Zelfonderzoek — (30-06-2017)

Ik weet niet zeker of er verwarring over bestaat, maar ik kan me wel goed voorstellen dat er verwarring over bestaat, dus, met het risico iets te schrijven vanuit het idee dat er verwarring over bestaat terwijl er geen verwarring over bestaat, wil ik even iets, wellicht onnodig, verduidelijken en rechtzetten over ‘zelfonderzoek’.

Iemand, jij misschien, zou kunnen denken of geloven dat ‘zelfonderzoek’ gaat over het onderzoeken van wat hij is, maar dat is niet wat ‘zelfonderzoek’ is. Waarom zou je gaan onderzoeken wat je bent? Je bent al wat je bent en jij weet als geen ander wat je bent, want dat is wat je bent. Nee, ‘zelfonderzoek’ is gericht op het onderzoeken van wat jij denkt, gelooft, aanneemt en veronderstelt dat je bent.

Wanneer je nog niet bent ontwaakt in of uit de Droomstaat, dan denk je nog steeds dat je iets anders bent dat je werkelijk bent. Je denkt dan dat je jouw lichaam bent, jouw geest, je naam en al je andere attributen. Hoe weet ik dat? Been there, done that. Je bent niet wat je denkt en gelooft te zijn, maar om daar achter te komen, daadwerkelijk te zien (niet met je ogen maar vanuit je hele werkelijke zijn) dat je niet bent wat je denkt en gelooft te zijn, moet je die valse zelf onderzoeken.

De vraag bij ‘zelfonderzoek’ dient dan ook niet te zijn ‘Wie ben ik?’ maar veel liever ‘WAT ben ik?’. Onderzoek of je dat lichaam bent, die geest, die naam, dat beroep, dat ras, et cetera, kom vervolgens tot je eigen conclusie en dan zul je weten (niet in je hoofd of met je denken, maar weer vanuit je gehele werkelijke zijn) wat je werkelijk bent.

Ik ga je niet vertellen wat dat is, omdat je dan met verwachtingen begint aan het onderzoek, terwijl je het onderzoek moet doen ongeacht de uitkomst. Zelfs als je denkt dat je weet wat de uitkomst wellicht zou kunnen zijn, stel ik voor dat je dat idee loslaat en er niet aan denkt zolang je bezig bent met het onderzoek.

‘Wat ben ik?’ — Stel die vraag voortdurend. Elke keer wanneer je iets persoonlijk opvat en je gekrenkt voelt, of boos, of verdrietig, vraag je dan af ‘Ben ik dat wat nu gekrenkt/boos/verdrietig is?’. Met elk antwoord dat opkomt kun je twee dingen doen. Je kunt het gaan onderzoeken of het waar is (dat is de lange weg) of je kunt jezelf aanleren dat elk antwoord dat bij je opkomt niet waar is (dat is de korte weg).

Maar het belangrijkste bij ‘zelfonderzoek’ is dat jij je realiseert dat je niet jezelf onderzoekt, maar dat wat jij denkt en gelooft, zelfs blind aanneemt en veronderstelt, dat je bent. Dat is wat je onderzoekt en dat is wat uiteindelijk, als je echt serieus hierin bent, leidt tot iets wat we ‘bevrijding’ zouden kunnen noemen.

Maar ja, ‘bevrijding’ van wat? Van iets wat je niet bent? Hoe kun je bevrijd worden van iets dat je niet bent? Maar dat is weer van latere zorg, die niet werkelijk een zorg zal zijn.

---

VORIGE - INHOUD - VOLGENDE