VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
FRITS SNIPS
De derde weg — 2 (27-02-2021)
(Lees eerst: De derde weg — 1 voor je het onderstaande leest)
Zoals ik in het eerste deel heb beschreven, is elke keuze die ik in deze wereld maak, een keuze die deze wereld een werkelijkheidswaarde toekent die het niet heeft en niet verdient. Dit is de enige functie van de wereld, want daarmee bewijst de ego-denkgeest dat afscheiding mogelijk en gelukt is en dat ik als losstaand individu in die wereld werkelijk besta.
Nu is het zo dat ons hele wezen, het door de ego-denkgeest geconstrueerde lichaam-brein-systeem, gebouwd is om continu keuzes te maken tussen het ene of het andere. Zelfs wanneer we denken dat er maar één optie is, bestaat de keuzemogelijkheid uit het wel of niet doen, hebben, accepteren, verkrijgen van die ene optie. Dit lichaam-brein-systeem heeft die drang, die verslaving, om maar steeds te bevestigen dat die wereld bestaat en dat het zelf bestaat.
De derde weg is in dit opzicht heel simpel en gaat uit van het gegeven dat er geen wereld is. Er is het idee over een wereld en de projectie van een wereld vanuit de ego-denkgeest, maar er is geen fysieke wereld. Vanzelfsprekend is er dan ook geen fysiek lichaam, slechts het idee van een lichaam waarvan de ego-denkgeest mij als denkgeest heeft overtuigd dat ik dat ben.
Niettemin is het mijn directe ervaring dat er dit lichaam is en dat die wereld bestaat. Nu is het de kunst om daarbinnen zo te navigeren dat dit mij de minste stress oplevert; ik wil in deze wereld zijn zonder van deze wereld te zijn; ik wil vrij zijn van de verslaving die wij ‘het dagelijkse leven’ noemen en waarvan wij zeggen dat het ‘nou eenmaal zo is’. Dit is natuurlijk niets anders dan leven vanuit het volwassen perspectief.
Ik bevind mij — schijnbaar of blijkbaar — in deze wereld en word voortdurend geconfronteerd met keuzes tussen het ene of het andere. De wereld is de speeltuin en de zandbak van de ego-denkgeest en dit is wat de ego-denkgeest doet, dus ook ik ontkom niet aan die voortdurende stortvloed aan keuzes die de ego-denkgeest verzint om te bewijzen dat de wereld echt bestaat en dat ik echt een losstaand individu ben — wat vanzelfsprekend niet zo is.
Als ik een optie A kies — bijvoorbeeld, ik ga mee in de angst voor een corona-virus en volg de maatregelen — dan maak ik die geprojecteerde wereld en mijzelf werkelijk, en als ik optie B kies —ik ga niet mee in de angst en verzet me tegen de maatregelen — dan maak ik die geprojecteerde wereld en mijzelf ook werkelijk. Zelfs als ik kies om niet te kiezen heb ik een keuze gemaakt waarmee ik die geprojecteerde wereld en mijzelf werkelijk maak.
Wat ik ook kies, de ego-denkgeest wint en de wereld is werkelijkheid geworden, wat automatisch betekent dat ik denk en geloof dat ik werkelijk dit lichaam-brein-systeen ben. Wat ik ook kies, het zal uiteindelijk niet werken of niet brengen wat ik denk en geloof nodig te hebben, waarna er nieuwe keuzes zullen opkomen die hetzelfde effect zullen hebben. Met elke keuze die ik serieus neem wordt de wereld meer werkelijkheid en op die manier word ik die wereld ingezogen en kom ik vast te zitten in de droomstaat.
Als het kiezen voor het ene of het andere niet de oplossing is, dan moet er een derde weg zijn. In plaats van voor optie A of optie B te kiezen, kan ik naar de keuzes kijken en me realiseren wat die keuzes werkelijk zijn. Ik kan me bij elke keuze realiseren dat het de verbeelding of projectie is van iets waarvan ik als denkgeest denk en geloof dat het waar is. Als ik niet denk en geloof dat het waar is, zou het zich niet kunnen manifesteren in de wereld die ik als denkgeest projecteer, dus als ik het zie, dan moet ik denken en geloven dat het waar is.
