Dit Moment — (19-7-08)

Stel je eens voor dat er niets is.

Nee, serieus, stel je eens voor dat er helemaal niets is. Geen bomen, geen auto's, geen vogels, geen mensen, geen lucht, geen licht, geen donkerte, geen geur… helemaal niets. Lastig hè? Want er lijkt altijd iets te zijn dat zich voorstelt dat er niets is. Jij bent er altijd, Jij die zich voorstelt dat er niets is. Hoe zit het dan als je om je heen kijkt en van alles ziet? Is dat dan ook niet Jij die zich voorstelt dat er van alles is?

Is daar iets mis mee? Nee, niet echt, dat wil zeggen, niet zolang je het geen probleem is, en iets is pas een probleem op het moment dat jij niet wilt dat het nu is zoals het nu is; dat jou nu overkomt wat je nu overkomt. Dit houdt ook in dat als je maar laat komen wat komt en laat gaan wat gaan, er geen probleem kan zijn. Een probleem IS niet, een probleem ontstaat door ons — wij creëren problemen.

Hoe we alles ook wenden of keren, er is slechts één iets dat waar kan zijn —als er al iets waar is— en dat is nu. Dit moment, keer op keer weer, is wat we daadwerkelijk meemaken en kunnen ervaren. Morgen kunnen we niet ervaren (want daar zijn we nog niet) en gisteren is "voorbij". John Lennon zei al dat het leven is wat gebeurt terwijl we bezig zijn met het maken van andere plannen. Dat is waar. Nu is het enige dat we hebben. Nu! Dit moment waarop je deze woorden leest is het enige moment dat werkelijk bestaat.

Alles wat je nu op dit moment ziet —kijk maar eens om je heen— alles wat je NU ziet is de hele wereld. Meer is er niet. De gehele wereld, jouw gehele wereld is dat wat jij nu kunt zien, voelen, horen en ervaren. De rest is illusie of op z'n best een mogelijkheid tot realiteit. De buurvrouw in de woning naast je, die nu misschien de WC aan het schrobben is in haar wereld, is geen deel van jouw wereld want je kunt haar niet zien, voelen, horen of ervaren. Ze bestaat simpelweg niet, er is geen enkel bewijs voor haar bestaan.

Ik woon in Amsterdam, maar ik kan De Dam niet zien, dus ik heb geen enkel bewijs dat De Dam, of Het Paleis op De Dam, bestaat.

Er is slechts dit moment, dit, en alles wat je in dit moment kunt zien, voelen, horen en ervaren is het enige dat bestaat. Dat is het enige waarvan jij zeker mag zijn dat het bestaat. Zelfs wat achter je kan bestaan is een onzekerheid, tenzij je ogen in je achterhoofd hebt. Je hoort wellicht wat er achter je gebeurt en dan is dat op dat moment een mogelijkheid tot bestaan.

Achter mij moet een kast staan, die staat er al jaren, maar ik zie hem niet, ik voel hem niet, ik hoor hem niet en ik ervaar hem niet; dus ik heb op dit moment geen enkel bewijs dat die kast daar staat, en zodoende is die kast, of het idee van die kast, een illusie. Het beeldscherm, waarop de woorden die ik op mijn toestenbord type te lezen zijn, is volledige aanwezig. Zelfs de buitenwereld, achter mijn scherm, voorbij mijn raam, is wazig terwijl ik naar mijn scherm kijk, dus zelfs die buitenwereld is deels illusie, een vage werkelijkheid, een mogelijkheid tot bestaan.

En als ik mijn gordijn sluit, is de buitenwereld weg en heb ik de wereld nog kleiner gemaakt.

Dat wat je ziet, voelt, hoort en ervaart is het enige waarover jij je druk dient te maken, het enige dat van belang is voor jou op dit moment. Je kunt je druk maken over wat je morgen moet doen, maar in feite is dat onzinnig, omdat je niet morgen bent, je bent nu, alleen maar nu. Je kunt niet morgen zijn, want morgen is slechts een idee dat je in je hoofd hebt gehaald. Morgen bestaat niet tot het "morgen is", maar dan is het ook weer NU.

Zelfs het mogelijke moment over drie seconden bestaat niet, ik kan niet over drie seconden bestaan, ik kan alleen NU bestaan. Ik kan namelijk niet NU hier zijn en tegelijk over drie seconden daar. Dat lukt niet, dat is fysiek onmogelijk. Zo kan ik ook niet gisteren bestaan, lukt me niet, is fysiek onmogelijk. Er is dus geen toekomst en geen verleden, want over de toekomst valt niets te zeggen (ik kan nu dood neervallen) en het verleden kan geen invloed hebben op wat er NU gebeurt (tenzij we dat in ons hoofd halen).

Wat we eigenlijk zouden moeten doen, is ons bezighouden met wat we NU doen, op dit moment, tenopzichte van wat we NU, dit moment, om ons heen zien, voelen, horen en ervaren. Meer niet. Niet plannen maken voor morgen, niet denken aan wat we allemaal nog willen hebben. Heb je het NU? Nee? Vergeet het dan maar, want als je het NU niet hebt dan bestaat het niet.

Het hele menselijke lijden komt voort uit het niet tevreden zijn met wat er NU is. We willen meer geld, een groter huis, een duurdere auto, verlichting (letterlijke verlichting en figuurlijke verlichting), noem maar op. We willen altijd iets dat we nog niet hebben, we zijn altijd op zoek naar iets dat we in de toekomst hopen te verkrijgen. Stop daar mee! Er is geen toekomst, en als er geen toekomst is kun je daarin ook niets verkrijgen. Er is alleen maar dit moment, en alles wat je op dit moment hebt is wat er is.

Er is niets meer, dit is het.

Met dit wat je nu hebt, ziet, voelt, hoort en ervaart, moet je het doen.

INHOUD