Mindblowing? The Big Picture — (17-12-10)

Er zijn twee zaken die we in principe niet zouden moeten verwarren. Aan de ene kant heb je het leven op aarde—Life As We Know It—waar wij allemaal mee te maken hebben, en aan de andere kant heb je hoe het werkelijk is—The Big Picture. Ik denk dat ik dit verhaaltje straks begin met hoe het werkelijk is, om vervolgens aan te geven wat dit betekent voor ons leven hier op aarde. Ik denk namelijk dat het niet het één of het ander is, maar eerder het één en het ander; het is niet alles of niets maar alles en niets. Hiermee bedoel ik te zeggen dat het hebben van inzicht in de werkelijkheid van het bestaan—alles is één en non-duaal—niet betekent dat je geen energie meer hoeft te steken in het dagelijkse leven.

Voor ik verder ga... ik wil niemand vertellen hoe hij met iets (dit of dat, deze of gene, zus of zo) moet omgaan, maar ik wil wel duidelijk maken waar ik sta en hoe het—volgens mij—is. In het Land Der Non-dualiteit en Advaita bestaat namelijk de verwarring tussen het niets kunnen doen en het niets hoeven doen. Ik hoor veel mensen roepen "Alles gebeurt dus je kunt niets doen", maar "je kunt niets doen" is een verkeerde conclusie op "alles gebeurt". Ik weet, 100% zeker, dat wij als mens, heel veel kunnen doen, het punt is alleen dat het niet noodzakelijk is en het heeft ook niet noodzakelijkerwijs een effect op "dat wat is". Wij denken dat we iets doen om een doel te bereiken, maar het doen is het doel.

Zo is het ook met "keuze". Een groot aantal Non-dualisten denkt dat er geen vrijheid van keuze is, maar die is er wel. We kunnen kiezen tussen wel iets doen en niet iets doen. We kunnen kiezen tussen apathisch voor de beeldbuis hangen of op wereldreis gaan; we kunnen kiezen tussen wel of niet met die of die persoon naar bed gaan; we kunnen kiezen tussen wel of niet zelfmoord plegen, waarbij in alle gevallen beide keuzes prima zijn. Het vervelende is dat we veelal kiezen voor een doel dat we willen bereiken, maar het kiezen is de opmaat naar het doen en het doen is het doel. Of we een gekozen doel wel of niet bereiken doet er niet zo heel veel toe, het is soms leuk als het zo is, en soms niet, maar het maakt geen fluit uit voor de gang der zaken of dit wel of niet zo is.

Dus, hoe is het werkelijk? Dat is moeilijk te begrijpen voor mensen die zich er helemaal niet mee bezighouden. Ik durf bijna te zeggen dat het absoluut niet te begrijpen is voor mensen die hier nog nooit mee in aanraking zijn gekomen. Dit maakt die mensen niet dom—of mij heel erg intelligent—want het is logisch dat je niet begrijpt wat je niet kent.

De werkelijkheid is dit:

Er is slechts één energievorm dat zich uit in vele energievormen, die vele energievormen trillen op verschillende frequenties en de frequentie bepaalt hoe vast, vloeibaar of gasvormig de energievorm zich manifesteert in onze realiteit. Die realiteit wordt pas "vorm" wanneer de informatie—de frequentie van de energievorm—gedecodeerd wordt door hersenen (hersenen kunnen worden vergeleken met een computer moederbord). Dit houdt in dat de verschillende energievormen die wij tot vaste vormen decoderen slechts een reflectie zijn—een virtueel beeld—vanuit die ene energievorm. Die reflectie is vergelijkbaar met onze reflectie in een spiegel, het lijkt echt maar is het niet. Of, voor de computerfreaks: je denkt dat je plaatjes en tekst op je beeldscherm ziet, maar het zijn slechts enen en nullen die door je moederbord gedecodeerd worden tot plaatjes en tekst. Zo is alles op aarde een reflectie vanuit die ene energievorm gedecodeerd door hersenen.

Wij zijn de verbeelding van die ene energievorm die een ervaring heeft als dit wat wij hier op aarde zijn. Een steen op aarde is de ene energievorm die een ervaring heeft als "steen"; ik ben de ene energievorm die een ervaring heeft als "Frits" en jij bent de ene energievorm die een ervaring heeft als "hier zou dan jouw naam staan". Het leven is niet werkelijk, het is een ervaring; het is ook niet tastbaar, het is energie dat tastbaar lijkt te zijn dankzij de frequentie waarop het trilt en de manier waarop hersenen het decoderen. Een langzame frequentie zou een steen kunnen zijn, een hoge frequentie zou zuurstof kunnen zijn, maar in werkelijkheid is het dezelfde energievorm dat alles is.

Nu zijn er mensen die dit weten, of denken te weten, en vervolgens gaan roepen dat wij het Universum zijn, dat wij De Bron zijn, of dat wij God zijn, maar dit is onzin (ik krijg de laatste tijd steeds e-mails van mensen die het over Allah en Islam gaan hebben, maar Allah, net als God, net als Yahweh, is een misvatting, een naamgeving aan een verkeerde aanname, so don't bother, please?). Er is slechts die ene energievorm (en ja, het maakt wel uit of je dit Universum, God of De Bron noemt, want dit schept meteen een "verkeerd" beeld), en deze energievorm heeft een ervaring als de vele vormen hier op aarde. Wij mensen zijn in staat om te herinneren dat we ergens vandaan komen, omdat ons moederbord, onze hersenen, ons intellect, zo ver ontwikkeld is, dat wij onze herkomst onbewust aanvoelen. Wij voelen aan dat we niet dit zijn maar voortkomen uit iets groots waaruit alles voortkomt. Omdat we niet weten wat dat is, noemen we dit God, Universum, De Bron, enzovoort. God/Universum/Bron is een door ons verzonnen iets en wij kunnen niet iets zijn dat wijzelf verzonnen hebben.