Door me het bovenstaande te realiseren kan ik mijzelf er voortdurend aan herinneren dat dat is wat er gebeurt, dat de keuzes die ik voor me zie de projecties zijn van wat ik denk en geloof dat waar is, terwijl ze vanzelfsprekend niet waar kunnen zijn. Hierdoor neem ik, vlak voordat ik een keuze zou maken, nu hier op dit moment afstand van wat er plaatsvindt en ontstaat er de mogelijkheid van die derde weg.
Wat ik de derde weg noem, is kijken naar de keuzes en dan vaststellen dat ik dit niet wil denken en geloven. Dit is wat anders dan kijken naar de verschillende opties en dan beslissen dat ik die optie niet wil en die optie wel wil, of dat ik beide opties niet wil en dus op zoek moet naar een andere optie die dan misschien wel oplevert wat ik wil. Het is daadwerkelijk helemaal teruggaan naar de oorzaak, de bron van de verschillende opties, en dat is het denken en geloven dat het waar is terwijl dat niet zo is.
Dit denken en geloven vindt plaats in de denkgeest. Het is daar waar ik moet vaststellen dat ik iets wat mij stress of ongenoegen oplevert niet wil denken en geloven en het is daar waar de oplossing vorm zal worden gegeven. Niet door mij als lichaam, niet door mij als Frits, maar door mij als wat ik ben, ik als denkgeest.
Kort gezegd is dit wat ik ‘doe’: Ik kijk naar wat er om me heen gebeurt en stel bij alles wat mij stress of ongenoegen oplevert vast dat dit niet is wat ik wil denken en geloven. Dat is alles. Ik ga niet op zoek naar een alternatief, ik ga niet bedenken wat ik dan wel wil, ik ga niet proberen dat wat ik niet wil te veranderen en ik ga niet mensen of objecten om mij heen proberen te manipuleren in de hoop dat hetgeen dat ik niet wil verdwijnt. Het enige wat ik ‘doe’ is vaststellen dat ik wat ik nu zie en ervaar niet wil denken en geloven, en vervolgens bemoei ik me er verder niet mee.
Dat laatste, mij er verder niet mee bemoeien, wat betekent dat ik niet ga verzinnen wat voor actie ik kan ondernemen en niet alsnog een alternatief ga zoeken, is het moeilijkste onderdeel van de derde weg. Alles in het lichaam-brein systeem schreeuwt dat ik een keuze moet maken, het schreeuwt dat ik een alternatief moet verzinnen, dat ik moet voorkomen wat ik niet wil en dat ik op jacht moet gaan naar wat ik wel wil… maar zodra ik me daaraan overgeef, word ik weer de droomstaat ingezogen.
Het is van groot belang, als ik tenminste vrij van stress en ongenoegen wil leven, dat ik me niet laat overhalen om een kant te kiezen of een standpunt in te nemen, want dat geeft alleen maar aan dat ik denk en geloof dat er een kant te kiezen is en dat er een juist, en daarmee automatisch een fout standpunt in te nemen is; en dat geeft alleen maar aan dat ik denk en geloof dat de droomstaat werkelijkheid is, dat de wereld bestaat en dat ik een losstaand individu ben.
Natuurlijk heb ik nog steeds voorkeuren, maar die voorkeuren zijn bekend in de denkgeest die ik ben en zullen zich vanzelf manifesteren wanneer dat nodig of juist is. Dit noemt men wel vertrouwen hebben in de hogere zelf, een hogere macht, het universum, het Absolute, de heilige geest, Jezus of voor mijn part God. Het maakt niet uit hoe je het noemt of dat je het überhaupt een naam geeft. Het is het vertrouwen hebben dat iets voor jou kan doen wat jij niet voor jezelf kunt doen, vanuit de wetenschap dat jij niets voor jezelf kunt doen.
De derde weg bestaat uit het aan de hand van zichtbare of ervaren projecties in de wereld aangeven wat ik niet wil denken en geloven dat waar is. Vervolgens doe ik niets om het te veranderen. Ik duw de keuze niet weg, ik kies niet voor iets anders en ik ontken niets van wat ik zie en ervaar. Ik heb aangegeven dat ik dit niet wil en vertrouw erop dat dit gecorrigeerd zal worden zonder mijn inmenging.
|
