Waarom... — (10-08-10)

Er wordt teveel geluld over van alles en te weinig bekeken wat het betekent, en het is altijd om onbewust aan te tonen dat hier nog iemand is, dat hier nog iemand iets te vertellen heeft, iets mede te delen heeft, er toe doet.

Ik ben er van overtuigd dat een toevallige voorbijganger helemaal niet snapt waarover ik het heb, maar ik vraag me werkelijk af hoe vaak je iets dat je weet, iets waarvan je volledig overtuigd bent, moet blijven herhalen; terwijl je weet dat mensen die het niet met je eens zijn jouw standpunt nooit zullen beamen.

Is het werkelijk om een ander te overtuigen of moeten we zelf nog overtuigd worden?

Als wij werkelijk weten waar de klepel hangt, waarom houden we ons dan niet stil? Waarom zwijgen wij niet en laten de waarheid zichzelf bewijzen? Waarom blijven we lullen, schrijven, roepen, razen en tieren tegen mensen waarvan we weten dat ze een betonnen muur zijn. En pas wanneer die muur is afgebroken of ingestort, zullen die mensen misschien begrijpen wat je bedoelt.

Zoals ik zei, een toevallige voorbijganger snapt hier niets van, maar de on-toevallige voorbijganger weet precies waarover ik het heb. Why not just shut the fuck up and BE!

INHOUD