VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
FRITS SNIPS
Wat te doen? (22-04-2020)
Dit zijn vreemde tijden. Verontrustend en onzeker, maar ook wonderlijk en bijzonder. We zitten middenin wat men een corona-crisis noemt, waarbinnen ontzettend veel mensen heel erg angstig zijn. Wanneer angst overheerst, dan lukt het niet meer om na te denken, wat als gevolg heeft dat een groot deel van de wereldbevolking zonder een greintje scepticisme aanneemt en accepteert wat de politici, wetenschappers en experts vertellen.
Er wordt ons verteld dat er een nieuw virus is dat besmettelijker en dodelijker is dan een griepvirus of een SARS-virus, maar de cijfers en de wetenschappelijke bevindingen van veel onafhankelijke wetenschappers, virologen en doktoren onderbouwen dit niet. Helaas, omdat iedereen angstig is, komt deze informatie bij veel mensen niet binnen en voelt het veiliger om de vertrouwde regering en mainstream media te geloven.
Het voelt veiliger om mee te gaan met de meute, om je aan te sluiten bij de meerderheid, dan om een conclusie te accepteren die er voor zorgt dat je alleen komt te staan. Niettemin, wanneer je werkelijk naar de cijfers en de data kijkt, kun je niet anders dan tot de conclusie komen dat het verhaal dat ons wordt verteld niet klopt. Er gaan niet meer mensen dood aan Covid-19 dan aan een flinke griep, SARS, malaria of AIDS, en daar hebben we nog nooit zo idioot angstig op gereageerd.
Als we de periode vanaf de Tweede Wereldoorlog nemen, is er nog nooit zo angstig en spastisch gereageerd op een ziekte-uitbraak, en zeker niet op een ziekte waaraan vrijwel de meeste mensen niet sterven en het merendeel zelfs alleen maar milde klachten heeft. Er moet wat anders aan de hand zijn en de corona-crisis wordt overduidelijk gebruikt om iets voor elkaar te krijgen. Om tot deze conclusie te komen hoeven we ons niet te verdiepen in complot-theorieën, we hoeven alleen maar te kijken naar wat de ziekte veroorzaakt en wat de maatregelen zijn die worden getroffen.
Het gaat om een virusinfectie die niet meer mensen treft dan de gemiddelde griepvirus en waarvan slechts 10% van de mensen die het krijgt werkelijk ernstig ziek worden. Van de mensen die ernstig ziek worden, overleeft een nog kleiner percentage het niet en van het percentage dat het niet overleeft, sterft het merendeel niet aan de virusinfectie maar aan het feit dat ze al een slechte gezondheid, kanker of hartklachten hadden.
Dit alles is volgens de machthebbers een goede reden om de wereldeconomie plat te leggen, mensen te bewegen of te dwingen tot huisarrest en ook te dwingen tot anderhalve tot twee meter afstand van elkaar. Ze doen ons geloven dat dit niet heel erg is om te doen. Het is voor onze gezondheid en de gezondheid van anderen, overtuigen ze ons, dus hoe erg is het om je hier aan te houden?
Het is heel erg, het is verwoestend. Wij zijn als wezens afhankelijk van anderen die het leven met ons delen, ook de mensen die dat ontkennen. Compassie, genegenheid, liefde en fysiek contact is een noodzakelijkheid. Daarnaast zijn we altijd op zoek naar samenzijn, naar eenheid. We kunnen alleen overleven als groep, als eenheid; een mens alleen is kwetsbaar.
Nu wordt ons verteld dat we samen deze crisis zullen overwinnen door afstand van elkaar te houden en ons af te zonderen, maar als je alleen al naar die zin kijkt, dan ziet elk mens met anderhalve hersencel dat het onzin is.
Ik herhaal hem nog eens voor je:
Wij gaan SAMEN deze crisis overwinnen door AFSTAND TE HOUDEN
en ons AF TE ZONDEREN.
Compleet gestoord, lijkt mij.
Laat ik het anders benaderen. De mens, zoals ik al zei, is altijd op zoek naar eenheid, omdat eenheid is wat we zijn. Er is geen wereld, er is alleen Dat wat IS waarin een wereld verschijnt. Die wereld is gevormd vanuit de angst die ontstond toen we, als Dat wat IS, als Denkgeest, dachten dat het een goed idee was om afgescheiden in dualiteit verder te gaan. Dat was een klein idioot en onmogelijk idee, maar we vergaten er om te lachen en namen het bloedserieus.
