De Natuurlijke Staat — (20-3-09)

Alles wat we zien en kunnen begrijpen is niet wat we denken dat het is. Alles wat we horen en kunnen verstaan en begrijpen is niet wat we denken dat het is. Alles wat er gebeurt en een reactie bij ons losmaakt is niet wat wij denken dat het is, ter verduidelijking: wij reageren op wat we denken dat het is terwijl we niet ervaren wat het werkelijk is, want dan zouden we er niet op reageren, maar als we zouden ervaren wat het werkelijk is dan zou dat niet zijn wat het werkelijk is.

Wat hierboven staat is vaag, dat weet ik, maar duidelijker dan dit is het niet te beschrijven. Als je duidelijker wilt zijn, wat ik graag wil, dan moet je met voorbeelden komen die de lezer —jij?— kan begrijpen, maar, en daar gaan we weer, op het moment dat we iets kunnen begrijpen is het niet wat het is, slechts wat wij denken dat het is. Er is dus voor mij geen mogelijkheid om volledig duidelijk te zijn.

Op het moment dat wij zijn wat wij werkelijk zijn en alles is wat het werkelijk is, dan is er geen mogelijkheid om dat te ervaren, waardoor we niet kunnen weten wat wij zijn en wat alles is. Dat is niet slecht, dat is niet jammer, dat IS zoals het IS; het is de "natuurlijke staat" (zoals UG Krishnamurti het noemt). Dit houdt wel in dat iedereen die beweert dat hij of zij zelfonderzoek heeft gedaan en nu weet wie of wat hij of zij is, een leugenaar is. Niet een gemene leugenaar, want hij of zij houdt alleen zichzelf voor de gek.

Die "natuurlijke staat" wordt in verschillende geschriften en door verschillende stromingen en religies met verschillende woorden uitgedrukt, en op het moment dat er een woord voor is verzonnen is het tot een concept verworden en beschrijft het niet wat het werkelijk is — dit geldt ook voor "de natuurlijke staat" van UG. Tot nu toe ben ik het meest gecharmeerd van "natuurlijke staat", omdat het voor mij lekker klinkt. Dat is een puur objectief en egogebonden keuze, niet meer of minder, beter of slechter, dan die andere, eveneens volslagen stupide, benamingen.

Wij hebben van nature geen ego, dat is iets wat wij gaandeweg ontwikkelen. Het ego is een onnatuurlijk iets en komt voort uit het denken. Nu zou je kunnen gaan "denken" dat ego en het denken verkeerd is en dat je daarmee moet stoppen, dat je er aan moet werken om het denken te stoppen en het ego te doden, maar dat is niet zo. Op het moment dat je denkt dat je moet stoppen met denken, dan denk je alweer en dat is het ego aan het woord; en op het moment dat je stopt met denken heb je bedacht dat je stopt met denken en denk je dat je gestopt bent met denken, en het ego vindt dat helemaal geweldig.

Het is een grappig systeem, vind ik, dat er vanuit het ego wordt bedacht om datzelfde ego en haar denken te doden, waardoor dat ego juist versterkt wordt en er meer wordt gedacht dat voorheen. Het is een geniaal systeem. Elke reactie tegen iets wat wij niet willen is een versterking van het denken en een versterking van het ego. Het is een gevecht tegen de bierkaai —of zoals Melville zo mooi heeft beschreven in Moby Dick, een gevecht tegen een witte walvis— en het is niet te winnen.

Het is ook niet zo dat iedereen tegen dat denken en het ego vecht, vele mensen leven gewoon hun leven, gaan trouwen, krijgen kinderen, hebben een carrière en zijn niet bezig met spirituele ontwikkeling of verlichting, of het terugkeren naar de "natuurlijke staat"; als ze al op de hoogte zijn van het bestaan van een andere "staat" dan deze. Dat is prima, er is geen haast, dat wat je werkelijk bent is niet wat je hier schijnt te zijn en dat wat je werkelijk bent kent geen begin en geen einde, het is onsterfelijk en geduldig en kan vele levens wachten op je doorbraak.

Deze "vele levens" hebben niets van doen met reïncarnatie, want reïncarnatie is weer een concept van het ego en het denken; het is wat wij als sterveling er van maken. De "vele levens" waar ik op doel zijn de fysieke expressies van dezelfde energie dat ik "Leven" noem. Dat is het. Het is niet zo dat een persoonlijkheid weer terug komt op aarde voor een nieuwe levensles, dat is volslagen onzin, het is slechts "Leven" dat terugkomt als nieuwe uiting van een oude expressie om te bekijken of die expressie nu klaar is om "wakker te worden". Iedereen die gelooft de reïncarnatie van Boeddha, Jezus of Hitler te zijn, heeft een waanbeeld in het hoofd. Er bestaat niet zoiets als de reïncarnatie van een historisch personage.

