VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
FRITS SNIPS
Bezig zijn en tijd vullen (02-02-2020)
Ik merk bij mijzelf dat ik voortdurend bezig ben met het vullen van de tijd, en dat is niet altijd even gezond voor het lichaam. Ik ben bezig met schrijven, met wandelen, met Facebook, met het kijken van series of YouTube filmpjes, en als ik niets meer kan verzinnen dan gaat er wel alcohol of chips of iets anders in — puur als tijdvulling.
Het lukt me meestal wel om tot een uur of vier ’s middags zonder na te denken bezig te zijn, maar daarna weet ik het niet meer en ik moet voortdurend iets doen om de tijd door te komen. Ik vroeg me deze ochtend af waarom ik dat doe, waarom kan ik niet gewoon niets doen als er niets te doen is? Ik hoef de tijd niet door te komen, want de tijd gaat vanzelf voorbij. Tik tok tik tok tot het weer een volgende dag overnieuw begint. Ik hoef daar niets voor te doen, maar doe wel voortdurend van alles.
Ik weet dat wat ik doe uiteindelijk niet altijd gezond is voor het lichaam, en toch kan ik het schijnbaar niet voorkomen. Wat is dat? Waarom is dat? Waarom doe ik dat? Als goede raad schreef ik ooit aan een vriend:
“Eigenlijk zit in alles wat we meemaken, ervaren en voelen een les… we hoeven alleen te zoeken naar wat de les is. Het voordeel is dat, als we er niet achter komen, de les gewoon nog een keer voorbij komt, en het nadeel is meteen ook dat die les weer een keer voorbij komt. Wat ik probeer te zeggen is: je weet het antwoord al.”
Ik ben altijd erg goed in goede raad geven, maar vergeet daarbij soms wel eens dat we allemaal kleine afsplitsingen zijn van één kolossale Egozelf en dat we eigenlijk altijd alleen maar tegen onszelf aan het praten zijn. Dus wanneer ik iemand goede raad geef, dan geef ik mijzelf goede raad. Wellicht wordt het tijd om eens wat meer naar mijzelf te luisteren?
Dus wat is de les voor mij? Er is blijkbaar een angst om niets te doen en ‘niets doen’ zou in feite inhouden dat ik het leven voorbij laat gaan zoals het gaat; dat ik de tijd laat voortmodderen zoals het moddert. Waarschijnlijk ben ik — of eigenlijk Egozelf — onbewust bang dat er dan iets gaat gebeuren of dat er juist iets niet gebeurt wat volgens mij — eveneens onbewust — zou moeten gebeuren. Blijkbaar heb ik het stuur nog niet zo volledig losgelaten als ikzelf dacht.
En natuurlijk wil Egozelf dat ik doorga en bezig blijf, al was het alleen maar met denken. Egozelf is doodsbang voor absolute vrije tijd waarin letterlijk niets wordt gedaan en Egozelf blijft het lichaam aansturen om door te gaan, ook als dit ten koste van datzelfde lichaam kan gaan. Er mag niet stil worden gestaan, want dan zou er zomaar opeens gezien kunnen worden dat het niet uitmaakt of ik iets wel of niet doe, of ik überhaupt iets doe. De tijd gaat sowieso vanzelf voorbij en alles wat niet gedaan wordt kan niet worden gemist omdat het niet gedaan wordt en dus niet bestaat. Iets wat niet bestaat kan nooit worden gemist.
Nu is het natuurlijk niet de bedoeling dat ik opeens beslis om, wanneer ik klaar ben met wat ik te doen heb, helemaal niets te doen. Want dat zou iets doen zijn, namelijk ‘niets’ doen. Het enige wat ik kan doen is zien hoe het mechanisme werkt en zien dat ik dus blijkbaar bang ben voor de leegte dat ‘niets doen’ is. Mij hier bewust van zijn en accepteren dat het blijkbaar zo is, kan er voor zorgen dat het stopt omdat het iets is wat ik niet wil.
Zolang ik niet weet wat ik niet wil, kan dat niet worden gezien als iets wat ik niet wil en kan er niet de mogelijkheid ontstaan waarin er gestopt wordt met doen wat ik niet wil. Maar dat wat ik niet wil — zoals de dingen die schadelijk zijn voor het lichaam — wordt gepresenteerd en gezien als iets wat ik wil doordat Egozelf mij laat geloven dat het mijn beslissing is. Het is de perfecte camouflage, maar als gezien wordt dat het een camouflage is, dan kan het ’t niet meer camoufleren.
|
