Einde Van Een Zoektocht — (18/10/08)

Het wordt tijd dat ik de samenzwering, de Nieuwe Wereldorde en alles wat er mee samenhangt, een laatste rustplaats gun. Ik stel voor om een mooie ceremonie te houden, Kissinger, Rothschild en de rest van de meute uit te nodigen, Bush junior te vragen om een toespraak te houden (kunnen we ook nog even lachen) en vervolgens de kist in de hens te steken.

Dat hele samenzwerings/NWO verhaal waar ik meer dan 20 jaar aan besteed heb, is eigenlijk te banaal voor woorden. Het wordt tijd dat ik eens ga proberen op te schrijven wat er hier gaande is en hoe we die onzin kunnen oplossen. Het is tijd om er mee te stoppen, beste mensen, de tijd is rijp voor wat anders (ik spreek hierbij voor mijzelf, natuurlijk).

Om te begrijpen wat er aan de hand is moet je achtergrond informatie hebben over wat wij mensen zijn. Veel zullen die informatie niet kunnen verwerken, wat jammer is, en veel zullen het verwerpen zonder een moment over na te denken, wat gewoon dom is.

Wij mensen zijn niet wat wij denken te zijn. Sterker nog, deze wereld en het leven op aarde is niet wat wij denken dat het is. Het leven op aarde is dualistisch, gebaseerd op tegenstellingen, terwijl de werkelijkheid monistisch is — Eenheid. Ik heb al eerder geschreven dat we geboren worden als deel van het geheel, pas later gaan we onszelf als afgescheiden zien van onze omgeving en moeten we ons verdedigen, moeten we onderhandelen met de buitenwereld. Op het moment dat we ons als afgescheiden gaan zien, hebben we het gevoel dat we iets missen.

Ieder mens op aarde mist iets, bewust of onbewust, en gaat op zoek naar iets om die leegte te vullen. Carrière maken, meer geld, grotere auto, meer seks, meer alcohol, meer drugs... we zoeken iets om de leegte, dat gevoel van gemis, te vullen. Dat gaat ons niet lukken, omdat we slechts denken dat we afgescheiden zijn en daarom denken we dat we iets missen. In feite zijn we nog steeds deel van het geheel en is er niets buiten ons om te missen. Wat we denken te missen is het gevoel van eenheid, eenzijn, maar dat we dat zouden missen is een misvatting.

Vanaf de tijd dat de mens bewust is van zichzelf, zijn we individueel op zoek naar iets om ons gelukkig te maken, of op z'n minst naar iets om onszelf een gevoel van tevredenheid te geven. Dit is niet te vinden, want wat we missen is Eenheid en dat bestaat niet op een dualistische aarde. Hierdoor raken we nog gefrustreerder en zoeken we steeds verder, en willen we steeds meer hebben; steeds groter en groter en groter.

Zoals bij alles zijn er mensen die meer willen ten koste van andere mensen en sommige mensen gaan daarin heel ver. Ze gaan zichzelf wijsmaken dat ze uit een bijzondere bloedlijn stammen en recht hebben op wereldheerschappij. Ook dat is nog steeds gebaseerd op de misvatting dat er iets te vinden is dat ons gelukkig gaat maken. Zij denken dat wereldheerschappij hen en hun nageslacht gelukkig gaat maken. Onzin (ook al zullen zij dat anders zien). Hierdoor is het hele idee van de Nieuwe Wereldorde een zoektocht naar iets dat niet te vinden is en die Nieuwe Wereldorde —wereld heerschappij— zal er nooit komen. Het gaat gewoon niet gebeuren.

Simpel gezegd: elke persoon op aarde is een expressie van het geheel en is als zodanig compleet. Het gevoel van iets missen, iets moeten bereiken, iets willen, is een misvatting die voortkomt uit het misplaatste idee dat we afgescheiden zijn. Elke zoektocht zal niets opleveren omdat iets dat compleet is niet iets extra's nodig heeft. Het leven op aarde is niets meer dan een spel van Het Geheel dat afgescheidenheid speelt. Het is de bedoeling dat dit spel eeuwig doorgaat en dat kan niet als de mensen in het spel daadwerkelijk gaan vinden wat ze zoeken.

De samenzweerders zijn de spelers die samenzweren, dat is wat zij hier komen doen en dat is het enige wat ze zullen doen. Ze gaan dus niet de samenzwering afronden tot een succes, want dan zouden ze iets vinden en is het spel afgelopen. Het spel kan en zal nooit aflopen, het zal nooit stoppen, het zal altijd zo doorgaan.