Moeten we dan stil gaan zitten niets doen, en mediteren en leven in het NU, om de geest stil te krijgen zodat het ego geen grip meer op ons heeft? Nee, natuurlijk niet, want als je dat gaat doen dan heb je bedacht dat dit een methode is om het ego te bevechten, en dat is precies wat het ego versterkt. Alles wat je doet om tot iets te komen, is zinloos en zal je nooit brengen wat je wilt; wat niet wegneemt dat je het vooral moet gaan doen als je die noodzaak voelt. Maar goed, wat dan wel?

Er is geen methode, er is niet een script dat je kunt volgen naar verlichting. Iedereen die je vertelt dat je iets kunt doen op weg naar verlichting is een leugenaar of een misleide geest, iedereen die zichzelf in het middelpunt plaatst en zegt "ik weet iets wat jij niet weet en ik kan het je leren" is bewust of onbewust een charlatan. Dit wil niet zeggen dat je niet naar die mensen toe mag gaan, ik beweer niet dat je niet naar ze mag luisteren, verwacht alleen niet dat je verlicht gaat worden via "hun" methode.

Het enige dat je werkelijk kunt doen is gewoon doen wat je doet omdat dit zo vanuit je natuur boven komt drijven. Uiteindelijk komt elke expressie van "Leven", en dat is zonder meer na vele eeuwen of aeonen, op het punt waar het denken en het ego het niet meer aankan en het opgeeft, waarna deze expressie terugkeert naar de "natuurlijke staat".

Nu is onze maatschappij opgebouwd (door al die ego's) tot een systeem waarin men zich moet aanpassen om mee te kunnen doen aan wat een meerderheid normaal vindt. Het is dat of niet geaccepteerd worden. Door die aanpassing verdwijnt dat beetje eigenheid van "Leven" dat wil terugkeren naar de "natuurlijke staat", hierdoor duurt het langer om tot die "natuurlijke staat" te komen. Dat is met opzet zo gedaan, want onze geconstrueerde ego's willen niet dat die "natuurlijke staat" wordt bereikt.

Dit is wat er uiteindelijk bij iedereen (na vele levens, eeuwen, aeonen) gebeurt — en er zijn geen uitzonderingen: het ego wil niet dat de "natuurlijke staat" wordt bereikt en gaat van alles bedenken om het te voorkomen. Ergens in deze expressie van "Leven" zit de werkelijke bron van die expressie (dus dat wat wij werkelijk zijn) en die bron in ons gaat zich steeds meer ergeren aan dat ego. Uiteindelijk wordt die ergernis zo groot dat het niet meer te dragen is, de expressie wordt zo onwaarschijnlijk kotsmisselijk van wat we hebben opgebouwd met ons ego, dat het ontploft.

Dit is onontkoombaar. Het kan eeuwen duren voor een expressie zover komt, maar het is onontkoombaar en het kan niet anders dan een onwaarschijnlijk pijnlijk proces zijn. Het is een "wedergeboorte" in de "natuurlijke staat" en elke geboorte —elke moeder zal dit beamen— is pijnlijk. Wat volgt is dat wat werkelijk is, maar aangezien er geen ego is om er een waardeoordeel aan te verbinden, zullen we nooit ervaren wat dat is. Hier zijn wij, als egogebonden expressie, doodsbang voor. Dat is onze grootste en enige angst, alle andere angsten zijn slechts een uitvloeisel van deze angst voor het egoloos bestaan.

Voor mensen die dan toch willen weten wat ze kunnen of moeten doen om verlichting te bereiken, het volgende: LEEF!!

Maar leef niet volgens regels voorgeschreven door de maatschappij (inclusief kerken, organisaties, sektes, spirituele stromingen of mij), maar leef volgens je innerlijk kompas, doe wat jij als goed ziet, verzet je tegen alles wat tegen dat gevoel indruist. Verzet is absoluut zinloos, dat weet ik, maar je moet je verzetten want anders gebeurt er niets. Je moet je verzetten als dat verzet vanuit je innerlijke bron komt, en je moet er achter komen dat dit verzet zinloos is, en dan moet er ergernis komen, en nog meer verzet, tot uiteindelijk die explosie er is — de ik die je dacht te zijn komt om in een hevige interne brand, een inferno!, en er blijft niets over.

Ik weet dat ik me inmiddels tachtig keer heb tegengesproken ten opzichte van eerdere artikelen, maar zo gaat dat, mensen die consequent in hun "leer" zijn, doen alsof, dat zijn oplichters (veelal lichten ze zichzelf op) en charlatans. Het is onmogelijk om eerlijk op deze aarde rond te lopen zonder jezelf tegen te spreken, omdat elk woord dat je spreekt, vanuit dat ego komt en bij voorbaat al onwaarheden bevat.

INHOUD