Dezelfde Fout — (04-09-10)

Waarom maak ik steeds dezelfde fout? Elke keer als er iets van een tegenslag is ga ik het me aantrekken... en de tegenslagen van de afgelopen tijd—ik ga er niet specifiek op in—zijn extra kut omdat er daadwerkelijk andere mensen zijn die schijnbaar verwachten dat ik daar iets aan doe, die naar me toe komen voor raad en bijstand. Waarom maak ik dan elke keer weer dezelfde fout door te denken dat ik daar iets aan kan doen? Waarom neem ik de last op mijn schouders? Schijtziek word ik daarvan, en niet alleen spreekwoordelijk maar daadwerkelijk lichamelijk schijtziek.

En dan neem ik vandaag even de tijd om (niet lachen!) te mediteren (wat ik dan "stilzitten", of "stilliggen" in dit geval, noem) en dan opeens is het volledig duidelijk. Fuck, fuck, fuck it! Het is niet aan mij om er iets mee te doen!!!

Het is zoals het is, en het is zoals het nu is omdat dit zo moet zijn. Het is het resultaat van een samenloop van omstandigheden die volledig georkestreerd zijn door het Universum, omdat het Universum het enige is dat iets kan orkestreren. Het enige wat ik kan doen—en al lang heb gedaan—is laten zien, via de verschillende vormen van expressie die dit lichaam zijn gegeven, waar ik in dit verhaal sta, wat ik zou willen en wat mijn uitgangspunten en doelen zijn.

Vervolgens is het aan het Universum om daar mee aan de slag te gaan, want dat is dit hele spel. Het Universum gaat nu aan de slag, met de pionnen (mensen/lichamen) die er mee te maken hebben en met de instellingen en uitgangspunten die voorhanden zijn, om het probleem, de tegenslag, het ongerijmde, weer in balans te brengen. Daar kan ik niet mee helpen, ik zelf ben niet in staat om iets te veranderen; mijn taak in dit geheel zit er nu op en het is aan het Universum om er een draai aan te geven.

En die draai van het Universum is de enige juiste uitkomst!! Het is niet aan mij om daar aan te twijfelen!! Waarom kost het me weken om dit in te zien terwijl ik dit gewoon weet?

INHOUD