Mijn Bullshit
(3. Derde Tien Jaar) — (26-4-09)
Ik
vermoed dat vanaf deze tijd ieder zijn eigen weg zoekt vanuit de indoctrinatie
van de afgelopen twintig jaar; en deze wegen zullen zich richten op wellicht
een extra opleiding, maar toch voornamelijk op het vinden van werk, het
opbouwen van sociale structuren en het vinden van een plaats in de maatschappij/matrix.
Voor mij hield dit in dat ik nog een paar jaar een poging heb gedaan
om mijn HAVO diploma te halen op een school voor volwassenen. Ik zat
in die tijd bij Nada van Nie in de klas die bezig was met de film Honneponnetje.
Verder herinner in me een mooie Surinaamse vrouw (wiens naam ik helaas
vergeten ben) en Jacqueline Hanssen (of Janssen, daar wil ik van af
zijn). Jacqueline is altijd in mijn geheugen blijven hangen, geen idee
waarom, het zou op zich wel leuk zijn haar weer eens te ontmoeten.
Na die school periode, waarin ik ook weer geen diploma heb gehaald,
ben ik muziek gaan maken. Ik richtte een band op die eerst "Exit
Stage Left" heette...
En daarna (nadat de zanger/gitarist ons had verlaten en we een nieuwe
zanger en een toetsenist hadden gevonden) "All in One"...
Met die laatste bezetting sleepten we een platencontract binnen bij
Red Bullet, de platenmaatschappij van Willem van Kooten, en traden we
op in voorprogramma's van bijvoorbeeld De Dijk en Loïs Lane.
Maar na twee (geflopte) singles stonden we weer op straat.
Toch wel een beetje ziek geworden van de cultuur van het muziekwereldje,
besloot ik om niet meer een poging te wagen om "beroemd muzikant"
te worden. Na de muziek periode ben ik een opleiding gaan volgen aan
de Schrijversvakschool in de hoop dat ik met mijn schrijverij iets kon
doen. In die tijd kwam ik ook in contact met Contact Network International
van John Kuhles en David M. Summers en ging ik me verdiepen in de UFO's,
geheime genootschappen en conspiracy.
Wat hier boven staat vermeld is volslagen onbelangrijke informatie,
maar het verhaalt over hoe ik op mijn manier heb gedaan
wat vrijwel iedereen doet. Je zoekt een manier om geld te verdienen
zodat je deel kunt zijn van de maatschappij. Bij mij is dat volledig
mislukt en ik ben uiteindelijk tot mijn 35ste jaar werkloos geweest.
Ook omdat ik niet in staat was om mij aan te passen aan wat iedereen
normaal leek te vinden en ik vanaf mijn 25ste jaar langzaam aan een
virtuele constructie bouwde waarin ik mij kon verschuilen, zodat ik
geen deel hoefde te zijn van de maatschappij/matrix die ik als stupide
en gestoord ervoer.
Ik noem deze constructie "mijn toren", een virtuele toren
waarin ik helemaal bovenin ging zitten om de stupide mensheid daar beneden
te observeren. Dit was natuurlijk niets meer dan een vluchtmechanisme,
mijn methode om niet geraakt te worden door de maatschappij en om niet
helemaal door te draaien. Ik leek op mijn eigen gekke manier te functioneren
in dit leven, maar in feite heb ik een soort van latente inzinking gehad
die zeker tien jaar heeft geduurd.
Ik was voortdurend op zoek naar antwoorden op vragen die andere mensen
niet leken te stellen, ik stortte mijzelf in de wereld van conspiracy,
om maar te kunnen verklaren waarom de maatschappij/matrix zo gestoord
—of zelfs misdadig— in elkaar zit, en hoe "wij"
dat zouden kunnen oplossen, of bestrijden, of... tja... wist ik veel?
Ik wilde antwoorden, antwoorden en antwoorden... maar uiteindelijk heb
ik die nooit gevonden.
Ik zeg wel eens voor de grap dat ik me herinner dat ik 25 was... en
toen opeens 35. Dat komt omdat ik me niet heel veel kan herinneren uit
die periode. Ik weet dat ik in "All in One" zat, een platencontract
had, ik weet dat ik daarna ben gaan schrijven, en ik weet dat ik met
conspiracy bezig was, maar ik ervaar dit als een soort van statistische
gegevens; alsof ze niet echt deel van mij zijn maar meer iets wat dit
lichaam los van mij heeft meegemaakt (geen idee hoe ik dat moet uitleggen).
Na dertig jaar leven —waar we nu zijn aanbeland in dit verhaal—
heb ik eigenlijk nog niets kunnen bereiken binnen deze maatschappij/matrix.
De futiele pogingen die ik heb gedaan om deel te zijn van de constructie
die iedereen als normaal lijkt te ervaren, mislukten op zo'n duidelijke
manier dat het "nog een keer proberen?" geen optie was. Mijn
enige houvast was de conspiracy en mijn "toren".
Ik begrijp werkelijk niet hoe andere mensen het doen, hoe ze kunnen
functioneren in deze maatschappij/matrix. En toch zie ik het merendeel
van de mensen gewoon een baan en een partner vinden, kinderen krijgen
en een leven opbouwen dat ze op late leeftijd verlaten zonder ook maar
een moment deze façade, deze illusie, dit toneelstuk, in twijfel
te trekken. Ik begrijp dat werkelijk niet, en ik vraag me af waarom
ik het leven wel als façade, illusie en toneelstuk moet zien
— het lijkt me zoveel makkelijker als je gewoon mee kunt doen,
denkende dat het allemaal echt is.
Deze derde tien jaar heb ik zelf mogen verspillen, denkend dat ik mee
moest doen aan het spel van de maatschappij/matrix met als resultaat
dat ik het mislukken van mijn pogingen mocht ervaren. Toen, tijdens
die derde tien jaar, wist ik echt niet waar ik mee bezig was en vond
ik alles onwaarschijnlijk klote, nu zie ik wel in dat het ergens goed
voor was. Als alles toen zou zijn gelopen zoals ik het toen voor ogen
had, dan zou ik nu niet zijn waar ik ben en weten wat ik weet. Het moest
zo zijn, daarvan ben ik wel overtuigd. Dus uiteindelijk was alles goed,
ook al was het klote.
Alle delen:
Mijn bullshit deel 1: de eerste tien jaar
Mijn bullshit deel 2: de tweede tien jaar
Mijn bullshit deel 3: de derde tien jaar
Mijn bullshit deel 4: de vierde tien jaar
