De Kern Van De
Zaak
2: Symptoombestrijding — (18-1-09)
Hoe
meer je er op let hoe vaker je het tegenkomt. Ik heb hierover al geschreven
in het artikel "de kern van de zaak",
maar het gebeurt overal. Ook bij een moord zie je het. Als we iemand oppakken
voor moord doen we ons best om te bewijzen dat hij/zij het heeft gedaan
en dan geven we
straf, maar we kijken nooit naar waarom iemand een moord heeft gepleegd.
Het motief wordt alleen bekeken om te bewijzen dat we elk recht hebben
om hem/haar te straffen. We gaan nooit naar de kern van iets.
Kredietcrisis, precies hetzelfde. We stoppen geld in de banken om deze
maar te laten overleven maar we veranderen niets aan het systeem waardoor
deze puinhoop is ontstaan. Ziekte idem dito, we snijden de kanker weg
maar gaan niet bij onszelf te rade waarom die kanker is ontstaan. Misschien
is kanker het laatste redmiddel voor een ziek lichaam om dat wat het
werkelijk ziek maakt uit te moorden (en daarmee uiteindelijk ook zichzelf).
Wat vertelt die kern over ons? Wat gebeurt er als die kern aangepakt
gaat worden? Dat weet niemand, omdat er altijd iets wolligs, iets vaags
of iets onbenulligs overheen komt dat de weg naar het kernpunt afbreekt.
Een probleem wordt altijd getoetst en opgelost met kennis uit het verleden
en die kennis is corrupt omdat er nog nooit naar de kern van een probleem
is gekeken. In feite is er nog nooit een probleem volledig opgelost
en met die onvolledige kennis gaan we nieuwe problemen te lijf.
Ik geef toe dat ik niet anders ben. Net als iedereen los ik ook de problemen
op vanuit dat wat ik weet of denk te weten — "resultaten
uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst". Er moet
dus een compleet nieuwe manier van benaderen worden ontwikkeld en er
is niets om op terug te grijpen. Het is niet mogelijk om met de kennis
van de afgelopen zesduizend jaar (ik noem maar een getal) dit vraagstuk
op te lossen. We staan op een rand en weten dat er voor ons, naast ons,
boven ons, onder ons en achter ons, niets is... maar dat kunnen we niet
zien. We weten het alleen maar en om antwoord op onze vraag te krijgen
moeten we een stap zetten.
Welke kant op? Voor, naar achter, naar links of rechts? Of is "the
only way up"? Of "down"?
Wat
is de kern? Is de kern hetzelfde als de oorsprong? Of als de Big Bang?
Feit is wel dat alles een kern heeft, elk levend wezen op aarde heeft
een kern. De aarde zelf heeft een kern. Zoals van binnen ook van buiten,
en alles draait altijd om die kern — letterlijk, kijk maar naar
hoe de planeten rond de zon draaien, en dat is overal zo.
De kern van ons zonnestelsel is de zon en nooit en te nimmer zullen
wij ooit bij die kern kunnen komen. Is dat symbolisch? Is het daarmee
al bewezen dat wij, als zoekende biologische machine, nooit bij de kern
zullen komen en dat wij gedoemd zijn
om nooit een probleem of vraagstuk op te lossen. Is het daarom dat men
binnen A-Dvaita zegt dat het zinloos is om te zoeken omdat het nooit
gevonden kan worden?
Als iets niet gevonden kan worden dan kan het ook niet zoek zijn en
is die kern altijd hier aanwezig. Waarom zien we hem dan niet? Waarom
kan ik die kern niet betasten om te zien waar nou precies het probleem
zit. Het kan niet zo zijn dat dit de bedoeling is, want dan zou er iets
of iemand zijn die een bedoeling heeft, en als er geen bedoeling is
dan is in principe alles mogelijk... en dus ook het aanpakken van die
kern waardoor er eindelijk eens iets opgelost kan worden.
Tot nu toe, vanaf het begin der tijden, doen we alleen maar aan symptoom
bestrijding. Alles wat we tegenkomen en als probleem zien is slechts
een uitvloeisel van een werkelijk probleem. We lossen vervolgens het
uitvloeisel op en laten het werkelijke probleem onzichtbaar bestaan.
Op een gegeven moment heeft een organisme er genoeg van en gaat het
zichzelf steeds radicaler verdedigen (een organisme kan een lichaam
zijn, maar ook een organisatie, of een Melkweg, of een aarde), tot het
uiteindelijk alles aanvalt dat het als bedreigend ziet of als iets dat
wellicht ergens in de toekomst bedreigend zou kunnen zijn, waaronder
zichzelf. Dat is wat we aan het doen zijn, daarom wordt alles steeds
erger en agressiever. En nog steeds bestrijden we de symptomen, de
uitvloeisels, en laten we het werkelijke probleem, de kern, met rust.
Zo is terrorisme een uitvloeisel van een ander probleem, namelijk ongelijkheid
en armoede, en het terrorisme vallen we aan terwijl we de ongelijkheid
en armoede laten bestaan. Maar ongelijkheid en armoede zijn ook weer
uitvloeisels van een ander probleem, en dat andere probleem is een uitvloeisel
van een ander probleem, enzovoort en zo verder. We moeten net zolang
doorgraven tot we geen ander probleem meer tegenkomen en dan zijn we
in de kern beland. Er is niemand die de energie of de tijd kan opbrengen
om dit te doen, want alles moet snel en nu meteen opgelost worden. We
willen meteen resultaat zien.
Als je dit bestaan als een computer programma bekijkt, wat het volgens
mij wel zo'n beetje is, dan vermoed ik dat er een virus binnen
is gekomen en die virus is de kern van het probleem. Wat wij doen is
de gevolgen van het virus bestrijden en niet het virus zelf. Ik denk
dat het mogelijk moet zijn om het virus te doden, maar daarvoor moeten
we wel naar de kern kijken en niet net doen alsof alles wel goed komt
als we maar genoeg symptomen bestrijden. Het systeem zal het op een
gegeven moment opgeven en imploderen om dan maar in één
keer alles uit te moorden, maar dat is niet nodig als we de kern aanpakken.
Alle Delen:
1. INTRO
2. SYMPTOOMBESTRIJDING
3. SPIRITUELE AUTOLYSE
4. SYMBIOSE
