Onze Hersenen

Alles wat wij mensen ervaren, alles wat we zien, horen, voelen, proeven, enzovoort, ervaren wij alleen omdat de hersenen het omzetten naar een ervaring. Als wij iets tegenkomen wordt het omgezet naar elektrische signalen die zich verplaatsen naar een specifiek deel van de hersenen alwaar het wordt omgezet naar de ervaring (als we iets zien verplaatst zich dat als elektrisch signaal naar de achterkant van de hersenen, als we iets voelen of ruiken, verplaatsen de elektrische signalen naar een ander deel van de hersenen). Met beeld is er nog de leuke bijkomstigheid dat wat we zien ondersteboven bij ons binnenkomt en dat de hersenen het beeld na het ontvangen van de elektrisch signalen weer omdraait. Het is dus niet zo dat we iets werkelijk zien, wij denken dat we iets zien aangezien het beeld pas in de hersenen wordt gevormd.

Wanneer de elektrische signalen andere informatie aan de hersenen leveren, kan het zo zijn dat iemand iets ziet wat anderen niet zien - een Maria verschijning, een ufo, een "shapeshifting reptilian" – maar wie zegt ons dat deze mensen niet de werkelijkheid zien? Wellicht schieten "gewone" mensen te kort door het niet te zien, en is er iets mis met de elektrische signalen van die "gewone" mensen?

Theoretisch is het mogelijk om hersenen uit het lichaam te halen en (mits we die hersenen in leven kunnen houden) deze hersenen aan een computer te koppelen. Als we er voor zorgen dat deze computer alle elektrische signalen die wij gewoonlijk ontvangen kan produceren en naar de hersenen kan verzenden, dan zullen deze hersenen er van overtuigd zijn dat ze een gewoon leven leiden alsof ze nog in een lichaam zitten. Ze staan 's ochtends op, gaan naar hun werk, zien de omgeving, proeven het voedsel, horen alle geluiden en voelen de medemensen die ze tegenkomen – en toch zitten de hersenen die dit alles meemaken gewoon in een bak met sterk water en aangesloten op een computer. Theoretisch gezien kunnen wij dus gewoon ons leven leiden zonder lichaam, zolang de elektrische signalen maar binnen blijven komen.

De vraag is in hoeverre we de werkelijkheid als werkelijkheid moeten zien? Als het theoretisch mogelijk is om de werkelijkheid uit een computer te laten komen, dan is er geen bewijs te leveren dat dit nu al niet zo is. Het is niet te bewijzen dat wij nu geen hersenen op sterk water zijn - aangesloten op een computer -, maar het is ook niet te bewijzen dat we dat nu al wel zijn. Waarom niet? Omdat de ervaring pas ontstaat in de hersenen, en waar die hersenen zich ook bevinden, zolang ze maar de elektrische signalen ontvangen, zullen ze geloven dat ze leven en dat ze zich in een lichaam bevinden.

De waarneming van onszelf, ons lichaam, gebeurt ook middels die elektrische signalen naar de hersenen. Pas wanneer ze in de hersenen aankomen ervaren we ons lichaam, maar dat is geen bewijs dat we ook daadwerkelijk een lichaam hebben. "Dan nemen we een foto, een camera heeft geen hersens en een foto is dus bewijs?" – Mmh, nee, want ook de foto wordt omgezet naar elektrische signalen en de foto wordt pas gevormd in de hersenen, en die hersenen weten al wat ze gaan zien: een foto van het lichaam dat ze al ervaren hebben. Vraag jezelf eens af: hoe komt het dat getuigen bij een aanrijding elkaar meestal tegenspreken? Dat komt omdat de afzonderlijke hersenen van de afzonderlijke getuigen zelf hun beeld scheppen naar aanleiding van de elektrische signalen die ze ontvangen. Ze hebben gewoon wat anders "gezien".

Een kleurenblinde ziet rood niet als rood omdat de elektrische signalen de hersenen niet laten weten dat het rood is. Dus hoe kunnen we rood dan rood noemen als het ook, dankzij elektrische signalen, bruinachtig kan zijn? Wat is werkelijkheid als het veranderd kan worden van rood naar bruinachtig? Wat is werkelijkheid als getuigen allemaal iets anders "zien"? Werkelijkheid is alleen wat de hersenen er van maken, maar ook het enige bewijs van het bestaan van hersenen is de omzetting van elektrische signalen naar beeld in de hersenen van de dokter die een hersenpan openzaagt.

Dus... wat ervaart dan? Wat ziet, hoort, ruikt en voelt? Dat moet dan toch de geest zijn... ons deel van het Eén dat wij allen zijn.

INHOUD