De gang van zaken is als volgt: die ene energievorm (het enige dat werkelijk is) "creëert" verschillende schijnbaar losstaande energievormen waarmee het een ervaring heeft (waarom? pff, wie zijn wij om daar een verklaring voor te verzinnen?), de energievorm in de vorm van de mens voelt dat het ergens vandaan komt en "creëert" een bron van waaruit het denkt voort te komen; God, Allah, Universum, De Bron, whatever. Hierbij, en eigenlijk bij alles, is het verstandig om in gedachten te houden dat iets wat niet werkelijk is ook nooit iets werkelijks kan creëren. Wij, als ervaring van die ene energievorm, zijn niet werkelijk, en daarom kan zoiets als een door ons gecreëerde God/Universum/Bron niet werkelijk zijn.

Ik hoop dat dit duidelijk is, en zo niet (wat me niet zou verbazen), dan hoor ik dat graag.

Nu mogen wij er van uitgaan dat deze ene energievorm, die een ervaring heeft als vele energievormen op aarde en de rest van het heelal, dit niet doet om er vervolgens niets mee te ervaren. Wat voor zin heeft het om een ervaring te hebben waarin niets gebeurt? Dat zou heel erg dom zijn, en ik denk dat we veel kunnen zeggen over die ene energievorm, maar niet dat het dom is. Kijk om je heen en zie de complexiteit van deze creatie. De mensen, de dieren, de planten, de natuur, het weer, de seizoenen, de cellen, de manier waarop de organismen werken, de hersenen, de genetica, de voortplanting, de uitzonderlijke verhalen die wij mensen kunnen verzinnen... het is teveel om op te noemen. En dat zou allemaal verzonnen zijn door die ene energievorm zodat wij mensen uiteindelijk kunnen zeggen: "Nah, je kan niets doen en je hebt geen vrijheid van keuze, alles gebeurt en daar heb je niets over te zeggen" (mopper, mopper, mopper).

Duh? Ik denk van niet!

Ik geloof werkelijk dat het de bedoeling is dat we van alles en nog wat doen. Als er een idee opkomt dan zouden we dat in principe en zelfs uit principe moeten uitvoeren. Dit houdt ook in dat we moeten reageren op de prikkels die er zijn. Er is niets mis met boosheid en irritatie, net zoals er niets mis is met houden van en liefhebben. Het zijn emoties die ontstaan en die we—in mijn ogen—moeten uiten omdat we moeten doen. Hierbij blijft de notie overeind dat het niet uitmaakt wat het resultaat is van de uiting van emotie, het gaat om het uiten van die emotie, dat is de ervaring en dat is waarom het gaat.

Ik vermoed dat die ene energievorm, die zeker niet dom is, wist dat de mens—als meest ontwikkelde energievorm in staat om vooruit en achteruit de denken, conclusies te trekken en vooral te filosoferen—er achter zou komen wat de werkelijke werkelijkheid is en daardoor in één keer volledig uit het veld zou zijn geslagen ("Nah, als er geen resultaat te behalen is dan is het ook zinloos om wat te doen" — mopper, mopper, mopper). Hiervoor heeft die energievorm, speciaal voor de mens, het Ego ontwikkeld, met als enige opdracht: er voor zorgen dat wij mensen doelen gaan en blijven nastreven... keep 'em busy!

We worden geboren met een doel, we moeten iets maken van ons leven (ik ben het daar niet mee eens, maar het komt er wel op neer), en gaandeweg worden er meerdere doelen verzonnen. Alles moet een doel hebben. Zelfs als we op vakantie gaan is de reis er naartoe slechts het pad dat we volgen met als doel: eindelijk vakantie! Dat de weg er naartoe ook al vakantie is, zien we zelden, want het doel is de plek waar we hebben besloten vakantie te vieren. Hetzelfde met verlichting, iedereen die spiritueel bezig is, volgt een weg met als doel: verlichting. Nee, de weg is het doel en verlichting is een mogelijk bijproduct. Mijn punt is, dat het niet het doel is dat er toe doet, maar de manier waarop je dat doel hoopt te bereiken; waarbij ik persoonlijk het bereiken van het doel absoluut ondergeschikt maak aan de weg er naartoe. Want, je "leert" niets van het bereikte doel, maar alles van de weg er naartoe. Met andere woorden: het doen is belangrijker dan het bereiken van het doel, wat de reden voor het "doen" leek te zijn.

Simpel gezegd, zijn wij het vehikel voor de ervaring van die ene energie die de enige werkelijkheid is. Wat is waar? Nou, die ene energie waar alles uit voortkomt, puur en alleen voor "de ervaring", is waar? Die ene energie heeft alles gecreëerd uit liefde voor de ervaring, dus het minste wat wij kunnen doen is iets doen om die ervaring te genereren. Het maakt niet uit wat je doet, als het maar bij voorkeur iets te maken heeft met een idee, een gevoel, een emotie, een drang, kortom, iets dat in jou leeft. Ik weet dat dit, gezien de kinderporno en kindermisbruik (anno december 2010), een enge opmerking is, maar zo is het wel. Je kunt het ontkennen, ook dat is een ervaring, maar dat zorgt er niet voor dat het verdwijnt binnen deze door ons gegenereerde realiteit... en het doet er ook niet zoveel toe of het nu wel of niet werkelijk is.


Alle delen:
Mindblowing?
Mindblowing? (addendum)
Mindblowing? The Big Bicture

INHOUD