkt, is het steeds weer zo dat, hoewel alles onpersoonlijk is, ik (als het IK/BEWUSTZIJN dat ik ben en alles is) toch elke keer weer heel langzaam wegzink in de illusie dat het persoonlijk is. Je zou denken dat dit niet meer gebeurt wanneer je ‘wakker’ bent, maar schijnbaar is niets minder waar… of ik ben nog niet ‘wakker’ genoeg, dat kan ook.
Het universum, de wereld, het leven, is een Droomstaat en om in de Droomstaat te kunnen ‘bestaan’ heb je een ‘ego’ nodig. Daar is niets mis mee. Elk voertuig heeft een bestuurder nodig en of dit nu een werkelijk persoon of een computer is, doet er niet toe. Ons lichaam is het voertuig en het ‘ego’ is de bestuurder. Het punt is dat ‘ego’ alleen maar de bestuurder is en niet de navigator, want dat ben ik (als IK/BEWUSTZIJN).
Het enige nadeel van ‘ego’ is, dat het zich graag groter en belangrijker maakt dan het is en daadwerkelijk wil geloven dat het dat lichaam is en dus een ‘persoon’ is en zowel bestuurder als navigator is. Blijkbaar moet ik (als IK/BEWUSTZIJN) er op letten dat ‘ego’ niet teveel macht en importantie toe-eigent.
Als ‘ego’ die kans wel krijgt, dan lijkt het alsof alles persoonlijk is. Dan lijkt het alsof de wereld en het leven mij overkomt. Dan lijkt alles een reden, een betekenis of waarde te hebben, terwijl dat allemaal niet waar is. Niets overkomt mij en niets heeft een reden, een betekenis of waarde.
De verwarring begint elke keer wanneer ik (IK/BEWUSTZIJN) even de teugels laat vieren en ‘ego’ heel erg sneeky via een geheime gang weer de controlekamer betreedt en stiekem het roer overneemt. ‘Ego’ doet dat niet in één keer met één ruk, maar heel langzaam en onopvallend als een Ninja. Pas wanneer ‘ego’ weer bijna volledige de macht over het stuur heeft, dringt het tot me door dat het me opvalt dat ik van alles en nog wat weer ‘persoonlijk’ opvat, terwijl het mij (als IK/BEWUSTZIJN) duidelijk is dat letterlijk alles onpersoonlijk is.
Het elke keer opnieuw verkrijgen van de macht is het eeuwige spel van het ‘ego.’ Dat is verder geen ramp, alleen maar lastig. Het betekent namelijk dat er weer even extra ‘naar binnen’ gegaan moet worden om orde op zaken te stellen. Ik (IK/BEWUSTZIJN) moet me weer extra bewust worden van het simpele feit dat alles onpersoonlijk is en dat ik (IK/BEWUSTZIJN) moet inzien dat ik (als ‘lichaam-ego’ constructie) er niets mee te maken heb.
Ik (IK/BEWUSTZIJN) moet me er elke keer weer bewust van zijn dat niets mij overkomt en niets een reden, een betekenis of waarde heeft, en dat letterlijk alles wat het ‘ego’ achter ‘HET IS’ plakt (zoals: het is liefde; of: het is mooi; of: het is lelijk) HET niet is.
|
