Ego Met Spreekverbod — (10-5-08)

Een vriend van me zei laatst, terwijl we wat zaten te keuvelen in het Vondelpark, dat het volgens hem niet de bedoeling is om het Ego kwijt te raken, niet de bedoeling om zonder Ego door het leven te gaan. Ik weet niet precies wat wel of niet de bedoeling is, daar hebben we Goeroes en zelfbenoemde meesters voor om dat te weten, maar ik denk dat leven zonder Ego binnen deze dimensie of trilling niet mogelijk is; dus waarschijnlijk heeft die vriend wel gelijk.

Het is volgens mij wel mogelijk om het Ego een soort van "spreekverbod" op te leggen, dat je —als het ware— wel met je persoonlijkheid door het leven gaat zodat men je nog herkent, maar dat je niet oordeelt, of de mensen, dingen en situaties om je heen beoordeelt of veroordeelt. Dat houdt in dat je alles om je heen ervaart en tot je laat komen en daarbij voelt wat het met je doet zonder dat je het categoriseert als "goed" of "slecht"; zonder dat je er positief of negatief op reageert.

Anders gezegd: wat je ziet, ervaart en voelt laat je zijn wat het IS zonder er een mening over te hebben en zonder het te willen veranderen. Je ervaart het zonder je persoonlijkheid (ego) een stem te geven, in feite ervaar je alles vanuit onpersoonlijkheid (egovrij) en juist daarom met volledige liefde.

Dit klinkt wellicht simpel, maar dat is het niet. Het is vreselijk moeilijk, onmogelijk bijna, om dit 24 uur per dag, 7 dagen per week, 365 dagen per jaar vol te houden. We zijn namelijk geprogrammeerd door opvoeding, school, opleiding, het leven zelf, en geconditioneerd door wat "normaal" gevonden wordt, om ons op het Daarbuiten te richten. We zijn, als we niet opletten, 24 uur per dag, nou oké, we slapen gemiddeld 6 uur, dus ongeveer 18 uur per dag bezig met ons te uitten. Uitten is naar buiten toe spiegelen en toetsen, en omdat we het belangrijk vinden wat de ander van ons vindt, hebben wij vanzelfsprekend ook een mening over de ander die zich ook aan het uitten is — en dat gebeurt zonder dat we er bij nadenken.

We uitten ons door ons op te maken, mooi aan te kleden, door muziek, kunst, tattoo's, ringen door de oren en neus (of door wat-dan-ook), onze mening te etaleren, in de politiek te gaan, met spelshows of talentenjachten op televisie meedoen. We uitten, uitten en uitten onszelf drie keer in de rondte, terwijl het juist gaat om het innerlijke — in feite is er alleen maar het innerlijke en is het uiterlijke een waanbeeld. Dit is niet ons eigen schuld, we doen dat niet expres, het is de conditionering die we in deze maatschappij hebben gecreëerd. We weten gewoon niet beter.

We geloven dat als we de buitenwereld kunnen overtuigen dat we geweldig zijn, dat we ons dan ook van binnen geweldig voelen. Iedereen die eerlijk is moet toegeven dat dit niet zo is; het is een geriefelijke leugen en we willen het heel graag geloven. Het is niet zo dat wat we van buiten naar binnen halen ons goed doet voelen, het is wat wij van binnen naar buiten uitstralen dat ons goed doet voelen. En dan heb ik het niet eens over 100% gelukkig zijn, want dat is een onbereikbaar iets binnen deze dimensie, dat is de illusie der illusies.

Laat het idee van gelukkig worden varen, het houdt je alleen maar tegen.

Het lukt mij af en toe om een dag rond te lopen zonder het gebabbel van het Ego in mijn hoofd; daarom weet ik dat het mogelijk is. Zo'n dag laat me proeven hoe het moet voelen om in volledige vrijheid te ZIJN. Op zo'n dag voel ik dat alles om heen er speciaal is voor mij om te ervaren. Niets maakt me kwaad, niets is goed of fout, alles is precies zoals het is en niets is er om mij kwaad te doen. Er kan namelijk niet iets bestaan dat mij werkelijk kwaad wil doen. Dat weet ik, alleen vergeet ik het soms of durf ik er simpelweg niet op te vertrouwen.

Het kan zijn dat we iets ervaren dat we niet leuk vinden, of iets doet ons daadwerkelijk pijn, of maakt ons ontroostbaar verdrietig, maar ook dat is er voor ons om te ervaren zodat we tot iets kunnen komen. Wat dat "iets" is, weet ik niet, maar het is "iets" dat goed voor ons zal zijn. Dat moet wel. Negatieve gevoelens, onrust, pijn, onvrede en verdriet zijn er niet om tegen te vechten, maar om te doorvoelen zodat je er de voordelen uithaalt die er vanzelfsprekend inzitten — daar bestaat bij mij geen twijfel over.

Het maakt namelijk niet uit of je gelooft in God, of in Evolutie, of in de wil van het Universum —voor mijn part geloof je werkelijk dat je alles zelf creëert, of er zelf om vraagt voor je eigen persoonlijke groei—, vanuit geen van allen zal iets gecreëerd worden dat werkelijk slecht of kwaadaardig is... of destructief. Dat zou namelijk volledig zinloos zijn, volslagen stupide. Als dat zo zou zijn, dan kunnen we beter allemaal collectief zelfmoord plegen, want dan wordt het nooit meer iets. Het zou echt volslagen krankzinnig zijn. VOL-SLA-GEN KRANKZINNIG!

Alles dat we als slecht of kwaadaardig of als destructief ervaren, is alleen zo omdat wij het zo ervaren. Het is onze illusie, onze leugen, ons waanbeeld. Wie of wat wil nu iets slechts, kwaadaardigs of destructiefs creëren of ZIJN? Niemand toch? Dat zou VOL-SLA-GEN KRANKZINNIG zijn.

En dat is precies wat het leven is zoals we het nu be-leven: VOL-SLA-GEN KRANKZINNIG! Omdat we luisteren naar het gebabbel en geneuzel van ons Ego en denken dat het Ego gelijk heeft. Het spijt me, het Ego kan geen gelijk hebben, nooit, dus het Ego een spreekverbod opleggen is de enige zinnige optie die we hebben.

INHOUD