VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
IN DE ZANDBAK
Wat Is Dit? — (070718)
Ik bevind mij momenteel in een situatie waarin iemand met een bepaalde vorm van macht — dat wil zeggen, hij heeft dankzij zijn baan, het uniform dat hij draagt, de macht gekregen om de levens van anderen mensen te beïnvloeden — gelooft dat ik iets heb gedaan wat ik niet heb gedaan.
Officieel zou het zo moeten zijn dat hij moet bewijzen dat ik ‘schuldig’ ben, maar hij brengt het op zo’n manier dat het lijkt alsof ik moet bewijzen dat ik ‘onschuldig’ ben. Hij kan niet bewijzen dat ik ‘schuldig’ ben, omdat ik niet schuldig ben en die bewijzen er vanzelfsprekend niet zijn, en ik, aan de andere kant, kan helaas ook niet bewijzen dat ik ‘onschuldig’ ben — dus de uitslag van het debacle hangt af van de mate van zijn macht en oprechtheid.
Als hij oprecht genoeg is om toe te geven dat hij geen bewijzen voor mijn ‘schuld’ heeft, dan zal hij mij geen straf opleggen, maar als hij er van overtuigd is dat hij gelijk heeft en zijn ego groot genoeg is, dan zal hij mij waarschijnlijk wel een straf opleggen… ook al heb ik niets verkeerd gedaan. Wat de uitslag ook zal zijn, mijn geweten is schoon.
Een komisch detail is dat deze meneer ooit zelf is ontslagen omdat hij zou hebben gesjoemeld met declaraties. Hijzelf beweerde toen dat hij onschuldig was, dus in principe weet hij hoe het voelt om ten onrechte beschuldigd te worden en ten onrechte gestraft te worden. Niettemin staat hij nu op het punt om mij precies hetzelfde aan te doen. Welk eerlijk en oprecht mens zou zoiets doen? En als je zoiets doet, alleen omdat je die macht hebt, wat voor soort mens ben je dan?
Los van de fascinatie voor hoe dit soort zaken werken in De Zandbak, sta ik nu wel op het punt om straks zonder inkomen te zitten zonder een idee te hebben wat er daarna zal gaan gebeuren en hoe ik daarmee aan de slag moet. Hoezeer dit ook een Droomstaat is en niets hier waar is, staat dit lichaam — en dat is het enige wat ik hier heb of schijn te zijn — met lege handen voor een compleet onzekere toekomst in een waanzinnig gestoorde wereld.
De realiteit van de onwaarheid staart me bij wijze van spreken als een absolute ware realiteit in het gezicht. De vraag rijst: hoe belangrijk is het om te weten dat deze schijnbare realiteit niet waar is, wanneer het ’t enige is dat je kunt ervaren? Zolang alles redelijk ‘normaal’ verloopt is er niet zoveel aan de hand, maar wanneer het stukloopt is het opeens een stuk minder leuk.
Niettemin, als me dit tien jaar geleden was overkomen zou ik in absolute complete paniek zijn geweest, en nu ben ik af en toe zelfs nog wel in staat om te lachen om deze volslagen gestoorde situatie. Dus wat is het antwoord op de vraag “hoe belangrijk is het om te weten dat deze schijnbare realiteit niet waar is?” … Het haalt de scherpe randjes er vanaf en zorgt ervoor dat ik uiteindelijk met minder stress en minder angst richting de rand van het ravijn loop en er wellicht met opgeheven hoofd induik.
Binnenkort weet ik wat die man met macht, aan de hand van Maya, onder toezicht van zijn ego, gaat beslissen en in hoeverre dit mijn leven zal beïnvloeden. Ik heb er verder geen controle meer over. Ik heb laten zien wat ik kan laten zien en nu is het aan Maya om te beslissen wat zij mij voor de voeten wil werpen; wat ze voor mij in petto heeft. Het ergste wat er kan gebeuren is dat ik niet genoeg zal hebben om te overleven, maar gelukkig vind ik doodgaan geen probleem.
Ik, als lichaam-denken-constructie, weet niet wat dit is en waarom dit gebeurt; ik weet alleen dat het gebeurt. Ik heb er geen enkele controle over en ben niet in staat om er iets aan te veranderen. Volkomen overgeleverd aan dat wat is.
|
