SNIPS' VAULT:
INDEX
CONSPIRACY
NONDUALITEIT
SNIPS' AUTOLYSE
WEBLOG
SNIPPETS
SNIPS' WERELD
AUTOLYSE
IN DE ZANDBAK
FRITS SNIPS
DONEREN?

Pagina Verversen
VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL

 FRITS SNIPS
Onpersoonlijk leven  (29-05-2020)

Hoe doe je dat, onpersoonlijk leven? Het antwoord op die vraag is dat je dat niet doet, maar dat het zo is. Het leven is onpersoonlijk, het is altijd onpersoonlijk geweest en zal dat altijd zijn. Het enige ‘probleem’ is dat we denken dat we een persoon zijn en in een dualistische wereld leven. Vanuit dat perspectief overkomt alles ons ‘persoonlijk’ en doen wij ‘persoonlijk’ van alles en nog wat ten opzichte van al die anderen.

Nu zit er een groot verschil tussen weten dat het leven onpersoonlijk is en ervaren dat het leven onpersoonlijk is; letterlijk een wereld van verschil. Het ‘weten’ komt altijd voort uit de ego-denkgeest, aangezien er een persoon is — ik — die het weet. Misschien was er een onpersoonlijk helder moment, maar zodra we iets beweren te weten, is het geconfisqueerd door de ego-denkgeest Het ‘ervaren’ dat het leven onpersoonlijk is, daarentegen, wordt niet zozeer ervaren door een persoon, maar eerder ervaren in de denkgeest.

Dit is vaag, dat begrijp ik, maar hopelijk vind ik gaandeweg de woorden om het iets concreter te maken. Het heeft vanzelfsprekend te maken met de realisatie — wat weer iets anders is dan ‘het ontdekken’ of ‘ het uitgevogeld hebben’ — dat ik niet dit lichaam ben, maar iets anders wat hier aan voorafgaat. Dat is iets wat ik al heel lang weet (ego-denkgeest) en lang geleden heb ontdekt en uitgevogeld (ego-denkgeest).

Sinds kort is er de ervaring dat de realisatie (dat ik niet dit lichaam ben) er werkelijk is. Die realisatie wordt niet gedaan door ego-denkgeest, niet als een bedenksel van het brein, maar vindt spontaan plaats in wat ik ben: denkgeest. Hierdoor is het overduidelijk dat het weten en het ontdekken en het uitvogelen zich allemaal in de droom afspeelt en dat het realiseren buiten de droom plaatsvindt. Anders gezegd, op aarde onder leiding van de ego-denkgeest willen we weten, ontdekken en uitvogelen, maar in de denkgeest kan worden gezien en gerealiseerd dat ‘iets’ zo IS. Opnieuw, letterlijk een wereld van verschil.

Wanneer gezien en gerealiseerd wordt dat ik niet dit lichaam ben, maar denkgeest, dan kan worden gezien dat mij als lichaam op aarde niets overkomt dat ik als denkgeest niet zelf heb besloten of gekozen. Dat is een confronterende realisatie van complete verantwoordelijkheid voor letterlijk alles wat er zich binnen mijn directe ervaring als personage op aarde afspeelt — niets en niemand uitgesloten. Hierbij is het van belang dat we ‘verantwoordelijkheid’ niet gaan verwarren met ‘schuld’; niemand is ooit schuldig.

Ter verduidelijking: denkgeest is het schijnbare deel van Eénheid dat gelooft dat het zich heeft kunnen afscheiden van Eénheid. Lees hiervoor: Realiseren en herinneren en Gesprek met ‘Sandra’.

Ik, als denkgeest, en ik alleen, projecteer mijn geloof in afscheiding van Eénheid in de vorm van een wereld vol afgescheiden en losstaande objecten en fragmenten. Ik doe dat door voor de ego-denkgeest te kiezen, die alleen maar kan denken in verdeel en heers, in zwart en wit, in losstaande elkaar bedreigende fragmenten, in schuld en boete, en dat is de wereld die ik zie en ervaar. IK doe dat en niet de mensen of de situaties om mij heen zoals ik die schijnbaar ervaar als mens.

Doordat IK mij nu — als denkgeest— realiseer dat IK de wereld maak zoals die ervaren wordt door mij en dat IK alles wat gebeurt mijzelf — als denkgeest in de vorm van het lichaam — aandoe door voor de ego-denkgeest te hebben gekozen, kan ik — als denkgeest — beslissen om opnieuw te kiezen. Deze keer niet voor de ego-denkgeest, omdat de ego-denkgeest nooit heeft geleverd wat het beloofde en vooral heeft laten zien dat het er een puinzooi van maakt, maar tegen de ego-denkgeest.

Ik zag dat als een duidelijke streep in het zand, tot hier en niet verder, en vanaf dat moment ervaar ik mijn schijnbaar bestaan als ‘mens’ op een onpersoonlijke manier. Ik vind het nog lastig om te beschrijven hoe dat er in de praktijk uitziet, omdat het ten eerste nog heel vers is (een dag of 5) en omdat het vreemd genoeg niet heel erg bijzonder is. Bovendien is het nog te vroeg om vast te stellen of dit tijdelijk is — zoals de verlichtingservaringen die ik in het verleden heb gekend — of dat dit in grote lijnen zo blijft.

Ik houd jullie vanzelfsprekend op de hoogte.