Binnen die schijnbare afscheiding ontstond ook een schijnbare splitsing in de denkgeest, met aan de ene kant de aardse ego-denkgeest die de wereld projecteert om de afscheiding werkelijkheid te maken en ons hier gevangen te houden, en aan de andere kant de juiste-denkgeest die ons herinnert aan eenheid. In waarheid is er maar één denkgeest. In die ene denkgeest bevindt zich een keuze-makend deel van de denkgeest waar we hebben gekozen voor dat idiote en onmogelijke idee van afscheiding.
De juiste-denkgeest herinnert ons aan de eenheid vanwaar we denken en geloven dat we ons hebben afgescheiden, terwijl de ego-denkgeest krampachtig probeert ons tegen elkaar op te zetten en van elkaar af te scheiden. Aan de ene kant willen we terug naar waar we vandaan komen — eenheid, Dat wat IS of voor mijn part God — en aan de andere kant doen we, onder leiding van de ego-denkgeest, ons best om onszelf te overtuigen dat we werkelijk afgescheiden zijn van eenheid en dat de wereld werkelijk bestaat.
Als je er zo naar kijkt, kun je niet anders dan concluderen dat deze hele corono-crisis, met al die maatregelen die gericht zijn op afscheiding en isolatie, een perfecte methode van de ego-denkgeest is om ons bij eenheid weg te houden. Ontzettend veel mensen leven in afscheiding en isolatie uit angst dat andere mensen hen aansteken of dat zij andere mensen aansteken, zij gaan vrijwillig in quarantaine en daarmee weg van eenheid. Angst creëert afscheiding en houdt het in stand en angst is het tegenovergestelde van liefde, wat staat voor samenzijn en eenheid — een eenheid waarnaar we op zoek zijn.
Dit is het moment om opnieuw een keuze te maken. Dit is het perfecte moment om terug te gaan naar het keuze-makend deel van onze denkgeest waar we ooit de mogelijkheid creëerden om te kiezen tussen, aan de ene kant, Eenheid en Liefde (God), en aan de andere kant, Afscheiding en Angst (Ego).
Ooit kozen we daar voor Afscheiding en Angst, met alle gevolgen van dien. Nu moeten we terug naar het moment waarop we die keuze maakten en opnieuw kiezen, deze keer voor Liefde en Eenheid. Om dat te doen dienen we hier en nu, in deze wereld van afscheiding en dualisme, midden in deze corona-crisis, te kiezen voor Liefde en Eenheid in plaats van Afscheiding en Angst. Hiervoor dien je een streep in het zand te trekken en te zeggen: “tot hier en niet verder.” Dat is een keuze die ieder voor zich moet maken, maar volgens mij wel een keuze die het overwegen waard is.
Ik ga niet mee in de angst van de ego-denkgeest, die de wereld gebruikt om ons op te sluiten in onze woningen en ons afhankelijk maakt van dezelfde mensen en instanties die onze vrijheden hebben afgenomen door de wereldeconomie in te laten storten voor een ziekte die letterlijk niet ingrijpender is dan de doorsnee griep. Ik accepteer de maatregelen niet en houd me niet aan de voorschriften, omdat ik zie wat het is, zie waarvoor het dient en zie wat het met ons doet. Ik wil me niet afzonderen, ik wil niet andere mensen ontwijken; ik wil daadwerkelijk samen verder, als eenheid vanuit liefde.
Dit kan gezien worden als asociaal en ongevoelig, maar dat is alleen zo vanuit de ego-denkgeest. Vanuit de juiste denkgeest bekeken, is het juist het doorbreken van de strategie van de ego-denkgeest en daarmee is het kiezen voor Liefde op weg terug naar Eenheid. Hiervoor moeten we we elkaar opzoeken en aanraken in plaats van wegblijven en ontwijken. Om specifiek, oprecht en overduidelijk te kiezen tegen Angst, moeten we laten zien dat we voor Liefde kiezen. Geef elkaar een hand, een klop op de schouder, een kus op de wang of omhels elkaar… daar ga je echt niet dood aan.
|
