SNIPS' VAULT:
INDEX
CONSPIRACY
NONDUALITEIT
SNIPS' AUTOLYSE
WEBLOG
SNIPPETS
SNIPS' WERELD
AUTOLYSE
IN DE ZANDBAK
FRITS SNIPS
DONEREN?

Pagina Verversen
VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL

 AUTOLYSE
De Film Analogie — (31-01-2016)

Een veel gebruikte analogie ten opzichte van het leven is die van de bioscoop. Wanneer we naar de bioscoop gaan om een film te bekijken, dan besluiten we om voor de tijdsduur van de film te kiezen voor de opschorting van ongeloof. We weten dat wat we gaan zien niet waar is, want het is maar een film, maar voor de tijdsduur van de film doen we net alsof het wel waar is.

Door de opschorting van ongeloof kunnen we meeleven met de hoofdpersonen in de film en ontstaan er geestelijk en vaak zelfs lichamelijk verschillende soorten emoties die we als 'werkelijk' ervaren. Al deze geestelijke en lichamelijke emoties zullen weer wegebben nadat we de bioscoop hebben verlaten omdat we weten dat het niet echt waar was. Het was maar een film, de mensen waren maar acteurs en het verhaal was verzonnen en/of gedramatiseerd. Het leek echt, maar het was niet waar.

Het leven is niet anders dan die film in die bioscoop, het is alleen groter en het duurt langer dan de gemiddelde film. Nog steeds zijn de mensen acteurs, alleen gelooft de meerderheid van die mensen dat ze echte personages zijn, en het verhaal is nog steeds verzonnen en/of gedramatiseerd. Het verhaal is gebaseerd op wat de mensen denken dat er gebeurt naar aanleiding van wat zij geloven dat waarheid is en wat zij denken dat zij zijn.

Directer gezegd: jouw leven is wat jij denkt en gelooft dat er gebeurt naar aanleiding van wat jij gelooft dat waarheid is en wat jij denkt dat jij bent; en zo is mijn leven wat ik denk en geloof dat er gebeurt naar aanleiding van wat ik geloof dat waarheid is en wat ik denk dat ik ben.

Hierbij is "wat ik ben" het belangrijkste onderdeel. Wanneer ik weet wat ik ben en me dat werkelijk herinner, dan is het leven een film die gedraaid wordt—echt lijkend maar niet waarheid—en als ik even vergeet wat ik ben dan lijkt de film die gedraaid wordt de echte harde ware realiteit. Niettemin verandert het werkelijk geloven dat het de harde realiteit is niets aan de waarheid dat het een film is die echt lijkt maar niet waar is.

Terug naar de analogie van de bioscoop. Ik zit in de bioscoop en kijk naar de film op het doek. De film op het doek is niet waar op vele fronten.

Ten eerste:
Het verhaal is verzonnen en/of gedramatiseerd en de mensen in het verhaal zijn acteurs die spelen dat zij die mensen zijn.

Ten tweede:
De film is niet waarheid omdat de beelden op het doek zich niet werkelijk op dat doek afspelen maar op de film in de projector.

Ten derde:
De film heeft een projector nodig om schijnbaar te kunnen bestaan. Zonder de projector kan er geen film afgespeeld worden en speelt er zich geen schijnbare werkelijkheid op het doek af.

Ten vierde:
De projector heeft een lampje nodig om de film op het doek te kunnen projecteren. Zonder het licht in de projector kan de projector geen film afspelen en kan er geen schijnbare werkelijkheid op het doek worden geprojecteerd.

Ten vijfde:
Het lampje kan niet branden zonder dat er energie in wordt gepompt.

Oké, hoe verhoudt dat zich tot ons? Tot wat wij zijn, tot wat ik ben.

Ten eerste:
Mijn leven is de film op het doek.

Ten tweede:
Mijn karakter is een acteur die "Frits" speelt.

Ten derde:
Mijn lichaam is de projector.

Ten vierde:
Dat wat ik werkelijk ben in deze schijnbare realiteit is het lampje dat er voor zorgt dat "mijn leven" op het doek geprojecteerd kan worden.

Ten vijfde:
De energie die er voor zorgt dat het lampje (ik) kan branden is 'Waarheid' of 'Dat wat is' (de onnoembare onkenbare onbeschrijfelijke eeuwige eeuwigheid dat IS).

De energie (de onnoembare onkenbare onbeschrijfelijke eeuwige eeuwigheid dat IS) is het enige dat waar is, en de rest, vanaf het lampje (ik) tot aan de film op het doek (het complete leven van universum tot kleinste molecuul), is illusie en niet waar.

- - -

Eindnoot: Nu kan er gezegd worden dat de projectoren allemaal digitaal zijn, maar dan kun je de film zien als een Disc en het lampje als de Chip die de nulletjes en eentjes omzet naar beelden. Hoe dan ook is er nog steeds energie nodig om er voor te zorgen dat de Chip de nulletjes en eentjes omzet naar de illusionaire beelden op het doek of beeldscherm.