VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
AUTOLYSE
In De Zandbak — (25-02-2017)
Het is niet mijn bedoeling om arrogant te zijn, maar ik kan niet voorkomen dat het in de ervaring van een ander wel zo overkomt. Dit geldt ook voor leugenachtig, emotieloos en alles wat een ander op mij kan projecteren. Ik heb daar geen controle over. Ik kan alleen zijn wat “dit lichaam” is; ik kan niet controleren hoe een ander mij ervaart en van daaruit beslist wat ik ben.
Alles is perceptie. Dat geldt ook voor mij. Mijn perceptie is gekleurd door mijn persoonlijke ervaring (niet echt een ervaring, eerder een non-ervaring) dat alleen “iets” bestaat en dat dit “iets” niet echt iets is. Ik noem het “dat wat is” of “Waarheid” (met hoofdletter) en alles wat daarin verschijnt is “niet iets” en bestaat niet werkelijk, anders dan in “de droom” (bij gebrek aan betere woorden) die plaatsvindt in “dat wat is” a.k.a. “Waarheid”. Voor mensen die deze non-ervaring niet hebben “ervaren” is dit complete onzin, dat weet ik, niettemin is het wel mijn non-ervaring en dat kan ik niet ongedaan maken.
De meeste mensen die zo’n non-ervaring hebben (niet echt “hebben”, omdat het een non-ervaring is), houden hun mond dicht en leven hun leven zo goed en zo kwaad als dat kan. Ik begrijp dat heel goed, omdat er niet heel veel mensen zijn die in staat zijn om te begrijpen wat je vertelt — in mijn geval: wat ik vertel. Dus, ook al is het de beste non-ervaring die je als entiteit kunt hebben, houden ze hun mond en acteren ze “normaal” te zijn, omdat vrijwel niemand hen zal begrijpen.
Dit is niet omdat andere mensen dom zijn, want geloof me, ik ben niet een geleerd iemand en als ik uit deze schijnbare realiteit kan ontsnappen, dan kan iedereen dat. Het is omdat ze niet weten dat er zoiets bestaat als de Droomstaat, waardoor ze alles wat ervaren wordt automatisch voor waar aannemen — want: wat kan het anders zijn? Ze weten oprecht niet beter en, zoals het een levend wezen betaamt, zullen ze alles wat hun “echtheid” bedreigt, zoals de boodschap dat ze niet echt bestaan, bevechten en tegenspreken. Dat is pure overlevingsdrang van “ego” dat hen doet geloven dat zij werkelijk dat lichaam en die geest zijn.
Niettemin kan ik hen alleen zien als kleine kinderen in de zandbak. (Op dit punt mag je “arrogantie” op mij projecteren, omdat ik weet dat dit niet waar is.) Kleine kinderen in de zandbak leven in hun eigen realiteit die ze absoluut voor waar aannemen. De speelgoed auto is een echte auto en als ze vader en moedertje spelen dan is de één echt vader en de ander echt moeder. Uit de speelgoed theepot komt echte thee die ze ook echt opdrinken en ook al zijn de koekjes onzichtbaar, ze smaken echt lekker.
Als volwassene ga je niet een diepgaand gesprek aan met kinderen in de zandbak, omdat ze niet in staat zijn om te begrijpen wat je zegt en niet leven in jouw realiteit. Niet omdat de kinderen dom of minderwaardig zijn, maar simpelweg omdat ze niet weten waarover je het hebt. Ze hebben niet de ervaring die jij hebt en niet het overzicht dat jij hebt.
Vandaar dat ik liever mijn teksten en uitingen plaats binnen een klein circuit van mensen die schijnbaar enigszins begrijpen waarover ik het heb. Met mijn video’s ben ik uit deze comfortzone gestapt. Dat heeft wel enig inzicht opgeleverd, maar de reacties die ik terugkrijg van “de kinderen in de zandbak” zijn, mild gezegd, vermoeiend en ik ervaar duidelijk dat ik daar geen zin meer in heb. Ik heb geen spijt van mijn stap in die richting, want aan spijt doe ik niet, maar het leverde niet op wat ik hoopte.
Leermomentje: alle hoop is valse hoop.
Je kunt als volwassene niet een diepgaand gesprek voeren met kinderen die er nog niet klaar voor zijn. Veel “verlichte” mensen verwateren hun boodschap, hun non-ervaring, zodat de kinderen het kunnen begrijpen, maar ik kan dat niet en wens dat ook niet te doen. Een verwaterde verhaal is niet het ware verhaal, en het ware verhaal is alleen te bevatten voor mensen die uit de zandbak zijn gestapt en zien dat het leven dat ze tot dan toe hebben geleefd, niet echt waar is.
|
