De Realisatie — (8-8-09)

Om heel eerlijk te zijn is het een gruwelijke realisatie, daarom is het ook voor zo veel mensen te moeilijk te accepteren of te geloven. En toch weet je, wanneer de realisatie volledig is, dat het de absolute waarheid is.

Het voelt alsof je alles kwijt gaat raken als je gaat doen wat deze realisatie van je vraagt, maar in feite verdwijnt alleen dat wat toch al niet waar was. Wat overblijft is wat werkelijk waar is, wat puur en echt en waardevol is. Maar in eerste instantie zie je dat niet, je ziet alleen maar wat wegvalt en je denkt dat je dat nodig hebt en niet kunt missen.

De realisatie dat er alleen maar Eén is, niet eenheid maar Eén, is aan de ene kant doodeng en aan de andere kant heel bevrijdend. Het enge is dat je al die jaren in een omgeving hebt geleefd die exact hetzelfde en dezelfde is als jij. Ieder mens dat je tegen bent gekomen in al die jaren, maar ook al die grassprietjes die je hebt vertrapt, ben jij. Elk conflict dat je hebt gehad kwam vanuit jou, elke aanval van buitenaf was een aanval van binnenuit op jezelf.

Dit alles is genoeg om je schuldig te gaan voelen, want alles wat je ziet en ervaart komt vanuit jou en is een expressie, een weerspiegeling, van wat er in jou speelt. En niet alleen de leuke dingen, maar ook de vervelende en de traumatische gebeurtenissen zijn alleen gebeurt omdat jij dat hebt opgeroepen, ze zijn jou overkomen vanuit jezelf om je wakker te schudden. Dus, hoe langer jij blijft slapen, hoe meer vervelende en traumatische dingen er gebeuren. Het is jij die het laat voortduren.

En toch ben je niet schuldig, want alles is slechts een droom gedroomd door dat Eén, en binnen een droom kan niemand schuldig zijn omdat binnen die droom niemand werkelijk bestaat en er niet werkelijk iets is gebeurd of gedaan wordt.

Door die realisatie moet je opeens alles anders bekijken, omdat alles het tegenovergestelde blijkt te zijn. Wat werkelijk leek is onwerkelijk, wat onwerkelijk leek is werkelijk. Alle aanval door anderen, alle ruzie met anderen, alles wat de buitenwereld jou leek aan te doen, ben jij die het jezelf aandoet; en als jij je dan schuldig voelt moet je je niet schuldig voelen, want waar schuld was is alleen maar onschuld. Alles is jij die onbewust om liefde vraagt en jij bent de enige die deze liefde kan geven.

Alles wat van buitenaf jou iets aandoet, alles wat er voorheen voor zorgde dat jij je ging beschermen en er voor zorgde dat jij in de tegenaanval ging, is alleen jijzelf die liefde en vergeving zoekt, en daarom moet je nu opeens iedere aanval vergeven. Alles wat jou van buitenaf aanvalt moet je zien als een vergissing en die vergissing moet je over het hoofd zien en je moet de aanvaller vergeven, want jij bent de aanvaller, jij projecteert je eigen onbewuste aanval op jezelf op de buitenwereld, waardoor het lijkt alsof de buitenwereld je aanvalt, en als je de buitenwereld vergeeft vergeef je jezelf.

Als je de buitenwereld en alles wat het je aandoet vergeeft, geef je liefde aan de buitenwereld en meteen aan jezelf, want de buitenwereld is niets meer dan een weerspiegeling van jouw binnenwereld. Jij bent alles wat er is. Alles wat jij buiten je ziet is wat er binnen je speelt. Jij bent dat Eén zoals ik dat Eén ben. Wij mensen zijn niet verbonden door eenheid, wij zijn Eén en er is niets anders dat dit Eén. Wij zijn niet samen één, er is niet zoiets als samen; wij zijn dat Eén en dat Eén IS! Hoe vaker en langer je jezelf beschermt tegen de buitenwereld, aanvallen met tegenaanvallen beantwoordt, hoe vaker en langer je jezelf straft voor een onbewuste schuld dat geen schuld is.

Binnen een droom bestaat geen schuld, omdat binnen een droom er niet werkelijk iets gedaan wordt waarvoor je schuldig zou kunnen zijn. De realisatie dat je niet een werkelijk personage bent maar een karakter in een droom, is doodeng en bevrijdend tegelijk. Het voelt doodeng omdat het ego niet wil en niet kan accepteren dat het onwerkelijk is en dat voel je in je hele lichaam, maar het is bevrijdend omdat alles slechts een weerspiegeling is van wat er binnen in dit droomkarakter leeft en als je dat wat binnen in je leeft kunt veranderen dan verandert de buitenwereld met je mee.

Als er vrede binnen in je heerst omdat je alle aanval ziet als vergissing en meteen over het hoofd kan zien en kan vergeven, zul je vrede buiten je ervaren. Door het denken over de wereld te veranderen, verander je de wereld die je ziet, hierdoor zul jij je anders gedragen waardoor je de andere karakters in de droomwereld beïnvloedt.

Zie een aanval als een roep om liefde en vergeef de aanvaller, meer hoef je eigenlijk niet te doen.

INHOUD