SNIPS' VAULT:
INDEX
CONSPIRACY
NONDUALITEIT
SNIPS' AUTOLYSE
WEBLOG
SNIPPETS
SNIPS' WERELD
AUTOLYSE
IN DE ZANDBAK
FRITS SNIPS
DONEREN?

Pagina Verversen
VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL

 FRITS SNIPS
Niets doen  (25-11-2020)

Het is het meest lastige om voor elkaar te krijgen: niets doen! Het probleem is, dat op het moment dat je niets gaat doen je iets aan het doen bent, namelijk: niets. In veel gevallen denken we, dat als we maar meegaan met de stroom, dat we dan niets aan het doen zijn, omdat we ons niet verzetten, maar ook dat is iets doen, namelijk: meegaan met de stroom en je niet verzetten.

Het hele corona-gebeuren, de maatregelen, de onzin, de leugens — hoe vreselijk dan ook — is een geweldige periode om te kijken naar dat niets doen. De polarisatie is zo uitvergroot, zo zwart-wit, waarbij voor- en tegenstanders, mensen die het officiële verhaal geloven en zij die dat niet doen, lijnrecht tegenover elkaar staan, waardoor je bijna gedwongen wordt om een standpunt in te nemen. Doe dan maar eens niets! Serieus, hoe doe je dan niets?

Ik schreef het volgende op mijn Facebook pagina:
Of je je nu verzet tegen de schijnbare realiteit of niet, of je nu vecht tegen de ‘machthebbers’ of dat je hen volgt, je maakt de schijnbare realiteit nog steeds echt. Het is echt hetzelfde verschil, twee kanten van dezelfde medaille.
Ik weet dat het moeilijk is om dit te voorkomen, want we willen allemaal iets doen. We willen ermee instemmen of ertegen vechten, maar beide acties maken deel uit van hetzelfde probleem. Je kunt niet winnen, omdat het een doorgestoken kaart is.

Het is een paradox. Het is een Catch 22. Het is een onmogelijke positie waar je niet uit kunt komen, tenzij je ziet dat je er nooit in zat. De oplossing is om het bijna ondoenlijke te doen… Niets.

Het probleem is niet de corona-maatregelen of de situatie waarin we ons nu schijnbaar bevinden. Dat is alleen maar de schijnbare realiteit en het is de functie van de wereld waarin we ons lijken te bevinden om die schijnbare realiteit ‘echt’ te maken, zodat wij geloven dat we hier zijn als een afgescheiden entiteit in een dualistische werkelijkheid. Het probleem is dat we het geloven.

De ego-denkgeest projecteert deze wereld zodat we geloven dat we een losstaande entiteit zijn. Het maakt de ego-denkgeest niet uit of we voor de corona-maatregelen zijn of er tegen, of we geloven dat er een virus is of dat niet geloven, zolang we maar een zijde kiezen en zolang we maar iets geloven.

Het maakt de ego-denkgeest niet uit aan welke kant ik sta, zolang ik maar aan een kant sta en een kant kies. Als ik me verzet tegen de corona-maatregelen, dan geef ik de wereld een werkelijkheidswaarde die het niet verdient, maar als ik me niet verzet en meega met de maatregelen, dan geef ik de wereld dezelfde werkelijkheidswaarde die het niet verdient. Dus de vraag blijft: hoe doe ik dan niets?

Ik ga niet beweren dat ik het weet, maar volgens mij is het gedroomde lichaam-brein-systeem in de droomstaat een autonoom iets. Hiermee bedoel ik dat het gedroomd wordt met een schijnbare functie binnen de droom. Dit betekent dat, wanneer mijn identificatie met het lichaam-brein-systeem wegvalt, het lichaam-brein-systeem nog steeds die functie uitvoert zonder dat ik — als wat ik werkelijk ben — er iets mee van doen heb.

Dit is een tricky iets, want de enige die ziet en weet dat hij in feite niets doet, is de persoon zelf, aangezien het lijkt alsof hij wel iets doet, aangezien hij nog steeds een interactie met de situatie in de wereld heeft. Maar omdat de identificatie met het lichaam-brein-systeem verdwenen is, is het alleen het lichaam-brein-systeem dat iets doet.

Uiteindelijk is er maar één hier en dat ben jezelf. Jijzelf bent éénheid dat zich uit in veelheid. Je bent denkgeest die zich afgescheiden droomt, waardoor het zelf een gespleten denkgeest lijkt te zijn geworden. Binnen die gespleten denkgeest is er een onjuist gerichte denkgeest en een juist gerichte denkgeest ontstaan en de keuze voor de onjuist gerichte denkgeest is waardoor deze wereld wordt geprojecteerd.

De onjuist gerichte denkgeest is wat Een Cursus in Wonderen de ego-denkgeest noemt en de juist gerichte denkgeest wordt de heilige geest genoemd. De overkoepelende denkgeest wordt de keuze makende denkgeest genoemd die voor de ego-denkgeest of de heilige geest kan kiezen. De keuze makende denkgeest is in feite wat jijzelf bent en daar kan de realisatie ontstaan dat het niet het lichaam-brein-systeem is.

Het bovenstaande is een manier om de theorie onder woorden te brengen, maar waar het om gaat is dat je pas niets kunt doen wanneer er de realisatie is dat je niet dat lichaam in die wereld bent. Je kunt pas niets doen wanneer je inziet dat je in werkelijke werkelijkheid niet een fysieke, afgescheiden entiteit bent, maar denkgeest die gelooft dat het zich afgescheiden heeft van éénheid en daarom kiest voor de ego-denkgeest, die vervolgens de dualistische wereld projecteert.

Wanneer je ziet dat jijzelf niet dat lichaam bent, niet dat bent dat iets doet in de gedroomde wereld, dan zie je ook dat jijzelf in feite niets doet en nooit iets hebt gedaan. Op het canvas van de gedroomde wereld, de projectie van de ego-denkgeest, lijkt het nog steeds of er van alles gaande is en dat jij, als het geprojecteerde lichaam, van alles doet en vindt en wilt, maar in de keuze makende denkgeest is er de realisatie en vooral de duidelijkheid dat dit niet werkelijk zo is.

Het maakt dan niet uit of je voor of tegen iets bent, aangezien jij niet dat bent dat voor of tegen iets is. Dus als je ergens voor bent, laat het lichaam dat uiten, en als je ergens tegen bent, laat het lichaam dat dan uiten. Zolang er de duidelijkheid heerst dat jij niet dat lichaam bent die dat alles doet, maakt het allemaal niets uit. Het heeft letterlijk geen enkel effect op wat je werkelijk bent: die denkgeest die droomt en gelooft dat het zich afgescheiden heeft, maar in feite gewoon éénheid is dat zich projecteert als veelheid.

Niets doen is niet niets doen. Niets doen ontstaat spontaan wanneer er de realisatie is dat je niet iets kunt doen en nog nooit iets hebt gedaan, en dat kan alleen ontstaan wanneer jij je realiseert dat je niet dat lichaam op aarde bent, maar éénheid dat zich als veelheid projecteert. Het is de prachtige paradox die stelt dat jij hier niet bent, maar wel de enige bent die hier is.