Afbraakproces — (19-12-09)

De weg naar wakker worden is een afbraakproces. Alle ballast moet verdwijnen en de overgebleven lege ruimte mag niet worden opgevuld met nieuwe gedachten, ideeën en absoluut niet met nieuwe geloven. Je moet sterk zijn in je overtuiging dat je dit wilt en volhoudend vasthouden aan het ruimen van het puin dat je in je leven verzameld hebt.

Jed McKenna beschrijft het als een oorlog tussen de illusionaire Zelf en de revolutionaire "little bastard" die in je zit en doodziek is van die valse Zelf. Die twee vechten een bloedige oorlog en de illusie wint meestal. Ik denk dat deze vergelijking wel opgaat, en dat verklaart waarom het niet een leuke reis is; het verklaart waarom wakker worden pijn moet doen.

De illusie is opgebouwd uit alles wat we verzameld hebben in de loop van de eeuwen. Alles wat we voor waar hebben aangenomen is een deel van de Zelf die we geconstrueerd hebben, en die Zelf is niet werkelijk. Het is een leugen opgebouwd uit eeuwen aan bullshit en misvattingen. Om wakker te worden moet je al die eeuwen aan bullshit en misvattingen van je afschudden. Ze moeten verdwijnen, vermoord en verbrand worden.

Voor de duidelijkheid: wakker worden is niet iets dat je bereikt, het is iets dat gebeurt wanneer je alle bullshit en misvattingen hebt verwijderd uit je systeem waarna Zelf sterft. Jij, wat jij dacht te zijn, is dan niet meer. Jij, zoals jij jezelf ziet en zoals anderen jou zien, is dan gestorven. Wat overblijft is dat wat jij werkelijk bent en je kunt van tevoren niet weten hoe dat is.

Advaita stelt dat er niet een IK is en dat je niets kunt doen en dat is de fout die Advaita maakt. Ik stel dat er wel een IK is, namelijk de IK die wij hebben opgebouwd uit eeuwen aan bullshit en misvattingen, en die IK moet vermoord worden door alles te ontnemen, te vermoorden en te verbranden waar die IK zijn werkelijkheid aan ontleent. En dat is nou net iets wat die IK niet kan doen, want geen enkele IK zal zichzelf vermoorden. Daarvoor is dus die "little bastard" nodig die van binnen een vuurtje opstookt van ontevredenheid en haat jegens de valse Zelf.

Wat je kunt doen, de enige keuze die je hebt, is JA of NEE zeggen tegen die "little bastard" wanneer je merkt dat hij er is. Je moet kant kiezen tussen de illusie en de revolutionair. De illusie belooft je schoonheid en geluk, de revolutionair belooft je zwartheid en pijn... dus het is moeilijk om voor de "little bastard" te kiezen en vandaar dat de illusie meestal wint, ook al is die overwinning tijdelijk. Uiteindelijk wint de waarheid, en de waarheid is dat de illusie onwaar is.

Het eerste wat je moet doen voor je er aan begint is jezelf afvragen of je het werkelijk wilt. Het is namelijk niet een leuke bezigheid en als je er halfslachtig aan begint dan is het een verloren strijd. Wat er gebeurt, als je er volledig voor gaat, is NIET dat je méér gaat houden van de mensen om je heen, dat dan weer niet. Je gaat ook niet gelukkiger zijn en het leven wordt niet mooier dan het nu is. Je zult niet een toonbeeld van liefde en mededogen worden, tenminste, niet meer dan je nu al bent als je dat bent.

Wat er wel gebeurt is dat niets er zo zeer toe doet omdat jij —die IK die je denkt te zijn— er niet meer is. Dit houdt in dat er achter elke daad, elke beweging en elke gedachte, geen conditionering meer zal zitten. Normen en waarden zullen je niets meer zeggen. Er zal geen sprake zijn van wel of niet sociaal acceptabel, of wel of niet moreel verdedigbaar, er zal geen sprake zijn van wel of niet goed, wel of niet fout, want het gebeurt zonder een IK die het doet. Er is niets meer in dat lichaam van jou dat zich moreel aansprakelijk kan voelen.

Als je tot op het bot doorgaat met het afbraakproces tot je wakker bent, dan ga je merken dat jij niet meer aan te spreken bent op dat wat je doet. Je bent je wel bewust van wat je doet maar er is niet meer een persoon die het doet. Je zult jezelf gaan zien als een acteur die een rol speelt op het toneel dat we voor het gemak "aarde" blijven noemen. Die acteur speelt zijn rol en doet wat die rol van hem vraagt, maar hij is niet degene die het doet, het is het karakter dat hij speelt die het doet.

Dit moet automatisch inhouden dat je bij voorbeeld niet meer zomaar verliefd kunt worden, omdat er niet een jij is die plompverloren verliefd kan worden. Je leeft in ballans met het universum en gaat mee in wat er gebeurt, zonder oordeel, zonder verwachting maar nog meer dan dat —zo vermoed ik— zonder emotie. Juist daarom moet je je goed afvragen of je dat wel wilt. Wil je het hebben van emoties kwijtraken?

Voor het geval iemand twijfelt of wakker worden inhoudt dat je geen emoties meer hebt, wil ik dit nog toevoegen. Emoties zijn gevoelens die volledig op de IK zijn gericht. IK ben verliefd, IK vind mooi, IK vind lief, IK haat... allemaal gericht op de IK die dat voelt en ervaart. Bij het wakker worden is de IK verdwenen, waardoor er vanzelfsprekend niemand meer is die de emoties kan ervaren.

Als je begint aan het afbreekproces waarin je alle bullshit en leugens verwerpt en vernietigt, net zolang tot er alleen die ene waarheid overblijft, zal de IK verdwijnen en zal er geen emotionele binding meer zijn met de omgeving waarin jij je bevindt.

Wil je dat?

Is het antwoord "nee" of "weet ik niet" dan raad ik je ten zeerste aan er niet aan te beginnen en gewoon door te gaan met het leventje dat je leidt. Het komt vanzelf wel een keer, geloof me, het houdt alleen maar in dat het nu nog niet de tijd is voor jou. Maar zeg je "ja", dan wens ik je heel veel sterkte toe... je zult het nodig hebben.

INHOUD