SNIPS' VAULT:
INDEX
CONSPIRACY
NONDUALITEIT
SNIPS' AUTOLYSE
WEBLOG
SNIPPETS
SNIPS' WERELD
AUTOLYSE
IN DE ZANDBAK
FRITS SNIPS
DONEREN?

Pagina Verversen
VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL

 AUTOLYSE
Voortdurende Autolyse — (13-10-2017)

Hoewel het niet uit te leggen is, ga ik toch maar weer eens een poging wagen om het op virtueel papier te zetten. Ik merk, hoewel er vrijwel geen identificatie meer is met het lichaam ‘Frits’, het ‘niet meer identificeren’ (ook wel het ‘ontwaakt zijn’ genoemd, of het foutieve ‘verlicht zijn’) nog niet bestendig genoeg is en er nog steeds autolyse nodig is… en dit is dat.

Het is, voor zover ik het kan overzien, een drie-stap mechanisme waardoor alles wat we nu meemaken als schijnbaar ‘echt’ schijnbaar is ontstaan. In eerste instantie is er ‘dat wat is’ waarvan ik alleen maar kan aannemen dat het er is. Waarom? Omdat, aangezien het overduidelijk is dat deze wereld, die we schijnbaar als echt ervaren, niet ‘echt’ kan zijn — er zijn geen bewijzen voor anders dan aannames, geloof en ongefundeerde overtuigingen — moet er is toch schijnbaar iets zijn waarin deze schijnbare realiteit schijnbaar plaatsvindt.

Iets, ook als het een illusie of een droom is, kan niet plaatsvinden in niets, want iets in niets is niets en dan zou er zelfs geen illusie of droom zijn. Een illusie of een droom kan niet op zichzelf staan, het heeft iets nodig om uit voort te komen. Dus er moet ‘iets’ zijn waarin het plaatsvindt, ook al is dat ‘iets’ misschien niet iets tastbaars. Misschien is dat ‘iets’ waarin het plaatsvindt een vormloos ontastbaar iets, ik weet het niet, maar dat het ‘iets’ moet zijn, is overduidelijk.

Ik vermoed dat dit niet echt logisch klinkt. Ik kan inzien dat het, gezien vanuit het perspectief van actiefiguurtje Frits, onvoorstelbaar klinkt en daarom — zo neem ik aan — zal het waarschijnlijk onlogisch en/of onvoorstelbaar klinken voor iedereen die zich identificeert met zijn of haar lichaam en denken, en dus redeneert vanuit de illusie/droom. Maar, bekeken en ervaren vanuit het (arrogant klinkende) ‘ontwaakte perspectief’ daarentegen, is het volstrekt logisch.

Met andere woorden, ik zie en ervaar en snap hoe het in elkaar zit terwijl Frits er geen touw aan vast kan knopen. Dat klinkt als een paradox, want hoe kan ik/Frits het zien, ervaren en snappen en tegelijk niet zien, niet ervaren en niet snappen, maar als je ‘wakker’ bent, zijn er geen paradoxen meer en ben ‘ik’ niet meer ‘Frits’.

Anyway… Er is ‘dat wat is’ waarin blijkbaar een ‘denkgeest’ is ontstaan die, net zoals bij celdeling, zich gesplitst heeft in twee denkgeesten die in Een Cursus In Wonderen respectievelijk de ‘juiste denkgeest’ en de ‘ego denkgeest’ worden genoemd. De uit ‘dat wat is’ ontstane ‘denkgeest’ is een ‘keuzesmakende denkgeest’ en daar is, zo leeft het vermoeden, de keuze gemaakt tussen de ‘juiste denkgeest’ en de ‘ego denkgeest’.

Voor alle duidelijkheid, de ‘keuzesmakende denkgeest’, de ‘juiste denkgeest’ en de ‘ego denkgeest’ bestaan alleen in de Droomstaat. Alle drie zijn ze te kennen maar niettemin volledig onwaar. ‘Dat wat is’, daarentegen, is het enige dat schijnbaar bestaat buiten de Droomstaat — aangezien de Droomstaat schijnbaar plaatsvindt in ‘dat wat is’ — en daardoor is ‘dat wat is’ onkenbaar maar waar (of: Waarheid).

