VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
FRITS SNIPS
De maakbare wereld (12-12-2020)
Zodra de identificatie met een ‘ik’ in plaats is, ontstaat er het idee van een maakbare wereld. We geloven dit lichaam te zijn en geloven in een wereld te leven die we, mits we de juiste stappen nemen, kunnen aanpassen aan onze wil. Als je hard werkt, wordt je succesvol; wie goed doet, goed ontmoet; als je vecht voor principes en voor wat je gelooft dat ‘juist’ is, komt alles uiteindelijk goed.
Het geloof in een maakbare wereld, een wereld die te verbeteren is, betekent natuurlijk alleen maar dat we geloven dat er een wereld is. De ego-denkgeest wil dat we geloven in het bestaan van de wereld, want zonder dat geloof bestaat er geen ego-denkgeest. Dat is de enige reden waarom de ego-denkgeest ons aangespoort om ons te verzetten tegen onrecht, of, zoals nu in 2020, tegen de coronamaatregelen en de afbraak van onze burgerrechten.
In Een Cursus in Wonderen word hierover geregeld het kleed onder onze voeten vandaan getrokken. Ten eerste wordt er vele malen op gehamerd dat er geen wereld is, en ten tweede wordt er veelvuldig aangegeven dat deze wereld niets meer is dan het gevolg van een nietig dwaas idee — en alleen maar een idee — waarom we vergaten te lachen en dat idee, wat een misvatting was, werd gecorrigeerd op het moment dat het idee opkwam.
Dit laatste houdt in dat er nooit een wereld is ontstaan, maar dat er alleen het geloof in het idee bestaat dat er een wereld is ontstaan, terwijl dat niet zo is. Dit betekent automatisch dat er ook niet zoiets als een ‘ik’ in de vorm van een lichaam kan bestaan, aangezien zo’n lichaam een wereld nodig heeft om in te kunnen bestaan en… er is geen wereld!
Het probleem is natuurlijk dat we wel een wereld zien en ervaren waar er geen wereld is. Voor velen is het idee dat het slechts het dromen van een wereld is, net een stap te ver, want het ziet er zo echt uit, en de ervaring is zo realistisch, en als ik mijn teen stoot dan doet het pijn. Dat klopt allemaal. Zo overtuigend is het dromen van een wereld blijkbaar, maar dat maakt niet dat het ook daadwerkelijk waar is.
Omdat de illusoire wereld zo overtuigend is, worden we overgehaald om er interactie mee te hebben. Daar is op zich niets mis mee, zolang we maar niet denken dat we de wereld kunnen veranderen of moeten verbeteren. Zodra we geloven dat de wereld anders zou moeten zijn, en zodra we denken dat wij die wereld kunnen aanpassen aan wat wij willen, maken we die illusoire wereld tot werkelijkheid… en dat is het enige wat de ego-denkgeest wil.
Het bovenstaande als theorie levert niets op, zolang er het geloof in een ‘ik’ bestaat. Zolang we geloven dat we een personage in dit lichaam zijn — een losstaande, ± 80 tot 90 jaar levende, autonome entiteit — zullen we de wereld als absolute realiteit ervaren en zullen we hoe dan ook denken en geloven dat we er invloed op kunnen uitoefenen.
Zoals gezegd, dat is wat de ego-denkgeest wil en alle energie die we in deze wereld stoppen, houdt precies deze wereld in stand en versterkt precies die wereld die we nou juist willen veranderen. De oplossing is niet in deze wereld te vinden, omdat de wereld slechts de projectie is van de werkelijke oorzaak. De wereld is een illusoir gevolg van ons geloof een afgescheiden ‘ik’ te zijn, en zolang we niet die oorzaak aanpakken, gaat het gevolg gewoon door met schijnbaar bestaan.
Ga op zoek naar die ‘ik’ en probeer die ‘ik’ te lokaliseren. Als er een ‘ik’ bestaat, dan moet die te vinden zijn en moet je aan iemand anders kunnen laten zien waar die ‘ik’ zich bevindt. Wanneer dit niet blijkt te lukken, dan kun je niet anders dan accepteren dat jij niet bestaat, en als jij niet bestaat, wie is het dan die deze wereld ervaart?
|
