Realisatie — (06-11-10)

Gelukkig word ik af en toe weer teruggeworpen op het basisgegeven dat "ik" er niet toe doe, en dat wat die "ik" dan wel doet, puur en alleen gedaan wordt als onderdeel van het spel dat we hier schijnbaar spelen. Ik kan doen wat ik wil, en mag ook doen wat ik wil, en misschien moet ik zelfs wel doen wat ik wil; en als het lukt dan lukt het en zo niet dan niet, over beide uitkomsten heb ik geen controle. Ik doe en het lukt of niet... that's it and that's all.

Het is boeiend om te merken dat alles in dit lichaam er op uit is—en volgens mij zo geconstrueerd is—om dat basisgegeven te bevechten, te ontkennen, te ontlopen of te vernietigen. Dit uit zich bij mij in een diepe diepe haat jegens de onzin die andere spirituele zoekers en New Age aanhangers uitkramen. Die haat zit zo diep dat ik wel moet reageren, waarmee dit lichaam met dit ego de basiskennis "alles is goed" onderuit haalt.

Ik weet namelijk dat wat die andere mensen doen, goed is voor hen op dat moment, want anders zou het niet zo zijn. Zij zoeken naar verlichting, rust of een leven in het Nu, en ik weet (maar zij niet) dat die zoektocht als enig doel heeft om duidelijk te maken dat het zoeken naar verlichting, rust of een leven in het NU geen zin heeft, omdat wat je ook zoekt al aanwezig is. Er is al verlichting, er is al rust, er is al leven in NU en het is in iedereen en altijd voor eeuwig in iedereen. Waarom DAAR zoeken als het gewoon HIER is? Maar, ik weet ook dat die andere New Age zoekers nooit zullen luisteren naar wat ik zeg, nooit in zich kunnen opnemen wat ik schrijf en zelfs niet in staat zijn om te begrijpen wat ik bedoel. Niet omdat ze dom zouden zijn, maar gewoon omdat het (nu nog) niet binnen hun realiteit past.

Maar, die diepe haat van mij is ook goed voor mij op dat moment, anders zou het er niet zijn, en de realisatie dat dit zo is brengt rust en verlichting en verwijdert automatisch die haat. Dat is de eeuwige paradox: die haat is nodig is om diezelfde haat te doen oplossen. Dan kun je je afvragen of het gewoon niet slimmer is om die haat niet op te laten komen, maar dat is een domme vraag, omdat het niet aan ons is om haat wel of niet op te laten komen. Haat komt op, en bij de realisatie dat dit goed is, gaat de haat weer weg.

Alles bestaat uit, bij wijze van spreken, eb en vloed, en pas wanneer we een dam opwerpen (verzet plegen tegen wat natuurlijk IS) ontstaat er verstoring in de vorm van pijn, haat en agressie tegen anderen of onszelf. Dit realiseren en weten dat het goed is, is alles — en ook al weet ik dit al lang, is het toch elke keer weer nodig te realiseren dat dit zo is. Wat dat betreft lijk ik net een mens.

INHOUD