Back 2 The Drawingboard — (12-08-10)

Waarom loopt iemand met zijn domme kop tegen een betonnen muur in een doodlopende straat? Dat is een vraag en wat er vervolgens gebeurt is dat ik (en "ik" staat voor elke kloothommel en kutwesp op aarde) ga kijken wat mij hiertoe heeft aangezet. M.a.w. Ik ga kijken wat er in het verleden is gebeurt waarom ik tot zo'n bloedige "halt" ben gekomen.

Maar daar gaat het helemaal niet om, al die ballast van vroeger, alles wat er is gebeurt voordat ik (weer) tegen zo'n muur oploop, is het verleden. Een eigenschap van dat verleden is dat je er niets aan kunt veranderen en dat het NIET BESTAAT! Waar ik naar zou moeten kijken is de reden waarom ik tegen die muur aanloop en niet de gebeurtenissen die ertoe hebben geleid.

Wat voor reden kan het Universum (of hoe je het ook wilt noemen) hebben gehad om mij die doodlopende straat in te leiden en tegen die muur aan te laten lopen? Omdat ik ER NAAST ZIT! Ik ben een pad ingeslagen en als dat pad mij tot een stop brengt dan houdt dat niet in dat ik gelijk heb, het houdt niet in dat ik de waarheid heb gevonden, het houdt niet in dat "dit het is"... maar dan houdt dat in dat IK ER NAAST ZIT!

'You are wrong sucker,' zegt het Universum. 'You can bang your head against that wall for fucking ages but that won't stop you from being WRONG, SUCKER!'

Dat is de enige reden, en dat houdt in dat ik rechtsomkeer maak, de doodlopende straat verlaat en ga rondkijken welke kant ik nu weer op moet. Stilstaan voor de betonnen muur en denken 'tja, dit is het dan' is volkomen zinloos, zo niet stupide, zo niet "duh!?"... Back 2 the drawingboard!

INHOUD