Dat is goed — (29-11-10)

Eigenlijk, simpel gezegd, heb ik gewoon helemaal geen zin. Ik heb ook nooit zin gehad, waar dan ook in. Wat ik doe, doe ik omdat niks doen zo niets is, maar ik kan me werkelijk geen moment in het verleden bedenken waarop ik dacht "hè, ja, leuk, leven!" — nee, geen moment. Dat is waarschijnlijk ook waarom ik ben waar ik ben en hoe ik dit hier zijn ervaar... er moet wel ergens iets continue knagen, want anders is er geen reden om alles anders te gaan zien.

A.V. zegt altijd: "O, maar dat is goed!", als ik weer eens geestelijk in de knoei zit... als ik weer eens aan alles twijfel of me gewoon kut voel... "O, maar dat is goed!" Ach, ik denk ook wel dat het goed is, want zijn zoals de rest van de mensheid, denkende en gelovende dat dit echt is, zou dan het alternatief moeten zijn... en dáár moet ik helemaal niet aan denken.

INHOUD