VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
AUTOLYSE
Gevoel En Emotie — (03-08-2016)
Ik kan me niet herinneren of ik het ooit over het verschil tussen gevoel en emotie heb gehad. In de taal worden de twee door elkaar heen gebruikt, alsof ze ongeveer hetzelfde betekenen, maar er is een groot verschil.
Gevoel is de sensatie die we in het lichaam voelen wanneer er iets gebeurt of wanneer we iets of iemand tegenkomen. Dat kan een gevoel van liefde zijn, maar ook van onvrede, verveling of haat. Dit levert een sensatie in het lichaam op en dat is wat we voelen en waar het lichaam in eerste instantie op wil reageren… als het de kans zou krijgen.
Wanneer ons ego-denken er mee aan de haal gaat —wat binnen een seconde gebeurt— verzint het een reden waarom we dat gevoel, die sensatie, hebben, en wordt het een emotie. Met andere woorden: emotie is de door ego gecreëerde rationalisatie van gevoel; emotie is de bedachte verklaring voor- en betekenis van een gevoel — Ego vertelt ons als het ware: “ik voel/ervaar dit omdat dat en dat gebeurd is of die en die dit en dat heeft gezegd/gedaan.” — en we geloven dat dit waar is terwijl dit niet zo is.
Gevoel is een lichamelijk iets, terwijl emotie een ego dingetje is. Met het gevoel is niets mis, dat is er of is er niet en als het komt dan gaat het ook weer zolang we het niet vastgrijpen met ons ego en er iets van maken wat het niet is. In de praktijk nemen de meeste mensen nooit een beslissing naar aanleiding van een gevoel in het lichaam, de beslissingen die ze nemen —ongeacht welke beslissing wanneer dan ook— worden pas genomen wanneer het ego er mee aan de haal is gegaan en het als emotie laat ervaren.
Wanneer beslissingen worden genomen op grond van emotie zijn ze nooit weldoordacht, ook wanneer ons ego-denken ons ervan overtuigd dat we het weldoordacht hebben besloten. Zonder het ego-denkende systeem dat emotie creëert uit gevoelens, zouden we —zo vermoed ik— geheel anders reageren op onze omgeving en zouden we ook heel anders met onze omgeving omgaan.
Niettemin denken de meeste mensen dat, als we niet zouden nadenken voor we reageren, het een janboel zou worden. Dit komt omdat we gevoel (lichamelijk, intuïtief, natuurlijk) verwarren met emotie (ego, denken, onnatuurlijk). We noemen gevoel emotie en emotie gevoel. We geloven dat reageren op gevoel (wat we emotie noemen) ondoordacht is en dat we rationeel reageren wanneer we nadenken voordat we reageren, terwijl dat nou juist reageren vanuit emotie (ego) is en dus ondoordacht.
Ons ego (het denken) reageert alleen vanuit emotie en is er niet op uit om het beste voor het lichaam te verkrijgen. Ego is alleen bezig om te bewijzen dat het bestaat (wat niet zo is) en doet alles wat het denkt te moeten doen om te overleven, ook als dit ten koste gaat van het lichaam waarin het zich schijnbaar bevindt. Ego gelooft gek genoeg (maar dat is weer een heel ander onderwerp) dat het bewezen heeft dat het bestaat wanneer het lichaam komt te overlijden; ego gelooft werkelijk dat het de overwinnaar is wanneer het lichaam sterft… zo gestoord is ego, vergeet dat niet.
Ons lichaam daarentegen, wil alleen reageren op grond van gevoel en heeft slechts één simpele taak en één simpel doel: zo lang mogelijk zo gezond mogelijk leven. Dit houdt in dat als we vanuit gevoel leven, we ons lichaam zo gezond mogelijk zouden houden (we zouden vanzelf beter letten op wat en hoe we eten, welk gif we wel of niet in ons lichaam zouden pompen) en we zouden bovendien vanzelfsprekend onze directe omgeving beter verzorgen, omdat het lichaam begrijpt dat we een gezonde omgeving (milieu) nodig hebben om te kunnen overleven.
Ego is niet bezig met of voor het lichaam, ego is alleen bezig met en voor zichzelf waardoor het alles wat niet vanuit zichzelf komt, confisqueert en omvormt tot iets waarmee ego kan werken. Zo worden gevoelens omgezet tot emoties en krijgen ze een verwrongen en verdraaide betekenis en een emotionele lading die het van origine niet heeft. Het gevoel wordt door ego letterlijk omgezet tot een illusionaire emotie op basis waarvan wij onze omgeving ervaren en taxeren, vervolgens omzetten tot een persoonlijke realiteit en beslissingen nemen die, in sommige gevallen, levensbedreigend kunnen zijn.
Dit bovenstaande geldt natuurlijk alleen voor het leven IN de Droomstaat, voor UIT de Droomstaat is het niet van toepassing, maar daar is dan ook geen leven zoals wij dat hier kennen. Waarbij ik toch ook nog wil benadrukken dat, voor zover ik het kan overzien, sterven in de Droomstaat niet per se inhoudt dat je daarna uit de Droomstaat bevrijd bent.
|
