VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
IN DE ZANDBAK
Zijn of Niet Zijn? — (050518)
Wil je gelijk hebben of gelukkig zijn? Ik denk dat er vrij veel mensen zijn die beweren dat ze gelukkig willen zijn, terwijl ze eigenlijk alleen maar gelijk willen hebben omdat ze geloven dat dat hen gelukkig zal maken. Zelfs wanneer je alleen maar gelukkig wilt zijn en een ander ervan probeert te overtuigen dat je liever gelukkig wilt zijn dan gelijk hebben, probeer je gelijk te hebben.
Vrij weinig mensen die werkelijk liever gelukkig willen zijn kunnen dit voor zich houden, omdat het vaak voelt alsof het niet zo is zonder de erkenning en goedkeuring van een ander. Wat voor waarde heeft gelukkig zijn als niemand ziet of erkent dat je gelukkig bent? Nee, we moeten de ander ervan overtuigen dat we echt gelukkig zijn, en dat is niets anders dan gelijk willen hebben.
Het is een Catch 22… tenzij je gelukkig kunt zijn terwijl niemand dat ziet. Maar ‘zelf’ kan alleen bestaan bij de gratie van een ander die erkent dat je bestaat en erkent dat je bent wat jij graag wilt zijn, en daarvoor moet je de ander ervan overtuigen dat je bent wat je pretendeert te zijn… en dat is gelijk willen hebben. De mens lijkt niet te kunnen bestaan zonder de erkenning van zijn bestaan door ten minste één ander.
‘Zelf’ maakt daar gretig gebruik van door ons ervan te overtuigen dat, hoe meer mensen ons erkennen, hoe beter we bestaan en, vanzelfsprekend, hoe gelukkiger we in potentie kunnen zijn. Het feit dat vrijwel niemand werkelijk gelukkig is, schuiven we naar de achterkamer van ons geheugen, want zolang we de erkenning krijgen, kunnen we ons wijsmaken dat we werkelijk gelukkig zijn.
Daarnaast geloven we alleen ons volledige ‘zelf’ te kunnen zijn wanneer alles wat we geloven en alles wat we voor waar aannemen — en het maakt letterlijk niet uit wat dat is; positief, negatief, constructief of destructief — niet alleen wordt erkent door een ander, maar ook door onszelf. Dit betekent dat we niet alleen de ander van ons gelijk moeten overtuigen, maar ook specifiek het ongelijk van de ander moeten benadrukken.
Aangezien wij er allemaal absoluut van overtuigd zijn dat wijzelf altijd gelijk hebben, zit ieder ander er altijd naast en doet ieder ander het altijd fout. Dus, wanneer wij onszelf niet goed voelen — verdrietig zijn, ongelukkig zijn, kwaad zijn — is dit altijd de schuld van een ander, aangezien wijzelf altijd gelijk hebben. Nooit twijfelen we aan ons gelijk, zelfs niet wanneer we toegeven dat we geen gelijk hebben, aangezien dat alleen iets betekent wanneer je daar een ander van kunt overtuigen… en dat is weer gelijk willen hebben.
Het enige wat je kunt doen is die beweging detecteren en zien hoe jij jezelf elke keer weer heel subtiel terugtrekt in je eigen gelijk om dat wat je doet, voelt en denkt voor jezelf goed te praten, waarna je bewust of onbewust naar een ander zult gaan wijzen die anders doet, voelt en denkt en het vanzelfsprekend fout doet, voelt en denkt aangezien jij altijd gelijk hebt.
Zien en ervaren dat dit is wat er gebeurt kan wellicht de beweging halt toeroepen voordat het volledig omarmd wordt en het een onbewuste beweging wordt. Wellicht wordt er dan gezien hoe gestoord het is en ontstaat er de realisatie dat je helemaal niet gelijk hebt wanneer je denkt dat je gelijk hebt. Wellicht ontstaat er dan de situatie of ervaring dat je geen kant meer opkan, dat er geen enkel houvast meer is en dat het ’t einde van de weg is voor jou en er twee mogelijkheden overblijven: Zijn of Niet Zijn — oftwel: Zijn of Sterven!
Wellicht ontstaat er dan de kans om gewoon te zijn zonder de erkenning en goedkeuring van een ander en zonder jouw eigen eeuwig inherente gelijk. Misschien? Wellicht? Ik heb geen idee om heel eerlijk te zijn.
(het mag duidelijk zijn dat ik het alleen maar over mijzelf heb in dit stuk)
|
