VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
AUTOLYSE
Niets — (12-05-2015)
Ik heb in de loop van de afgelopen 25 jaar denk ik wel alles gezegd en geschreven wat nodig was. Altijd in de hoop dat ik, maar ook iemand anders, er een stap verder mee kon komen. Waarschijnlijk is dat wel gelukt, zeker wat mijzelf betreft, maar ook, als ik de mails die ik in de loop der jaren heb ontvangen mag geloven, wat sommige anderen betreft.
Nu kan ik alleen nog in herhaling vallen en daarmee is het laatste wat ik nog werkelijk deed, schrijven over wat "dit" is en hoe te ontwaken, ten einde gekomen. Althans, zo voelt dat nu. En hierdoor sta ik nu oog in oog met, wat ik ervaar als, 'niets'. Er is niets dat ik nog kan doen, niets wat ik per se wil doen en niets dat verder iets toevoegt aan wat nu is.
24 uur, 7 dagen per week, niets, en ik heb werkelijk geen idee hoe ik dat moet doen. Ik heb nog een paar 'taken', zoals solliciteren, en hopelijk heb ik binnenkort een soort van baantje voor een half jaar… maar dat is alleen maar tijdvulling, het gaat in feite nergens over.
Alles hier is niet waar, niets doet er werkelijk toe, omdat er niet werkelijk een wereld is. Ik kan dat niet extreem genoeg benadrukken: er is geen wereld! Dit is geen theorie, het is niet een geloof, het is zelfs niet een overtuiging, het is mijn dagelijkse realiteit. Er is letterlijk niets hier en alles wat er wel lijkt te zijn is integraal verzonnen.
Op zich hoeft dit geen probleem te zijn, ware het niet dat er nog een flink residu "ego-denkgeest" is dat zich verveelt en zegt "ga iets doen!", maar vervolgens is er niets te doen, niets waar ik zin in heb, en ik heb dus geen idee hoe ik deze dagen moet vullen omdat er niets is dat me werkelijk interesseert. Zelfs nietsdoen interesseert me niet en wil ik niet doen.
Dus ik sta voor het grote 'Niets' en zie even geen 'Verder'. Ik kan niet meer weten dan ik nu weet, ik kan niet meer zien dan ik nu zie, en alles wat ik nog zie dat niet waar is, is slechts een residu van het oude geloven — en soms stink ik daar nog in, maar nooit heel lang.
Misschien is dit het moment waar op ik gewoon moet springen?
|
