SNIPS' VAULT:
INDEX
CONSPIRACY
NONDUALITEIT
SNIPS' AUTOLYSE
WEBLOG
SNIPPETS
SNIPS' WERELD
AUTOLYSE
IN DE ZANDBAK
FRITS SNIPS
DONEREN?

Pagina Verversen
VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL

 FRITS SNIPS
Er is geen universum (3)  (29-08-2020)

Op Facebook, waar ik altijd een link naar een nieuwe blog plaats, reageerde iemand als volgt op deel 2 van ‘Er is geen universum’: “Het is niet te bewijzen dat het Universum (niet) werkelijk bestaat!” — en hij heeft gelijk; het is niet te bewijzen dat het universum bestaat en het is niet te bewijzen dat het universum niet bestaat.

Het is ook niet mijn bedoeling om te bewijzen dat er geen universum is, het enige wat ik probeer te doen, is laten zien dat er geen reden is om aan te nemen dat er wel een universum is. Toch nemen we allemaal aan, en voor lief dat er een universum bestaat, puur en alleen omdat we het zien en waarnemen, terwijl er geen werkelijk tastbaar en sluitend bewijs voor is. In feite, zoals ik heb proberen aan te tonen, is er meer bewijs voorhanden dat suggereert dat het niet werkelijk mogelijk is dat er een universum bestaat.

Het enige ‘tastbare’ bewijs dat we hebben voor het bestaan van een universum is dat we het zien en waarnemen, dus dan is de vraag: hoe betrouwbaar en tastbaar is dat zien en waarnemen werkelijk? Het antwoord is: niet zo heel erg betrouwbaar en absoluut niet tastbaar. Dat wat we denken dat we zien is letterlijk wat we denken dat we zien en er is geen enkele reden om aan te nemen dat we werkelijk zien wat het werkelijk is.

Wat onze ogen opvangen, is licht dat weerkaatst op een object en niet het object zelf. Vervolgens wordt dat licht omgezet in data (informatie) en gaat naar ons brein. Dat brein zit opgesloten in een donkere en geluidsdichte ruimte — onze hersenpan — en dat brein, dat zelf niets kan zien en zelf nooit iets heeft waargenomen, beslist wat het is dat wordt gezien en waargenomen, gebaseerd op alle net zo onbetrouwbare informatie uit het verleden.

Wat ook belangrijk is om te realiseren, is dat wat we denken dat we zien, iets is dat drie keer is verwijderd van wat het werkelijk is. Wat we zien is licht dat weerkaatst van een object — dus één keer verwijderd van het object zelf — om vervolgens te worden omgezet in data — dat is dan twee keer verwijderd van het object zelf — waarna het brein verzint wat het moet zijn en er een beeld van vormt — drie keer verwijderd van het object zelf.

Wat we zien en waarnemen, en wat we voor echt waar, absolute realiteit en fysieke werkelijkheid aannemen, is alleen maar, en niets anders dan, dat wat ons brein denkt dat het is, zonder ook maar te weten wat het werkelijk is. Wat we zien is wat ons brein er van maakt, gebaseerd op resultaten uit zijn virtuele verleden, maar het is niet wat het werkelijk is. De aanname dat iets bestaat omdat we het zien en waarnemen is — opnieuw: letterlijk — nergens op gebaseerd en zou nooit voor waar mogen worden aangenomen.

Het is veilig om te stellen dat er nog nooit iemand op aarde heeft rondgelopen die werkelijk direct en objectief iets heeft gezien of waargenomen, laat staan het universum waarin hij denkt te bestaan. Dit staat nog helemaal los van de vraag of dit leven op aarde echt werkelijke werkelijkheid is of een illusie binnen de droomstaat, want zelfs als dit de absoluut fysieke werkelijke werkelijkheid zou zijn, dan nog is de aanname dat er werkelijk een fysiek universum bestaat, niets anders dan een aanname.

We geloven dat er een universum bestaat, maar elk geloof is alleen maar een geloof. Geloven dat er een universum bestaat is net zo geloofwaardig en ongeloofwaardig en net zo gefundeerd en ongefundeerd als geloven dat er kabouters of ufo’s bestaan. Het bestaan van een universum is op zijn best een theorie en een theorie is geen bewijs; het is een idee, een aanname, een veronderstelling.

Het feit dat we een universum zien en ervaren kan net zo goed betekenen dat we compleet waanzinnig zijn en zaken waarnemen die er niet werkelijk zijn; en dat is een idee dat ik persoonlijk het meest aannemelijk vind.