Mijn 2020  (02-01-2020)

Allereerst: Gelukkig Nieuwjaar! Ik wens iedereen een prachtig 2020 toe en dat iedereen maar mag vinden waarnaar hij of zij op zoek is. Het is inmiddels dag twee van het nieuwe jaar en het is weer tijd om gewoon door te gaan met wat ik vorig jaar ook deed.

Dat is in feite wat volgens mij iedereen doet, gewoon doorgaan op de oude voet. We maken ons misschien even wijs dat het in het nieuwe jaar allemaal anders zal zijn en dat we het allemaal anders gaan doen, maar slechts weinigen zullen werkelijk het roer volledig omgooien; voor zover dat mogelijk of werkelijk zinvol is. Ook ik ben daar geen uitzondering op, hoewel misschien op het gebied van het roer omgooien, aangezien ik het roer heb losgelaten.

Ik pak zo zoetjes aan weer mijn bezigheden op. Komende vrijdag, dat is op dit moment dus morgen, begin ik weer met mijn vrijwilligerswerk in ARTIS. Tot 18 januari is er op donderdag, vrijdag en zaterdag de mogelijkheid om in een donkere dierentuin rond te wandelen en vrijwilligers houden dan een oogje in het zeil en geven antwoord op vragen. Dat ga ik morgen doen, omdat ik dat heel erg leuk vind om te doen.

Daarnaast werk ik aan materiaal dat wellicht ooit een boek gaat worden. Ik doe dit omdat ik plezier beleef aan het werken met teksten. Ik vind dat in feite het leukste dat er is. Natuurlijk maak ik me wijs dat het ook belangrijk is of een doel dient, maar dat is niet werkelijk ergens op gebaseerd. Net doen alsof wat je doet belangrijk is voor jezelf of voor andere mensen, of gewoon voor het bedrijf waar je werkt, is noodzakelijk voor het actiefiguur om bezig te blijven. En op zich is bezig blijven niet noodzakelijk, maar het lijkt er op dat de tijd daardoor sneller voorbij gaat en een hele dag niets doen is gewoon dodelijk saai.

Verder schrijf ik voor deze blog en ik maak me wijs dat het schrijven voor deze blog iets toevoegt aan het leven van de mensen die dit lezen. Ook hiervoor heb ik geen enkel bewijs, maar dat maakt niet uit. Dit hele leven is het dromen van een droom en ikzelf, als het actiefiguur Frits, ben een gedroomd karakter in die gedroomde werkelijkheid. Niets van dit alles is waar en niets is ooit gebeurd, maar schijnbaar gebeurt er van alles en waarom zou je dan niet net doen alsof het wel ergens over gaat?

Ik maak mezelf wijs dat wat ik doe ergens nut voor heeft. Ik maak mezelf wijs dat ik beslissingen kan nemen en dat er iets bereikt kan worden. Wat dat is en of iets wel of niet lukt doet er niet toe, omdat ik weet dat het niet waar is en alles letterlijk nonsens is. Ik kan er voor kiezen om me ontzettend druk te maken over dat alles zinloos en doelloos is, maar ik kan ook gewoon net doen alsof het zinvol is en een doel dient, terwijl ik me er volledig van bewust ben dat ik mijzelf van alles wijs maak wat niet waar is.

It’s a joke! Dit alles is het uitspelen van een geloof in het idiote idee dat iets afgescheiden van eenheid kan bestaan en vervolgens zijn we vergeten om daar om te lachen. Dit betekent niet dat je moet stoppen met mee te doen, maar dat je gewoon door moet gaan met het leven en alleen maar hoeft te zien dat het een idioot idee is. Het lachen komt dan vanzelf wel.

Ik doe van alles waarvan ik me wijs kan maken dat het tot iets kan leiden. Wat dat is weet ik niet en daar houd ik me ook niet mee bezig. Ik doe van alles, maar stuur niets. Ik blijf dat doen zolang de financiën dit toelaten en wanneer het geld op is zal ik iets anders moeten verzinnen of er komt opeens iets langs dat het schijnbare probleem op een magische manier oplost… maar dat zien we dan wel weer.

Als laatste wil ik iedereen meegeven dat het leven niet ingewikkeld of zwaar is, maar dat wijzelf dit leven ingewikkeld en zwaar maken. Wij geven alles alle waarde en betekenis die het heeft. Je kunt het serieus nemen en er onder lijden, of je kunt het zien voor wat het is: een idioot idee waarom we zijn vergeten te lachen. Hoe ingewikkeld of zwaar kan iets zijn als het in essentie niet werkelijk bestaat?

---

VORIGE - INHOUD - VOLGENDE