VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
FRITS SNIPS
Ik wist niet wat ik deed (09-04-2020)
Deze ochtend werd ik ontzettend kwaad en gefrustreerd wakker en ik heb dit vanzelfsprekend gedeeld op Facebook — wellicht niet al te vriendelijk, gezien de reacties — en ben daarna gaan wandelen. Ik ben uiteindelijk ergens aan het water gaan zitten, heb later een patatje met mayo gekocht, en thuis gekomen ben ik op bed gaan liggen. Helemaal kapot! De reden is dat ik geloofde dat het verhaal over een coronavirus waar was en na vier weken dit verhaal te hebben geloofd, brak ik.
Los van of ik het officiële verhaal van de coronacrisis geloof of niet, verandert dat niets aan het gegeven dat ik het verhaal over een coronacrisis, gecreëerd of niet, geloofde. Het maakt niet uit of je meegaat in de angst van anderen of dat jij je verzet tegen de angst van anderen, hoe dan ook neem je dan de angst van anderen serieus en geloof je dat verhaal. Alles waar je energie insteekt, neem je blijkbaar serieus en dan neem je het blijkbaar voor waar aan.
Op dit moment heb ik tijdelijk alle inkomende informatie stopgezet. ik lees geen nieuws, luister geen radio en ik heb mijn persoonlijke Facebookpagina gedeactiveerd. Er is nu alleen ik als Frits, een punt van perspectief, en ik als die Frits ervaar wat er nu hier werkelijk schijnt te zijn. Dat bestaat uit mijn laptop met een extern toetsenbord, het bureau waaraan ik werk, een glas water en een blikje bier links van me, een muur waarop een lijstje hangt met de woorden “hatseflats” en voor de rest de geluiden van spelende kinderen en af en toe een motorvoertuig, maar voor de rest geen crisis, geen corona en geen angstige mensen.
Vanuit de egodenkgeest wordt er een verhaal verteld en aan dat verhaal is niet te ontkomen. De enige keuze die je hebt is het verhaal geloven of niet. Ik heb het dan niet over het wel of niet geloven van een detail van het verhaal. Ik heb het niet over of er wel of geen coronavirus is en of er wel of niet een crisis is, ik heb het over het gehele verhaal waarin het ene personage gelooft dat er een coronavirus en een crisis is en een ander personage gelooft dat dit niet zo is, en een ander weer gelooft dat er wel een coronavirus is maar geen crisis terwijl een ander gelooft dat er wel een crisis is, maar dat dit niets met het coronavirus te maken heeft.
De egodenkgeest heeft als enig schijnbaar doel het idee van afscheiding tot waarheid te maken. Dat doet het middels angst voor iets buiten ons en het verhaal van de coronacrisis is daar een mooi voorbeeld van. In dit verhaal zijn we bang voor een virus dat we niet kunnen zien en dat we kunnen oplopen via contact met andere mensen. Niet alleen proberen we ons af te scheiden van het virus, door het niet op te lopen, we scheiden ons ook nog eens fysiek af van andere mensen door 1 meter 50 afstand te houden.
Ook ik ben daar ingestonken. Ook ik geloofde in het verhaal en ging mijzelf nog eens extra afscheiden door een controversieel standpunt in te nemen en mij te verzetten tegen de meningen en acties van anderen. Absoluut geniaal van die egodenkgeest en op dit moment snap ik nog niet helemaal hoe ik er in mee heb kunnen gaan. Zo doortrapt is die egodenkgeest dus blijkbaar en ik vermoed dat ik die egodenkgeest aan het onderschatten ben geweest, waardoor het in feite in mijn gezicht is geëxplodeerd. Gelukkig! Ik ben daar extreem dankbaar voor.
Het verhaal, elk verhaal, is niets meer dan een externe projectie van een innerlijke conditie. Dit houdt letterlijk in dat IK het enige is dat er is. Niet ik als Frits, want dat is ook een projectie, maar IK, of HET IK, alias, Dat wat IS dat Frits als punt van perspectief heeft gekozen. Dit houdt in dat IK gelooft in afscheiding, aangezien dat is wat ik als Frits zie. Bovendien is het niet alleen wat ik als Frits zie, maar ook wat ik als Frits de afgelopen weken geloofde als zijnde waarheid… en dat laatste is een keuze die IK onbewust heeft genomen als ik als Frits.
Vanochtend explodeerde dat en door er naar te kijken en het te analyseren, heb ik de kans gekregen om opnieuw te kiezen. Ik zie nu opnieuw het verhaal als een projectie. Ik zie dat het leven een verhaal is dat vertelt wordt door een gespleten denkgeest die er op uit is om gescheidenheid en angst te verspreiden, in een poging het verhaal tot waarheid te bombarderen. Het is niet de bedoeling het verhaal te veranderen, maar er is wel de vrijheid om ervoor te kiezen om het te zien als slechts een verhaal.
Elk punt van perspectief heeft zijn eigen beeld van dat verhaal en elk punt van perspectief krijgt dagelijks de uitnodiging om zijn versie van het verhaal te geloven of niet. Niet een deel van het verhaal, niet alleen maar het deel dat hem niet aanstaat, maar het hele verhaal. Het hele verhaal is helemaal waar of het hele verhaal is helemaal niet waar. Dat is de keuze die we hebben. Daarmee verander je niet het verhaal, maar wel de manier waarop je er naar kijkt en de manier waarop je het ervaart, en dit is mij de afgelopen vier weken ontgaan. Mijn excuus daarvoor, ik wist niet wat ik deed.
|
