Waar Ben Ik? — (28-12-10)

Tijdens deze sombere dag, waarop mijn lichaam het weer even liet afweten en ik koud en rillerig in bed lag, ontstond de vraag "waar ben ik?". Niet "wie ben ik?" of "wat ben ik?", niet eens de vaststelling "ik ben!", maar de vraag "waar ben ik?". Ik ben daarmee aan de slag gegaan, dat wil zeggen, ik heb de vraag door mijn hoofd laten spelen terwijl ik nog eens dieper onder de dekens wegkroop...

Het antwoord was even simpel als voor de handliggend (voor mij dan): ik ben niet 'Hier', ik ben 'Daar'. 'Hier' en 'Daar' zijn—getuige de aanhalingstekens—vanzelfsprekend relatief; aangezien 'Hier' niet werkelijk 'Hier' is (of überhaupt bestaat), is 'Daar' automatisch niet specifiek ergens anders dan hier waar 'Hier' niet werkelijk is. Voor ik kan proberen te verduidelijken wat 'Daar' is, moet ik verduidelijken wat 'Hier' is en waarom dat niet werkelijk is.

Wat me ook inviel, was dat er wel vaak beweerd wordt dat er 'Hier' niets is, dat er geen 'Ik' bestaat en dat alles 'Illusie' is, maar over waarom wij dit 'niets', die 'Ik' en die 'Illusie' als zo vreselijk tastbaar ervaren, wordt niet zo heel veel over gezegd. Blijkbaar is het genoeg om—vooral binnen de Advaita en het non-dualisme—slechts te beweren dat er niets is dat voortkomt uit 'Al Dat Is' om volgelingen zo gek te krijgen dat ze hevig jaknikkend het pand verlaten.

Dit 'Hier' is grofweg vergelijkbaar met—wat ik noem—een virtuele realiteitservaring; waarmee ik terugkom op het idee dat het vergelijkbaar zou zijn met een computerspel als The Sims. Een computerspel is vrijblijvend en bedoeld voor vermaak, terwijl een virtuele realiteitservaring niet geheel vrijblijvend is en vooral bedoeld om er iets van op te steken... dat wil zeggen: dat was de opzet voordat het de mist in ging (tegenwoordig lijkt het meer op een computerspel, maar zo is het niet bedoeld).

Ik weet niet of ik het volgende nu al goed en duidelijk kan uitleggen, ik weet alleen dat ik een poging ga wagen het goed onder woorden te brengen. Wellicht bestaat er de kans dat ik later zal denken dat het toch niet volledig is, maar dan zien jullie vanzelf een "deel 2" ontstaan.

Dit leven op deze aarde, omringt door al die planeten en sterren en whatever, is een virtuele realiteitservaring. Het is volledig opgebouwd uit elektromagnetische straling dat vibreert op verschillende frequenties. Onze lichamen zijn niets meer dan zelfdenkende en zelflerende "intelligente" computersystemen (vergelijkbaar met 'intelligente computersystemen' die men nu aan het ontwikkelen is) die in staat zijn de elektromagnetische straling te decoderen tot een omgeving in schijnbare vaste vorm.

Wij zien—herkennen—een boom pas als boom wanneer de elektromagnetische straling, die vibreert op de frequentie waardoor het als boom waargenomen kan worden, gedecodeerd wordt door onze hersenen, die, samen met de rest van het lichaam, in feite een computer vormen; en omdat we allemaal dezelfde genetische opbouw hebben, herkennen we die boom allemaal als boom... niet omdat het een boom is, maar omdat onze software die specifieke straling die op die specifieke frequentie vibreert als boom decoderen. Dit is geen Darwinistisch toeval, dit is 'By Grand Design'. Het is een softwareprogramma en het is zo bedoeld te zijn.

'Dit Hier' is een 'zee' van elektromagnetische straling dat door onze lichaamscomputer wordt gedecodeerd tot een virtuele aarde waarop we 'leven'... meer is het niet, daar is wat mij betreft geen discussie over nodig. Dit geldt voor ons, maar ook voor de rat die ons voor de voeten loopt, alleen zal de rat het anders decoderen, omdat de genetische opbouw van de rat verschilt van de genetische opbouw van de mens (niet veel, maar genoeg).

Wij zijn niet die lichaamscomputer die 'Hier' de elektromagnetische straling decodeert, wij zijn 'Dat Daar', hetgeen wat die computer bestuurt... of liever gezegd: bestuurde voordat het de mist in ging. Wij zijn 'Dat Daar' dat 'Dit Hier' gebruikte voor het hebben van een korte ervaring die wij—om wat voor reden dan ook—niet 'Daar' konden hebben. De nadruk ligt op een 'korte ervaring'.

Vroeger, voordat het mis ging, gebruikten we dit virtuele computerprogramma genaamd "leven op aarde" voor het hebben van een korte ervaring, die wij daarboven, in de vorm die we dan hebben, niet konden hebben. De vorm die wij 'Daar' hebben is de vorm van 'Al Dat Is Binnen Al Dat Mogelijk Is'... beetje lange naam, dat geef ik toe, we zijn het later God gaan noemen, of de Bron, en dat was prima tot het de mist in ging.

