VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
FRITS SNIPS
Onvoorwaardelijke liefde en vergeving (07-11-2020)
Een tweetal termen waar ik het even over wil hebben, zijn onvoorwaardelijke liefde en werkelijke vergeving. We denken graag dat we weten wat ze betekenen, maar ik heb daar mijn twijfels over.
Laat ik beginnen met onvoorwaardelijke liefde. Vaak wordt daarvoor het voorbeeld gebruikt van een pasgeboren kind voor de ouder of visa versa. Helaas is dat kind afhankelijk van de ouder, dus dat kunnen we geen liefde noemen, en de ouder heeft het kind op aarde gezet en is daardoor verantwoordelijk voor dat kind en dat heeft niet per se iets met liefde te maken.
Bovendien moet die liefde, als die liefde onvoorwaardelijk is, zich ontwikkelen tot een relatie waarin de ouder niets van het kind verwacht en het kind niets van de moeder, en dat is heel zelden het geval. De ouder verwacht dat het kind op zijn minst gehoorzaam is, of zich ontwikkelt volgens zijn of haar normen en waarden, en het kind verwacht op zijn minst dat de ouder hem of haar beschermd en steunt in zijn of haar verdere leven. Dat zijn voorwaarden en dus niet onvoorwaardelijk.
Onvoorwaardelijke liefde heeft ook niet werkelijk iets te maken met wat wij ‘liefde’ de noemen. Zelfs wat wij liefde noemen heeft niet veel met liefde te maken. Wat wij liefde noemen is een vorm van afhankelijkheid of een vorm van lust. Zolang de afhankelijkheid of de lust wordt bevredigd, zeggen we dat we van iemand houden, zodra die bevrediging er niet meer is, is de liefde voorbij of gaat zelfs over in boosheid of haat.
Hoe zit het dan met vergeving? Weten we dan wel wat vergeving inhoudt? Nou, nee! Echte werkelijke vergeving is niet iets dat gericht is op een deel van het geheel, terwijl dat het soort vergeving is waarmee we hier op aarde mee aan de slag gaan. We vergeven iemand voor iets wat hij heeft gedaan. Met andere woorden, we vinden nog steeds dat hij iets fout heeft gedaan, maar we zien dat door de vingers, zolang hij zich maar volgens onze normen blijft gedragen.
Dat is niet vergeving, dat is zeggen: “Die persoon heeft iets vreselijks gedaan wat eigenlijk onvergeeflijk is, maar omdat ikzelf zo’n geweldige persoon ben, doe ik vanaf nu alsof er niets is gebeurt… maar ik vergeet het niet, dus als die ander weer zoiets flikt, dan trek ik het zo weer uit de kast.”
Dit doen we omdat het voor ons beter uitkomt om die ander te ‘vergeven’ dan om die ander te veroordelen en te laten vallen, maar dat heeft niets met werkelijke vergeving te maken.
Dus wat is die onvoorwaardelijke liefde en die werkelijke vergeving dan wel? Heel simpel gesteld, voor zover ik het kan overzien, is onvoorwaardelijke liefde hetzelfde als werkelijke vergeving. Dus als we weten wat werkelijke vergeving werkelijk is, dan weten we wat onvoorwaardelijke liefde werkelijk is, en visa versa.
Het lijkt mij dat iemand die dit werkelijk wil weten, nu iets te doen heeft om de tweede lockdown door te komen. In een later stadia zal ik mijn eigen ideeën hierover opschrijven, maar voor nu is het denk ik veel constructiever als ieder voor zich gaat onderzoeken wat onvoorwaardelijke liefde en vergeving betekenen en waarom ze onderling inwisselbaar zijn.
|
