Geest In Chaos — (15-01-2013)

Mijn Geest is in complete chaos, omdat het contrast tussen weten en ervaren, tussen wat is en wat lijkt te zijn, steeds groter wordt. Ik kijk naar buiten en zie hoe compleet gestoord de wereld is. De manier waarop we met elkaar omgaan, hoe we elkaar haten of liefhebben (waarbij ons "liefhebben" vaak erg lijkt op haten, of zonder grote moeite kan omslaan naar haten), hoe we redeneren, hoe we materialen hoger inschatten dan het leven van een kip, een koe of zelfs een mens.

Het contrast zit hem niet in die gestoordheid versus niet gestoord, maar in dat ik weet dat die gestoordheid voortkomt uit het feit dat we niet het verschil zien tussen werkelijkheid en illusie. Als we werkelijk zouden geloven wat de waarheid is, dan zouden we niet kunnen haten en dan zouden we materialen niet hoger inschatten dan een levend wezen. Hoogstwaarschijnlijk zouden we hier niet eens zijn.

Gestoordheid in deze wereld en in ons leven, zelfs in onszelf (zonder uitzondering), is de standaard. Zonder die gestoordheid kan er geen leven op aarde zijn, omdat leven op aarde (of waar dan ook in het universum) afhankelijk is van een "verloop van tijd". Tijd kan alleen bestaan als er tegenstellingen zijn (dualisme), omdat tijd van A naar B moet gaan, van verleden naar heden naar toekomst (waardoor er automatisch ruimte wordt gecreëerd).

Als iemand liefheeft moet er automatisch iemand haten, als iemand groot is moet iemand klein zijn, als iemand succesvol is moet iemand falen. Er zijn geen rijken zonder armzalige en geen levenden zonder doden. Er kan niet iets bestaan zonder niets!

Maar... niets is niets, en er kan niet iets ontstaan uit niets, dus als niets niet bestaat (dus niets is), kan ook iets niet bestaan... het één bevestigt het ander of sluit het uit.

De waarheid is, als iets voor de ene vergelijking geldt, dit ook voor het andere moet gelden, waardoor de conclusie moet zijn: als iets niet niets creëert en niets niet iets, dat er geen dualisme mogelijk is. Er bestaat dan automatisch geen tijd en is er vanzelfsprekend geen leven op aarde of waar dan ook in het universum mogelijk.

Ik weet dat, maar zie het tegenovergestelde net als jullie en herken dit als de gestoordheid die het is. De Ego-denkgeest grijpt alles aan om ieder die denkt met de juiste denkgeest (de Goddelijke geest) terug te trekken in de poel des verderfs, deze gestoorde wereld, deze hel op aarde.

Nu kunnen we denken dat dit gaat over wel of niet gelijk heb, over wel of niet juist denken, maar dat is niet zo. Dat is wat de Ego-denkgeest wil dat we denken. Ook voor ons geldt dat er geen dualisme mogelijk is. Geen tijd dus geen leven op aarde en dus geen jij en ik. De gestoordheid van het leven op aarde komt juist voort uit het mesjokke idee dat jij er bent en dat ik er ben en dat jij anders bent dan ik; met als gevolg dat jij gaat denken dat ik wil wat jij hebt, of dat ik ga denken dat jij een bedreiging bent voor mij, en voor je het weet hebben we ruzie.

Dit is niet iets anders dan de stupide overtuiging dat de ene religie de andere religie bedreigt, terwijl de God van beide religies niet bestaat; of de overtuiging dat het ene land het andere land bedreigt terwijl de grenzen van beide landen voortkomen uit de gestoorde gedachten van niet bestaande volken en leiders die denken te leven op een niet bestaande aarde in een niet bestaande tijd en ruimte.

Geen wonder dat mijn Geest in chaos is.

INHOUD