De korte ervaring die we af en toe nodig hadden, beoogde dat we alle oneindig vele mogelijkheden van de ervaring zouden ervaren. Dit houdt in dat het computer sofware programma dat we gebruikten, simultaan alle mogelijkheden uitspeelde in diverse dimensies (frequentiegebieden) die we allemaal tegelijk meemaakten en meenamen tijdens de ervaring.

Simpel gezegd was het vroeger, voordat het mis ging, zo: als ik in het frequentiegebied dat we aarde noemen linksaf sloeg, sloeg ik in een ander frequentiegebied rechtsaf, in weer een ander liep ik rechtdoor, in weer een ander bleef ik stilstaan, in weer een ander liep ik terug en in weer andere gebieden viel ik om... voorover, achterover, zijwaarts-links of zijwaarts-rechts; ondertussen ervaarde ik dat allemaal tegelijk, als 'Al Dat Is' dat ik was, en nam ik het mee in de beleving. Wanneer de ervaring gedaan was, ging ik terug naar 'Daar' tot er weer een reden was om naar 'Hier' te komen.

Er bestond geen 'geboren worden' of 'sterven', er was slechts de ervaring betreden en de ervaring verlaten wanneer daar een noodzaak voor was. Zoals we tegenwoordig de TV aanzetten om een soap of een documentaire te bekijken voor 'de ervaring', en weer uitdoen wanneer er 'niets meer is'.

Het probleem met "alle oneindig vele mogelijkheden" is, dat er ook de mogelijkheid bestaat dat het fout gaat, en dat is precies wat er is gebeurd. Op een bepaald moment zijn we de mogelijkheid gaan onderzoeken wat er gebeurt als we ons loskoppelen van de kennis dat dit slechts een virtuele realiteitservaring is.

Nou... dit dus...

Als eerste vergeten we dat we niet werkelijk 'Hier' zijn, en vergeten we dat ons lichaam slechts een "voertuig" en een "lichaamscomputer" is dat we slechts 'besturen' vanuit 'Daar' voor het hebben van een korte ervaring. Vervolgens raken we de gave kwijt om alle andere mogelijkheden tegelijk te zien voor de volledigheid van de ervaring, met als gevolg dat we niet meer begrijpen dat er ook de mogelijkheid bestaat waarin het niet mis gaat, want we zien alleen dit hier waar het gaat zoals het gaat.

Een ander gevolg is dat we gaan denken dat we geboren moeten worden om op de aarde terecht te komen, want de kennis om simpelweg in en uit de ervaring te stappen is verdwenen, met als gevolg dat we vanzelfsprekend ook een keer dood moeten gaan; we zien niet meer die andere mogelijkheden waarin dat niet zo is en uiteindelijk ervaren we dat waarin we geloven, dat is zo geprogrammeerd in het softwareprogramma waar we geen weet meer van hebben.

Ergens hadden we nog het idee dat we hier iets kwamen doen, iets met een 'ervaring', dus hebben we het idee verzonnen dat we hier zijn om lessen te leren waarvoor we meerdere levens nodig hebben totdat ons Karma weer op orde is. Dat is onzin, dat is een verbastering van hoe het werkelijk was... en hoe het ook weer kan zijn. God is opeens iets buiten ons waar we dankbaar en vooral bang voor moeten zijn... terwijl wij dat zijn als 'Al Dat Is... Daar!' en er 'Hier' slechts lichaamscomputers in een virtuele omgeving zijn die nergens dankbaar of bang voor hoeven te zijn.

Helaas zijn er ook uitingen (andere entiteiten, creaties, vormen) van 'Al Dat Is' die het wel zien zitten om hier op aarde te blijven, omdat ze het leuk vinden om mensen te overheersen. Zij verstoren met opzet de elektromagnetische straling die we zouden kunnen decoderen als 'die andere mogelijkheden' met straling van mobiele telefoons, magnetron, elektriciteitsmasten, windmolens, chemische vervuiling, troep en gif dat ze in het voedsel en drinken stoppen en onnodige vaccinaties.

Als dat niet werkt, is er nog het vermaledijde onderwijssysteem dat ons indoctrineert om dit soort informatie als fantasie te zien en 'Dit Hier' als werkelijke realiteit; of de debiele mainstream media die mensen die deze informatie naar buiten brengen belachelijk of zwart maakt; en als laatste middel voor hun onderdrukking hebben ze altijd nog de Geheime Diensten die de werkelijke lastpakken vermoorden met gebruik van Mind-controlled zombies als Mark David Chapman (Lennon) en Sirhan Sirhan (Robert Kennedy)... of simpelweg het organiseren van genocide.

Maar dat terzijde...

Het is fout gegaan omdat het software programma niet goed werkte of/en omdat er figuren zijn geweest die het programma hebben gehackt. Het is niet zo dat we dachten dat we het wel zonder 'Al Dat Is' konden rooien, maar eerder dat we wilde ervaren hoe dat zou zijn... het was alleen niet de bedoeling dat we al die oneindig vele andere mogelijkheden uit het oog zouden verliezen. Je zou kunnen zeggen dat we ons vangnet zijn kwijtgeraakt.

De oplossing ligt voor de hand, dacht ik zo.

INHOUD