VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
AUTOLYSE
Waar Is Ik? — (31-08-2017)
Wanneer we denken aan onszelf, of ons Zelf, dan doen we dat eigenlijk altijd in de vorm van ons lichaam. Dat wat we ‘IK’ noemen wordt verbeeld door dat lichaam en we wijzen naar ons lichaam als we het over onszelf hebben, maar wanneer we op zoek gaan naar die ‘IK’ in dat lichaam, dan is die met geen mogelijkheid te lokaliseren. Waar is die ‘IK’?
Voor de rest is alles wat dit lichaam is, elk orgaan waaruit het bestaat en alles wat dit lichaam de vorm geeft die het heeft en helpt bij het uitvoeren van de verschillende functies, te lokaliseren in of aan dat lichaam. Behalve dat schijnbare besturingssysteem ‘IK’ dat schijnbaar verspreid over dat hele lichaam uitgesmeerd is maar nooit daar waar je er naar zoekt; onzichtbaar voor het blote oog, röntgenfoto of CT-scan.
Misschien — en wellicht is het te simpel gedacht, maar — misschien komt dat omdat die ‘IK’ er gewoon simpelweg niet is?
Zouden we niet als eerste op zoek moeten gaan naar die ‘IK’? Zou dat niet iets moeten zijn dat we voor onszelf gaan onderzoeken vóórdat we überhaupt met iets anders aan de slag gaan? In plaats daarvan gaan de meeste mensen, zo niet alle mensen, op zoek naar iets — verlichting, geluk of een nieuwe auto — voor zichzelf, zonder dat ze zeker weten waar hun ‘IK’ zich bevindt en of die ‘IK’ die ze geloven te zijn wel of niet werkelijk bestaat.
Hoe kun je verwachten dat je iets anders buiten jezelf kunt vinden als je niet eens jezelf hebt gevonden? Ik heb dat ook vele jaren zo gedaan, op zoek naar iets buiten mij voor mijzelf zonder te weten of er werkelijk een ‘mijzelf’ bestaat waarvoor iets gevonden kan worden. Het is een beetje als naar de supermarkt gaan om drank en snacks te kopen voor een feest dat je organiseert voor een denkbeeldig vriendje.
Pas toen ik naar die ‘IK’ die ik dacht te zijn op zoek ging, kwam ik er achter dat die ‘IK’ nergens te vinden is en ik al die tijd op zoek was geweest naar van alles voor iets dat er niet is. Nu is ‘ik’ de eerste persoonsvorm enkelvoud die gebruikt wordt voor communicatieve middelen, maar nergens heerst het gevoel of de overtuiging dat ik dat werkelijk ben.
Het is denk ik zo, althans, het is zo in mijn persoonlijke ervaring, dat wanneer na lang onderzoek of diepe meditatie het ‘IK-ben’ gevoel als laatste overblijft en daar serieus naar gekeken wordt, er uiteindelijk de realisatie daagt dat die ‘IK’, net als alles, ook niet is. Dat wat overblijft is dat wat is en wat altijd is geweest en altijd zal zijn, volslagen onpersoonlijk, van en voor niets en niemand, nergens om.
En het heeft allemaal geen ene fuck met jou of mij of wie dan ook te maken.
|
