De Dood — (21-02-2013)

De dood is je beste vriend. Hij is altijd bij je in de buurt en kan zo maar onverwachts bij je aankloppen. God is er nooit als je hem nodig hebt, of je vrienden er zullen zijn moet je nog maar afwachten, maar De Dood is er altijd...

"links achter je op een armlengte afstand."

(Quote: Jed McKenna)

Goed bevriend worden met De Dood is de kortste weg naar bevrijding, want de angst voor De Dood is wat ons beheerst. Dit kan een bewuste angst zijn, maar het kan ook een onbewuste angst zijn. Je kunt het ook niet meteen als angst ervaren, maar als iets wat je nu nog niet wilt meemaken. "Nee, ik ben niet bang voor de dood, maar nu nog even niet, alsjeblieft. Ik moet dit nog doen en dat nog meemaken..."

Bevriend zijn met De Dood houdt in dat je het oké vindt, er vrede mee hebt, als je nu zou sterven. Met die "sterfbereidheid" verdwijnt automatisch de angst voor de toekomst; want als je echt niet meer bang bent voor De Dood, wat letterlijk het allerlaatste is dat wie dan ook ooit zal meemaken, dan is er eigenlijk niets waar je werkelijk bang voor kunt zijn.

Als je De Dood niet vreest, wat is dan het ergste dat je nog kan overkomen? Niet zo heel veel, denk ik.

Elke seconde kan de laatste zijn. Ik kan, bij wijze van spreken, tijdens het typen van dit artikel ter plekke dood neervallen en dat zou helemaal oké zijn... alleen zou jij dit niet meer te lezen krijgen en dat zou jammer zijn (dat dan weer wel).

Dit klinkt misschien heel erg academisch, maar ik meen het heel erg serieus: als mij nu verteld zou worden dat ik morgen ga sterven, dan zou ik antwoorden met "Cool!", en misschien zou ik nog toevoegen: "Hoe?"

INHOUD