VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
AUTOLYSE
Persoonlijke Noot #16 — (24-07-2017)
Met de conclusie dat niemand kan weten wat ‘dat wat is’ is of waarom er zoiets schijnt te bestaan als de ‘Droomstaat’ — waarin wij schijnbaar gedroomde karakters zijn die schijnbaar een toneelstukje opvoeren dat we ‘ons leven’ noemen, terwijl we ondertussen zijn vergeten dat het slechts een toneelstukje is — en de vaststelling dat ‘dat wat is’ alleen maar ‘niets’ kan zijn — aangezien er nooit iets is gebeurd — zit mijn ‘taak’ er volgens mij wel op.
Ik kan niet meer vertellen dan ik nu heb verteld en niet meer opschrijven dan wat ik inmiddels heb opgeschreven. Wanneer ik mijn catalogi aan geschriften doorlees, dan merk ik dat ik al geregeld in herhaling val; dat ik iets schrijf wat ik al eerder heb opgeschreven en dus iets opnieuw herinner wat ik me al herinnerd had, maar was vergeten dat ik het was vergeten.
Aan het einde van de weg is er geen verlichting en iedereen die beweert dat daar wel verlichting is, is nog niet aan het einde van de weg. Aan het einde van de weg staat simpelweg een bord waarop staat:
“HIER IS HET EINDE VAN DE WEG!”
Nee hoor, zelfs dat staat er niet; er is alleen een afgrond waar je in dondert.
Misschien schrijf ik nog wel eens een stukje, maar dat zal niets nieuws toevoegen aan wat ik al heb geschreven. Er is namelijk niet meer te ontdekken dan het gegeven dat er niets is te ontdekken. Niets is niets, en het is nooit en nergens. Er is nooit iets gebeurd, er is geen wereld, geen universum en alles is een verzinsel van ‘iets’ waarvan we geen weet hebben wat dat is en waarom het dit verzint. De enige waarheid is dat niets waar is; niet omdat alles onwaar is, maar omdat er letterlijk niets is om waar te zijn.
OH, THE HORROR!
Niet echt wat we zouden verwachten van zoiets nobels als een spirituele zoektocht naar ons Ware Zelf en algehele verlichting voor iedereen, niet waar? Mensen die op zoek zijn naar iets dat waar is en eigenlijk van tevoren al hebben vastgesteld dat de uitkomst zal zijn dat alles ‘Liefde’ is (omdat ‘verlichte mensen’ dat hebben gezegd), moet ik teleurstellen. Alles is niet ‘Liefde’, omdat er geen ‘alles’ is; er is alleen maar ‘niets’ en ‘niets’ kan niet ‘iets’ zijn.
Goed, ik heb (volgens mij) alles geschreven wat er te schrijven valt en alles gezegd wat er te zeggen valt. Er rest mij slechts te zijn in dat wat schijnbaar is en te reageren op wat er schijnbaar plaatsvindt. Ik sta open voor wat er langskomt en voor de rest zie ik het wel.
Voor het geval ik niets meer schrijf (wat ik betwijfel, maar goed — one never knows), wens ik iedereen een goede reis en ik zie jullie wel daar waar we gestart zijn.
|
