SNIPS' VAULT:
INDEX
CONSPIRACY
NONDUALITEIT
SNIPS' AUTOLYSE
WEBLOG
SNIPPETS
SNIPS' WERELD
AUTOLYSE
IN DE ZANDBAK
FRITS SNIPS
DONEREN?

Pagina Verversen
VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL

 IN DE ZANDBAK
De Hogere Macht? — (270319)

Wanneer je, zoals ik, jaren achtereen op zoek bent naar een antwoord op de vraag ‘wat is waar?’, dan lees, hoor en zie je veel dat, volgens jou, in de richting van een antwoord wijst. Uiteindelijk pluk je uit al die informatie de ‘kernen van waarheid, zoals jij die ziet’ en die vormen dan een beeld van wat waar zou kunnen zijn volgens jou.

Ik heb heel veel informatie tot mij genomen, van geschiedenis tot conspiracy, van New Age tot Zen tot Boeddhisme, van Advaita Vedanta tot Neo-Advaita tot Nondualisme, van Het Onpersoonlijke Leven tot Een Cursus in Wonderen, van Nisargadatta tot UG Krishnamurti tot Osjo tot Adyashanti tot Jed McKenna, et-fucking-cetera, en al die informatie loopt op een gegeven moment door elkaar heen.

Het is veilig om vast te stellen dat ik niet ‘Bijbelvast’ ben, dus ik weet niet meer met zekerheid waar ik het idee ‘Zelf overgeven aan de Hogere Macht’ vandaan heb. Komt het uit Een Cursus in Wonderen? Of komt het uit Het Onpersoonlijke Leven, uit wat ik over De Twaalf Stappen van AA heb gehoord, of alleen maar uit de berichten over de genezer Bruno Gröning? Geen idee, maar het concept ‘Zelf overgeven aan de Hogere Macht’ speelt de laatste tijd door mijn hoofd.

En het is een concept, een idee, want uiteindelijk is er niet zoiets als een Hogere Macht, want dat zou betekenen dat er een Lagere Macht zou bestaan en dat zou inhouden dat er daadwerkelijk zoiets zou bestaan als Afscheiding wat overduidelijk een onmogelijkheid is. Maar dat is van latere zorg. Ik ga nu eerst iets proberen te verwoorden wat vrijwel onmogelijk is te verwoorden. En zelfs als het me zou lukken, dan nog is er een immens grote kans dat degene die dit leest het verkeerd begrijpt of verbastert tot iets wat het mentale systeem kan begrijpen; tot iets wat het niet is.

Het concept van Zelf of jezelf of iets overgeven aan de Hogere Macht (soms God genoemd) wordt vrij veel gedaan, maar mijns inziens vrijwel altijd vanuit een verkeerd of onjuist uitgangspunt. Meestal wordt het gedaan vanuit de persoon — dat wat iemand gelooft te zijn; de IK — die met het overgeven aan de Hogere Macht een vorm van bevrijding of rust wil verkrijgen voor de persoon die hij/zij gelooft te zijn. Met andere woorden, de IK wil bevrijding voor diezelfde IK door een ‘probleem’ over te geven aan de Hogere Macht.

Ik vermoed en hoop dat het niet al te ingewikkeld is om in te zien dat dit een spelletje van Zelf is dat middels de identificatie met het lichaam als zijnde IK (ego) bevrijding of rust wil verkrijgen voor Zelf-het lichaam-IK (ego). Dit gaat niet lukken, want Zelf is het probleem en zolang het probleem bevrijd wil worden van het probleem dat het is, kan het niet bevrijd worden van dat probleem, omdat het dat probleem is.

Het probleem met het verhaal van een IK in een lichaam dat iets wil overgeven aan een Hogere Macht is namelijk dat het lichaam niet ‘iets’ is. Het lichaam is niets meer dat de schijnbare vormgeving van het misplaatste idee een losstaande entiteit te zijn — een Zelf.

Laat me dit uitleggen:

Er is in principe alleen ‘zijn’ en ‘waarneming’. ‘Zijn’ is het zien, ruiken, proeven, horen, voelen en aanraken en ‘waarneming’ is het ervaren van de sensaties die het ‘zijn’ oproept. Pas daarna ontstaat het idee dat er een personage moet zijn — een ‘iets’ — dat ziet, ruikt, proeft, hoort, voelt en aanraakt en dat er een personage moet zijn — een ‘iets’ — dat de sensaties die ontstaan waarneemt. ‘Zijn’ en ‘waarneming’ wordt geclaimd door dat iets — genaamd: Zelf — en dat wat jij en ik en werkelijk zijn (en wat alles is) identificeert zich met- en als die Zelf die nu vervolgens alles ziet, ruikt, proeft, hoort, voelt, aanraakt en waarneemt.

