Ons Denken — (28-03-2013)

UG Krishnamurti heeft heel veel gezegd. De man was voortdurend aan het praten; er wordt zelfs gezegd dat hij in zijn slaap nog gewoon aan het verder lullen was en het is best wel jammer dat dat nooit is opgenomen. Maar zijn belangrijkste stokpaardje, als ik het zo mag noemen, was: "Denken is onze vijand."

Het probleem met UG's uitspraken is vaak dat hij niet echt uitlegde wat hij er nou precies mee bedoelde, omdat, zoals hijzelf ook toegaf, hij zelf ook niet wist wat hij zei. Hij reageerde op de vragen die werden gesteld en de antwoorden waren voor hem ook een verrassing. De antwoorden gebeurden, het was actie-reactie. In principe, zo stelde hij, zat het antwoord al in de vraag en hadden de vragenstellers alleen "zijn lichaam" nodig om het antwoord te verwoorden.

Maar daar wil ik het niet over hebben!

"Denken is onze vijand!" Wat zou dat in de praktijk kunnen betekenen? Ik heb deze uitspraak jaren geleden al gelezen en op één of andere manier duurt het een tijd voordat het enorme van zo'n uitspraak duidelijk wordt. Het betekent namelijk (onder andere) het volgende: er is geen probleem, er zijn slechts gebeurtenissen en omstandigheden, en het probleem is er pas wanneer wij DENKEN dat iets een probleem is.

Wanneer we iets zien, of iets ervaren, gaan we analyseren (denken) wat het is en daarna hangen we er een label aan (denken), waarmee we beslissen (denken) dat het dat is! Daarna gaan we bekijken (denken) wat dit voor ons betekent: Is het goed? Is het slecht? Is het positief? Is het negatief? Is het wel of niet een probleem?

Het punt is dat niets, werkelijk niets, goed, slecht, positief, negatief of wel of niet een probleem IS. Het enige, werkelijk het enige, dat iets goed, slecht, positief, negatief of wel of niet een probleem maakt, is wat wij ervan denken. Al het geluk en ongeluk dat we ervaren, komt voort uit hoe wij ergens over denken.

Nu is "geluk" niet zo'n probleem, maar wanneer we "ongeluk" ervaren, dan wordt het vervelend. Wanneer we ongeluk ervaren, gaan we kijken naar waar dat ongeluk vandaan komt; wie is er verantwoordelijk voor ons ongeluk? We zoeken dit altijd buiten ons, terwijl de conclusie, en dus de beslissing, dat iets "ongeluk" is, puur en alleen voortkomt uit het denken.

Daarmee is het denken onze grootste vijand, omdat we slechts denken dat we ongelukkig zijn en vervolgens gaan we dat werkelijk geloven. Een ander uitspraak van UG is: "Als je niet weet wat geluk is, kun je nooit ongelukkig zijn." Je kunt alleen weten wat "geluk" is als je bedenkt wat geluk is, met andere woorden, je kunt alleen maar denken dat je weet wat geluk is, en als je dat voor jezelf besloten hebt, bestaat vrijwel meteen automatisch het tegendeel: ongeluk.

Moeten we dan stoppen met denken? Dat weet ik niet, het is niet aan mij om dat voor anderen te beslissen. Ik probeer er zelf zoveel mogelijk bewust van te zijn dat alles wat ik denk dat waar is, werkelijk alleen maar is wat IK DENK dat waar is. Als ik zou denken dat het niet waar is, dan is het niet waar; maar als je denkt dat dit niet waar is, dan is dat waar.

Alles wat er nu bestaat, al het mooie en al het meest vreselijke op aarde, komt voort uit ons denken, dus om te denken dat we met denken de problemen die we bedacht hebben, kunnen oplossen, is letterlijk "wishful thinking."

INHOUD