Ter ondersteuning van mijn betoog: de samenzwering wordt al beschreven en onderzocht vanaf ver in de middeleeuwen, waarschijnlijk al ver voor die tijd, en nog steeds is er geen NWO en zijn we nog steeds bezig hetzelfde te onderzoeken. Er is nooit iets veranderd, er is nooit iets opgelost. De nieuwe garde doet dunweg over wat de oude garde al heeft onderzocht... en dat is goed, dat is het spel... maar er zal nooit iets gevonden worden.

De problemen van de samenzwering worden nooit opgelost... het zal simpelweg nooit eindigen tenzij de mens, een mens, gewoon stopt met zoeken naar de samenzwering. Niet omdat de mens dat beslist, maar gewoon omdat die mens niet meer kan zoeken. Het is klaar, het stopt, is voorbij... en dan is er geen samenzwering meer.

Wij, de NWO-onderzoekers, snappen er niets van dat er mensen zijn die niet inzien dat er een samenzwering gaande is. We praten en praten, en overhandigen feiten en informatie, en ze zien het gewoon niet (stelletje struisvogels!). Maar het is heel normaal, het komt omdat die mensen iets anders zoeken waarvan zij denken dat het hen gelukkig gaat maken, voor die mensen bestaat er helemaal geen samenzwering. Voor ons wel, omdat wij denken dat het oplossen van die samenzwering ons gelukkig gaat maken. Dat is een misvatting... er is geen oplossing en er is geen samenzwering omdat er alleen maar het geheel is en daarbuiten niets.

Ik zag jonge onderzoekers een hoax als werkelijkheid zien, een soort van hoax die ik jaren geleden al ben tegengekomen, en ik heb geprobeerd ze te waarschuwen... maar ze wilden het niet weten. Waarom? Omdat zij dachten dat het waar was en dat het uitkomen van die hoax hen gelukkig zou gaan maken. Zij konden niet zien dat hun verhaal onzin is, en al doende maakten ze mij duidelijk (door niet naar mij te luisteren) dat mijn verhaal net zo sterk onzin in. Wauw, eyeopener!

Elk leven is een verhaal, fictie, elke gebeurtenis is deel van een verhaal, fictie. Er wordt gesproken over de Wet van Aantrekking, dat is wat dit hier op aarde allemaal is. Het punt is dat wij denken dat wij dat kunnen beheersen, controleren. Nope, dat is niet zo, dat is een verhaal, fictie. Elke gedachte, elke handeling, gebeurt en pas later denken we dat wij dat gedacht of gedaan hebben. We houden onszelf voor de gek.

Ik zoek meer dan twintig jaar naar iets dat helemaal niet kan bestaan, en dat doet iedereen, want dat is wat we doen op deze dualistische wereld. We zoeken naar wat we denken dat we missen en wat we denken te missen is Eenheid die we hebben verloren toen we bewust werden van onszelf, maar dat bewust zijn is een misvatting, dus we zijn niets kwijt, we missen niets, en elke zoektocht naar wat dan ook bestaat alleen maar om ons duidelijk te maken dat er niets te zoeken valt... alles is er al. Teleurstelling na teleurstelling tot het kwartje valt: "hè, ik mis helemaal niets".

Daarbij komt nog: alles waar je naar op zoek bent versterkt het gevoel van afgescheidenheid. Dit houdt in dat als je de NWO onderzoekt je dit juist extra kracht geeft. Door te zoeken naar iets buiten jezelf waarvan je denkt dat je het nodig hebt, of door je te verdedigen tegen iets waarvan je denkt dat het je aanvalt, versterk je het gevoel van gemis en het gevoel van ongeluk. Wat we missen is geborgenheid, eenheid en iedereen in vrede samenlevend, en dat is nu juist onmogelijk in deze dualistische wereld.

Omdat we monistisch van oorsprong zijn kunnen we niet functioneren in deze dualistische wereld zonder de boel te verzieken, en dát is de kosmische grap die wij met ons onderzoek naar de NWO in stand houden. En dat is goed, dat is geweldig, dat is waarom we hier zijn, wij moeten dat doen, daarin hebben we geen keuze, tot we het niet meer kunnen en het simpelweg wegvalt.

"Bam, that's bull, and bam, that's shit, and bam... what's that then? That's bull and shit. Ah, the whole package of crap?!"

INHOUD