Kort samengevat:
  1. er is ‘zijn’ en ‘waarneming’
  2. er wordt geïmpliceerd dat er ‘iets’ moet zijn dat ‘is’ en ‘waarneemt’
  3. vanuit die implicatie ontstaat het idee van Zelf
  4. Zelf wordt vóór het ‘zijn’ en de ‘waarneming’ geplaatst waardoor het opeens Zelf is dat ‘is’ en ‘waarneemt’
  5. daarna wordt het idee van die ‘Zelf dat is en waarneemt’ vormgegeven als ‘het lichaam’ en pas wanneer het lichaam wordt ervaren als een losstaande entiteit (IK; Egozelf) ontstaat er de wereld waarin of waarop dat lichaam bestaat.
Het lichaam is niets meer dan een vormgeving, een visualisatie, een projectie van de vergissing en de implicatie dat er een Zelf bestaat dat ziet, ruikt, proeft, hoort, voelt, aanraakt en waarneemt. Met andere woorden, het lichaam bestaat niet echt, het lichaam is niet iets; het is alleen een verbeelding, een vormgeving, een projectie.

Nu ik dat heb vastgesteld, is de volgende conclusie niet heel erg vreemd. Als het lichaam niet werkelijk iets is, dan kan dit schijnbare lichaam ook niet iets voelen. Laten we als voorbeeld pijn nemen, iets wat veel mensen heel erg graag overgeven aan de Hogere Macht. Als het lichaam niet iets is, dan kan het ook geen pijn voelen. De pijn die we voelen en ervaren is er pas wanneer het mentale systeem het creëert; het is het mentale systeem dat een sensatie omzet in pijn of geen pijn, fijn of niet fijn, et cetera.

Dit mentale systeem zit in onze hersenen die — zoals elke hersenchirurg je kan vertellen — zelf niet in staat zijn om pijn te voelen. Een hersenoperatie kan zonder verdoving worden uitgevoerd en het zijn precies die hersenen die zelf geen enkele kennis van pijn hebben die vaststellen of het lichaam in pijn is of niet. Dus, het lichaam zelf kent geen pijn en geeft alleen de sensaties door aan de hersenen en die hersenen — die zelf geen weet hebben van wat pijn wel of niet is — beslissen of het pijn is of niet. Volgens mij gaat daar iets  fout, volgens mij is dat volkomen onmogelijk.

Mijn ‘inzicht’ of ‘idee’ is dat zolang er iets wordt overgegeven aan de Hogere Macht vanuit de overtuiging een personage met een lichaam te zijn, dit niet gaat werken, aangezien er nog steeds wordt geloofd dat er een personage is met een lichaam dat iets heeft wat het kwijt wil. Ten eerste is er geen personage, alleen de implicatie van een personage;  ten tweede is het lichaam niet iets, alleen maar de vormgegeven implicatie van dat personage; en ten derde is er niet werkelijk iets dat kan overgegeven worden, aangezien er geen lichaam en geen personage is.

En ja, er is ten vierde niet werkelijk een Hogere Macht, maar dat is nog steeds van latere zorg.

Je kunt persoonlijke zaken — zoals bijvoorbeeld pijn en ziekte — alleen overgeven aan de Hogere Macht, wanneer je er absoluut van overtuigd bent dat die zaken — zoals bijvoorbeeld pijn en ziekte — niet thuishoren bij jou of dat lichaam dat je denkt te zijn. Wanneer je dat ziet, dan volgt daar automatisch op dat niets wat je aan problemen ervaart thuishoort bij jou of dat lichaam dat je denkt te zijn, omdat jij en dat lichaam niet ‘iets’ zijn.

Er is schijnbaar pijn, er is schijnbaar ziekte en er zijn schijnbaar problemen en onaangenaamheden, maar dat is alleen onderdeel van ‘zijn’ en ‘waarneming’ en jij bent dat niet en jij neemt het niet waar; het is dus niet jouw pijn en ziekte, het zijn niet jouw problemen en onaangenaamheden. Alleen wanneer jij je realiseert dat de pijn, ziekte, problemen en onaangenaamheden niet van jou zijn, kun je ze overgeven aan de Hogere Macht ter correctie omdat ze niet van jou zijn.

En natuurlijk geef je niet pijn, ziekte, problemen en onaangenaamheden over aan de Hogere Macht, want die zijn alleen maar ‘schijnbaar’ aanwezig en worden ‘schijnbaar’ ervaren. Wat je overgeeft aan de Hogere Macht is de vergissing dat er zoiets zou kunnen bestaan als pijn, ziekte, problemen en onaangenaamheden.

Wat je in feite overgeeft is alleen maar de vergissing dat er zoiets zou kunnen bestaan als ‘afscheiding van het geheel dat één is’. Wanneer die vergissing van afscheiding wordt overgegeven aan de Hogere Macht, wordt deze gecorrigeerd en verdwijnt de Hogere Macht ook. Uiteindelijk, wanneer ‘alles wat niet is’ is gezien voor wat het is (namelijk: niet), is er alleen nog maar overgave aan het onnoembare dat we hier voor het gemak ‘Hogere Macht’ of ‘God’ noemen. Geen jij die dat doet, geen lichaam dat ervoor wordt gebruikt, geen zelf en geen wereld.

Dit betekent niet dat er in de Droomstaat geen pijn, ziekte, problemen en onaangenaamheden meer zullen bestaan, maar het betekent wel het einde van de vergissing dat die zaken jou overkomen of van jou zijn.