Uitnodiging Om Te ZIJN — (3-1-09)

Mijn conclusie tot nu toe is zo simpel dat het bijna niet zo kan zijn. Het komt er op neer dat we (ik, jij, wie-dan-ook) hier zijn puur en alleen voor het ZIJN en dat alles om ons heen er puur en alleen is voor ons om ons uit te nodigen om te ZIJN. Dit houdt in dat ik er ben voor de anderen zodat zij uitgenodigd worden om alleen maar te ZIJN, en zij, iedereen en alles om mij heen, is er voor mij en nodigt mij uit om alleen maar te ZIJN.

De enige reden voor een leven is simpelweg ZIJN in wat nu gebeurt. Nu! Niet zonet, niet straks, niet gisteren en niet morgen, ook niet "in het Nu", maar nu, en daarmee, met wat nu gebeurt, mogen we doen wat we willen en dat is altijd goed. Alles wat iedereen doet is altijd goed en iedereen heeft altijd gelijk, omdat het namelijk alleen om ZIJN gaat en niet om het doen of het resultaat.

"Het gaat niet om het doen of het resultaat", hiermee zeg ik niet dat je niets moet doen omdat het er niet toe doet of dat een resultaat niet leuk is. Wat ik zeg is dat je mag doen wat je wilt, alleen maakt het niets uit, het maakt geen verschil, het voegt uiteindelijk niets toe. Wil je een spirituele zoektocht ondernemen, dan is dat goed, alleen ga je slechts vinden dat een spirituele zoektocht niets extra's oplevert. Maar als het je leuk lijkt, go for it!

Simpel gezegd, alles wat je denkt dat je moet bereiken is onzin. Een goede baan, succes, liefde, relatie, groot huis, nieuwe auto, kinderen (ja, ook die): allemaal onzin. Het kan leuk zijn als je het leuk vindt, maar dat is dan ook alles, voor de rest is het onzin... stuk voor stuk. Het heeft uiteindelijk allemaal helemaal niets met JOU te maken.

Zo zit ik met "discussie". Ik vind discussie erg leuk, het liefst zo scherp mogelijk, maar ik word een beetje moe van mensen die zich persoonlijk aangesproken voelen, die beginnen te praten over dat ik "respect" moet hebben voor hun mening en weet-ik-wat-niet-allemaal. Mensen geloven werkelijk dat ze een discussie moeten winnen om hun zelfrespect of hun zelfwaarde te beschermen, en dat is wel zo'n onwaarschijnlijke misvatting.

Het wordt voor mij steeds lastiger om een discussie te voeren omdat mensen boos worden om wat ik zeg. Ik schijn nog al stellig te zijn en, zegt men, een beetje extreem; terwijl ikzelf het niet persoonlijk bedoel en ik de hele discussie niet persoonlijk opvat. Gewoon twee entiteiten die meningen delen, dat is wat er gebeurt, daar zie ik geen "ikjes" achter zitten. Ik heb het gevoel dat ik daarin een uitzondering ben.

Het gaat er niet om dat IK iets vind of meen en dat ik daarmee wat JIJ vindt of meent bedreig, het gaat om twee meningen die aan elkaar getoetst worden. IK en JIJ hebben er niets mee te maken, IK ben niet mijn mening en JIJ bent niet jouw mening dus de verschillende meningen kunnen geen bedreiging voor het ZIJN van jij en ik vormen.

Zo kan ik een fundamentalistisch christelijke man tegenkomen —echt, dat kan zo maar— die tegen mij begint te praten over hoe slecht de moslims zijn, hoe hun geloof een verkeerd geloof is en hun Allah een afgod is, dat zijn God de enige ware God is en dat de zoon van God op aarde is gekomen om te sterven voor onze zonden; tenzij je niet in die christelijke God en Zijn zoon gelooft, dan brand je voor eeuwig in de hel! (Christendom is een menslievende religie, tenzij je het oneens bent, dan ga je geroosterd worden)

Ik ben het daar niet mee eens, dat mag duidelijk zijn, en ik kan dan een aantal dingen doen. Ik kan zijn overtuiging aanvechten en bevechten, tot op het bot want wat hij zegt is onmenselijk en gaat in tegen alles waar ik voor sta (m.a.w. ik ben mijn mening); waarmee ik mijn virtuele ego een podium geven en alles heel erg persoonlijk opneem — of ik kan zijn overtuiging aanhoren zonder dat het me persoonlijk (egoïstisch) beïnvloedt. Ik hoor het aan en respecteer zijn mening (zoals zoveel zeggen dat ik eens zou moeten doen — don't hold your breath!)

Probleem hierbij is, als ik zijn verhaal slechts aanhoor en er niet persoonlijk op reageer, dat ik dan geen uitnodiging ben voor hem om slechts te ZIJN. Ik geef de christen niet de kans om oftewel zijn ego de vrije loop te geven en zich persoonlijk te identificeren met zijn mening (bestaansrecht onttrekken aan zijn verhaal), dan wel slechts te ZIJN in aanwezigheid van mijn verhaal dat haaks staat op zijn verhaal.

