SNIPS' VAULT:
INDEX
CONSPIRACY
NONDUALITEIT
SNIPS' AUTOLYSE
WEBLOG
SNIPPETS
SNIPS' WERELD
AUTOLYSE
IN DE ZANDBAK
FRITS SNIPS
DONEREN?

Pagina Verversen
VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL

 AUTOLYSE
Onpersoonlijke Rugpijn — (17-12-2015)

Rugpijn! Daar heb ik sinds twee dagen last van. Het is een flinke rugpijn. Wanneer ik een 'verkeerde' beweging maak dan voelt het alsof iemand een mes in mijn onderrug steekt, en vervolgens schiet de spier een seconde of langer in een soort van kramp. Ik heb al een paar keer in pijn op de vloer gelegen, wachtend tot de spier zou ontspannen en ik weer voorzichtig zou kunnen gaan opstaan, hopende dat ik niet weer een 'verkeerde' beweging zou maken.

Leuk is anders, maar het leverde ook een verrassend inzicht op. Namelijk dat het idee 'ik ben niet mijn lichaam' voor mij niet meer alleen maar een idee is, maar een levende werkelijkheid; en dat is nieuw. Dit geeft de rugpijn een aura van 'eens kijken of Frits werkelijk wakker is of dat hij het zichzelf alleen maar wijsmaakt?' Een test om te testen hoe veel 'verder' ik ben. Onzin, natuurlijk, want het leven is geen test en er valt niets te leren.

Die paar keer dat ik met verschrikkelijke pijn op de vloer lag heb ik serieus, terwijl ik op de vloer lag en in pijn was, ontzettend gelachen om de realisatie dat 'ik' geen pijn heb. Er is pijn en ik ben me bewust van die pijn, maar het is niet MIJN pijn. Ik HEB geen rugpijn, ik ERVAAR rugpijn in dit lichaam.

Het ego grijpt alles aan om ons te doen geloven dat het ons overkomt — rugpijn, ruzie, onrecht, ongeluk, whatever — en dat wij slachtoffer zijn van de omstandigheden, maar in werkelijkheid gebeurt het alleen maar en ervaren wij het. In werkelijkheid is het een onpersoonlijke ervaring en zijn we nooit ergens slachtoffer van.

Hoewel de pijn verschrikkelijk was (ik schrijf dit nu op dag drie en er is nog wel pijn, maar niet meer zo vreselijk als gisteren en eergisteren) heb ik het niet als persoonlijk ervaren en heb ik af en toe heel erg hard moeten lachen om de tekortkomingen van dat lichaam waarmee ik me in deze realiteit voortbeweeg. Ook heb ik ervaren hoe sterk dat ego is en hoe overtuigend het ego kan zijn, hoewel, in mijn en dit geval, niet meer overtuigend genoeg.

Uiteindelijk heb ik het ervaren als een verhelderende gebeurtenis. De rugpijn is iets dat is. Het is niet leuk of niet leuk, niet gewenst of ongewenst, niet dit of dat, maar simpelweg iets dat is en volslagen onpersoonlijk ervaren wordt. Ik HEB geen rugpijn, er IS rugpijn en dat wordt ervaren. Het was niet 'IK' die op de vloer lag te vergaan van de pijn, maar het lichaam waarmee 'ik' me hier voortbeweeg; of liever gezegd: het lichaam dat 'ik' (dat wat ik werkelijk ben) heb geprojecteerd op het filmscherm 'aarde'.

Ik weet niet of ik me erg duidelijk uitdruk. Ik weet dat ik dit soort verhalen heb gelezen toen ik nog niet wakker was en ik kon me er toen moeilijk iets bij voorstellen. Het meest indrukwekkend was het boek "Bewustzijn en het Absolute" met gesprekken met Nisargadatta Maharaj uit de tijd dat zijn lichaam stervende was aan een uiterst pijnlijke vorm van kanker en hij geen medicatie accepteerde omdat hij niet ziek was.

Ik denk dat de scheiding 'ik waarheid' versus 'geest/lichaam onwaarheid'  iets is dat je moet ervaren voor je werkelijk inziet wat het in absolute vorm betekent. Het is met recht een "eyeopener." Ik denk dat het 'onpersoonlijke leven' niet een idee is dat je omarmt of gelooft, maar een letterlijke dwingende ervaring is waarbinnen het ego verdwenen is en de werkelijke 'ik' losstaat van de schijnbare 'ik' en het lichaam dat het leven op een fysieke manier ondergaat.

Natuurlijk druk ik me in het dagelijkse leven uit in de vorm 'ik heb rugpijn,' maar in werkelijkheid, in waarheid, staat die 'ik' los van de rugpijn en wordt die hele rugpijn onpersoonlijk ervaren. Alsof ik naar de interactieve film "Frits heeft rugpijn" kijk. Ik ben toeschouwer, scriptschrijver, regisseur en acteur tegelijk, maar geloof nooit werkelijk wat er gebeurt.