Dit klinkt waarschijnlijk opnieuw onlogisch wanneer het bekeken en ervaren wordt vanuit het personage dat zich identificeert met het lichaam en het denken, maar vanuit het ‘ontwaakte’ perspectief volkomen voor de hand liggend.

Middels Spirituele Autolyse (wat is waar?) en Zelfonderzoek (wat ben ik?) bestaat er de kans dat er wellicht de mogelijkheid ontstaat om voorbij de identificatie met het lichaam en denken te kijken. Vervolgens bestaat er de kans dat je even doorschiet en buiten de Droomstaat terechtkomt. Als dat gebeurt, dan zul je ervaren dat jij, als entiteit, niet kunt bestaan buiten die Droomstaat en zul je terugkeren in de Droomstaat. Het eerste waar je dan in terechtkomt is de ‘keuzesmakende denkgeest’ en daar krijg je opnieuw de kans om te kiezen tussen de ‘juiste denkgeest’ en de ‘ego denkgeest’.

Anders gezegd, middels Spirituele Autolyse en Zelfonderzoek krijg je een glimp te zien van hoe het is om niet te bestaan, en dat is niet wat je wilt (trust me). Vervolgens ervaar je hoe het is om schijnbaar te bestaan zonder identificatie met het lichaam en denken en heb je tijdelijk de kans om schijnbaar te kiezen tussen het blijven in deze staat (juiste denkgeest) en terugkeer naar identificatie met het lichaam en denken (ego denkgeest).

Dit gebeuren, wat ik in de bovenstaande twee paragrafen met veel woorden beschrijf, vindt plaats in tijdloosheid en zal voor het personage als korter dan een seconde worden ervaren. Niettemin, zelfs wanneer je ‘kiest’ voor de ‘juiste denkgeest’, blijft de ‘ego denkgeest’ pogingen wagen om je alsnog over te halen voor ‘hem’ te kiezen en, in de meeste gevallen, is de ‘ego denkgeest’ daarin erg succesvol. Vandaar dat ik mijzelf en het actiefiguurtje Frits nog steeds middels autolyse moet overtuigen dat ik de juiste ‘keuze’ heb gemaakt.

Het drie-stap mechanisme van deze schijnbare realiteit op aarde, is:
  1. Dat wat is
      ↓    ↓    ↓
  2. (Keuzesmakende) Denkgeest
      ↓    ↓    ↓
  3. Schijnbare realiteit/Droomstaat

De weg terug ziet er dan als volgt uit:
  1. Spirituele Autolyse (wat is waar?) en Zelfonderzoek (wat ben ik?)
      ↓    ↓    ↓
  2. Dat wat is (onleefbare en onbestaanbare situatie)
      ↓    ↓    ↓
  3. (Keuzesmakende) Denkgeest

En vervolgens is er de keuze tussen de ‘juiste denkgeest’ en de ‘ego denkgeest’; of tussen ‘ontwaken’ en ‘dromen’; of tussen ‘non-dualiteit’ en ‘dualiteit’… alle drie: same difference.

Het verschil tussen de ‘juiste denkgeest’ en de ‘ego denkgeest’ is het verschil tussen een ‘fijne droom’ en een ‘nachtmerrie’, tussen onpersoonlijk leven (makkelijker/lichter/vrij) en persoonlijk leven (moeilijker/zwaarder/gebonden). Ego hoeft hiervoor niet verslagen te worden, je hoeft alleen bloedserieus te onderzoeken wat waar is en wat je bent. Dan zul je, na een trip in never-never-land (‘dat wat is’, waar je niet kunt bestaan), inzien dat je voorheen een verkeerde keuze hebt gemaakt door voor de ‘ego denkgeest’ te kiezen en dat je nu kunt kiezen voor de ‘juiste denkgeest’.

… en dan ben je nog niet klaar, want dan begint het pas.