Dus, om mee te doen met dit verhaal op aarde, dit spel, is het belangrijk dat ik mijn geloof, mijn overtuiging, mijn zienswijze deel met mensen die een ander geloof, overtuiging of zienswijze hebben. Enig verschil is, of kan zijn, dat ik mijn verhaal deel zonder dat mijn virtuele ego zich identificeert met wat er verteld wordt en ik slechts BEN met mijn verhaal. Ik deel wat ik denk dat juist is (ik zijnde dit mechanisme dat op aarde rondloopt), maar het is mij om het even of iemand anders dat met mij deelt; ik onttrek geen bestaansrecht aan mijn verhaal, ik ben niet mijn verhaal maar het verhaal IS en ik BEN niet meer dan het voertuig waarin het verhaal reist.

Anders gezegd: ik heb een mening en ik discussieer daarover met iemand, maar daarbij weet ik dat het resultaat van die discussie er niet toe doet en als er niets verandert dan is dat wat er gebeurt; maar is er wel resultaat dan kan dat erg leuk zijn (voor zolang het duurt), maar dit resultaat is slechts deel van het verhaal van MIJ en niet bijzonder belangrijk voor het geheel van het verhaal (het spel).

Het is "A" dat IS met dit verhaal en dit deelt met "B" dat IS met dat verhaal; beiden hebben 100% gelijk maar kunnen ook zomaar tot een ander inzicht komen. Door de zienswijze van de ander niet als een persoonlijke aanval te zien ontstaat er een discussie tussen twee entiteiten die alleen maar ZIJN.

Wij ontmoeten elkaar en jij vindt "dit" en ik vind "dat". Deze samenkomst houdt niet in dat jouw "dit" mijn "dat" bedreigt alleen omdat het een tegenovergestelde mening is, want vanuit jouw standpunt heb jij met jouw "dit" helemaal gelijk, net zoals ik vanuit mijn standpunt ook volledig gelijk heb met mijn "dat". Twee volslagen tegenovergestelde standpunten en zienswijzen en beiden kloppen helemaal binnen het ZIJN dat IS. Discussiëren is niets meer dan een uitnodiging om te ZIJN en mee te doen aan het spel; en het is de bedoeling dat het leuk is!
 
Iedereen heeft altijd gelijk, dat is bijna een universele wet, maar middels een discussie zonder enige terughoudendheid; waarbij er de vrijheid is om werkelijk alles te zeggen zonder het persoonlijk te nemen, zonder het ego mee te laten doen; kunnen we van gedachten wisselen en wellicht zal de één of de ander tot een ander inzicht kunnen komen. Niet dat dit er toe doet, welnee, niets doet er toe, maar het is onderdeel van het hier ZIJN.

De mening dat, als iedereen 100% gelijk heeft een discussie onnodig is en iedereen maar op moet houden met praten en discussiëren, is onzinnig en vooral heel erg dom, want dan doe je niet mee met het spel en als je niet meedoet met het spel is je leven werkelijk helemaal voor niets geweest. (Maar ook dat is goed en daar heb je helemaal 100% gelijk in.)

Zolang ik jouw mening niet als een persoonlijke aanval op mijn ego, mijn IK, ervaar, en jij mijn mening niet als een persoonlijke aanval op jouw IK ervaart, kan er geen ruzie ontstaan. Is het zo simpel? Ja, het is zo simpel! Als jij kwaad wordt om de manier waarop een ander reageert of om wat er gezegd wordt, heb je een ego dat flink meedoet in het gesprek en dat is jouw probleem, niet van een ander. Als jou iets dwars zit dan kun je er zeker van zijn dat het JOU dwars zit, en dat kan nooit de schuld van een ander zijn of iets waar een ander rekening mee moet houden.

Kortom, en dit geldt echt voor iedereen, er is geen enkele uitzondering: als je boos wordt om iets dat een ander doet of zegt, dan zegt dat niets over die ander of zijn mening maar alles over jezelf, en ook DAT is weer een uitnodiging aan jou om alleen maar te ZIJN... zonder ego, zonder IK, gewoon een JIJ dat IS.

Hoe zeg je het simpel? Het wordt alleen maar ingewikkelder (zoals altijd). Nog één poging dan. Het doet er niet toe OF jij bestaat, het doet er niet toe OF ego bestaat, het doet er niet toe OF er een IK kan worden gelokaliseerd; het gaat er om dat JIJ, jouw EGO en jouw IK gewoon niet belangrijk is. JIJ, je EGO en jouw IK kunnen we gewoon naast ons neerleggen, verwaarlozen, zij betekenen niks, nada, noppes... nothing whatsover to nobody nowhere! Het gaat om wat er gebeurt, dat is alles, en wat dat met jou doet of voor jou betekent is voor niemand van generlei waarde, inclusief jezelf.

INHOUD