VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
FRITS SNIPS
Het volwassen perspectief (07-01-2021)
Op Facebook schreef Houk, een vriend van me, een klein berichtje dat ik graag even wil delen. Het is al veel vaker gezegd in verschillende vormen, maar vandaag kwam het in deze vorm op het juiste moment. Het is echt super simpel, en het gaat als volgt:
“Ik hou van het leven, het stroomt als water. Soms snelt het snel naar beneden, soms zit het vast op een stel keien. Uiteindelijk zal het gewoon in de oceaan verdwijnen.”
© Houk van Lier. (door mij vertaalt uit het Engels)
Natuurlijk ervaren veel mensen het niet op deze manier. Voor veel mensen is het leven een worsteling, maar dat komt omdat er van alles is wat ze geloven te willen en van alles wat ze geloven te moeten. Ze geloven dat het leven iets is wat hen overkomt, in plaats van dat ze zien dat zij zelf dat leven zijn.
Vanuit het volwassen perspectief gezien is ons bestaan op aarde vergelijkbaar met een rivier die naar beneden stroomt en uiteindelijk terechtkomt in de zee. Vanuit die zee zal damp opstijgen en die damp zal zich als wolk verplaatsen tot het als regen zal neerdalen en opnieuw een rivier zal vormen die naar beneden stroomt om uiteindelijk weer in diezelfde zee te belanden.
Het probleem, de reden waarom ons eigen leven een worsteling lijkt, is dat we het persoonlijk nemen. Zoals gezegd, we geloven dat het leven ons overkomt en daarom moeten we daarmee in onderhandeling om voor elkaar te krijgen wat wij willen. Maar het leven gaat niet over ons, wij zijn dat leven en dat leven is volmaakt onpersoonlijk. Het overkomt niemand omdat er niemand is.
Wanneer een rivier naar beneden stroomt, op weg naar de zee vanwaaruit hij als damp is voortgekomen, en er ligt een obstakel op zijn weg — stenen, vuilnis, troep, een dood lichaam, wat dan ook — dan gaat die rivier niet het gevecht aan met het obstakel, maar zoekt een manier om eromheen te stromen of wacht geduldig tot zijn volume zo groot wordt dat hij eroverheen kan stromen.
Wat de meeste mensen doen, is zich verzetten tegen het obstakel en het gevecht aangaan met het obstakel. Ze voelen zich persoonlijk bedreigt en schieten in de ‘vecht of vlucht’ modus. Dit is de modus waar de meeste mensen inzitten, omdat ze niet de realisatie hebben dat het niet om of over hen gaat. Het leven is onpersoonlijk en wij zelf zijn dat leven — niet onderdeel van dat leven, maar het leven zelf.
Uiteindelijk, zoals Houk ook zegt, zullen we gewoon terugkeren naar de bron vanwaaruit we zijn voortgekomen. Het doet er dan niet meer toe wat voor rivier we zijn geweest, het doet er dan niet meer toe wat voor regenbui we zijn geweest, het doet er dan niet meer toe wat voor wolk we zijn geweest en het doet er dan niet meer toe wat voor damp we zijn geweest. We zijn gewoon weer wat we altijd zijn geweest, alleen de vorm is veranderd.
Omdat het er uiteindelijk niet meer toe doet wat of hoe je bent geweest, heeft het nu ook geen enkele zin om je druk te maken over wat of hoe je denkt en gelooft te moeten zijn of over wat je denkt en gelooft dat je nodig hebt. Net als die rivier, hoef je alleen maar te stromen. Je hoeft alleen maar te zijn, omdat dat is wat je bent.
Vanuit het volwassen perspectief is het leven werkelijk zo simpel, maar om het zo te kunnen ervaren dien je wel volwassen te worden. Niet qua leeftijd, niet qua lichaamsvorm, maar — en laten we dat verschrikkelijke woord maar eens gebruiken — spiritueel. Je moet qua denkgeest volwassen worden en dat is iets wat ons nooit is geleerd.
Alles wat ons wordt geleerd en onderwezen is gericht op wijzelf als losstaande entiteit in een potentieel bedreigende wereld. Deze indoctrinatie begint vanaf het moment dat we doorkrijgen en geloven dat we een losstaande autonome ‘ik’ zijn en vanaf dat moment kunnen we alleen maar denken vanuit dat paradigma.
Om werkelijk volwassen te worden, moet je alles wat je is geleerd, alles wat je is verteld, alles wat je is onderwezen, uit je systeem verwijderen, zodat je vanuit een vernieuwd en volwassen perspectief naar het leven kunt kijken. Pas dan kun je zien wat werkelijk is in plaats van zien wat jij altijd dacht dat het was. Pas dan kun je zien wat jij werkelijk bent in plaats van wat je altijd hebt gedacht dat je was.
Het leven is onpersoonlijk. Het draait niet om jou en het gaat niet over jou, omdat jij dat leven bent en er is niets anders dan dat leven dat simpelweg is. Dat leven dat je bent begint niet bij de geboorte van jij als vorm en houdt niet op wanneer die vorm overlijdt.
Jij bent dat leven. Jij bent de volledige cyclus die zich keer op keer herhaalt in tijdloze oneindigheid. Jij bent alles zonder dat het ook maar iets met jou als mens, als entiteit, als ‘ik’, te maken heeft. ‘Go with the flow’ betekent niet dat je moet mee stromen met de rivier of het leven, maar dat jij je realiseert dat je die rivier, dat leven, bent! — inclusief alle ups and downs en alle obstakels.
Kijk eens goed om je heen. Bekijk alles zonder oordeel, zonder mening en zonder overtuiging, en realiseer je dan… ‘dat is wat ik ben.’
|
