Doodlopende Straat — (11-08-10)

Er is niets gevaarlijker dan denken dat je het gevonden hebt. Je zoekt naar antwoorden en opeens weet je het. "Dit is het!" en misschien begrijp je het nog niet helemaal, misschien kun je er niet naar leven, maar je weet het zeker, zo fucking zeker: "DIT IS HET!"

Dat is een doodlopende straat, dat is waar de zoektocht ophoudt en er een concept in elkaar wordt gesmeed waar De Geest, The Mind, Het Ego, iets mee kan... het is een doodlopende straat met een betonnen muur aan het einde.

"Dit" is het niet, whatever "dit" is, het is het niet, er is namelijk geen eindpunt in dit leven, er is alleen maar verder, verder verder... doorgaan! Want het enige "dit" wat "het" kan zijn, is de waarheid... en de waarheid kunnen we hier onmogelijk weten zolang we functioneren met dit lichaam. Pas wanneer het lichaam het laat afweten kan "dat wat waarheid is" misschien doordringen, juist omdat De Geest, The Mind, Het Ego, weet dat het op een einde loopt.

Dus we moet doorgaan, verder gaan, tot we werkelijk "gelukkig" zijn, want pas dan is de illusie, mijn vriendin Maya, doorbroken en heeft de waarheid gewonnen van de waanbeelden van De Geest, The Mind, Het Ego. Nu denken dat je er bent, nu denken dat je het antwoord hebt, nu denken dat je weet hoe het zit, is Illusie, is Maya, en hoe mooi Maya ook is, ze is niet waar.

Ik ben met mijn botte kop tegen de betonnen muur van mijn eigen doodlopende straat gerend, en een ander moest me er op wijzen... de Goeroe naast mij, mijn sublieme vriendin. Met bebloede kop draai ik me om en ga een andere kant op... door, verder, daar waar waarheid is... I Hope!!

INHOUD