De Zinloze Zoektocht — (23-8-08)

Op een dag wordt er iets geboren dat niet weet dat het bestaat maar ogenschijnlijk wel bestaat, want we zien het liggen in de wieg. Het beweegt, maakt geluid en is deel van alles om zich heen. Voor dat iets, dat lichaam, die "baby" zoals wij het noemen, is alles onderdeel van hetzelfde. Alles is deel van een eenheid, die baby is niet in staat zichzelf te onderscheiden van de rest van de "wereld". Alles is precies wat het is, deel van een eenheid... met andere woorden: voor de baby bestaat er geen dualiteit.

En dan, een paar jaar later, zegt zijn moeder tegen hem dat hij "Frits" is en de baby gelooft dat; vanaf dat moment is hij Frits en is dat daar zijn moeder. 1+1=dualiteit. Vanaf dat moment krijgt alles in sneltreinvaart een naam en een betekenis en staat het los van iets anders dat een andere naam en een andere betekenis heeft; en Frits gelooft dat. Frits gelooft werkelijk dat een stoel een stoel is en een tafel een tafel en dat het beiden los van elkaar bestaande "ietsen" zijn. De wereld wordt vormgegeven vanaf het moment dat zijn moeder tegen hem zegt: "jij bent Frits".

Die afgescheidenheid wordt versterkt op de kinderopvang (tegenwoordig dan, Frits' moeder was "gewoon" huisvrouw en Frits werd pas het "echte leven" ingestuurd rond zijn vierde jaar), de kleuterschool, de lagere school, de middelbare school, de hogere school, universiteit (heeft Frits overgeslagen), de carrière, je hobby's, etc.; alles versterkt het idee dat hij Frits is en een leven heeft dat anders is dan het leven van zijn vriendjes, en vooral dat Frits iets moet doen met dat leven, want hij heeft er maar één van. Het moet een succes worden.

Wat wil Frits worden? Wat wil Frits straks bereiken? Wat wil Frits straks doen? Straks, later, als hij groot is. Wat? Wat? Wat? Wat is het doel van Frits? Waar gaat hij heen? Waar kijkt hij op terug als hij later oud is? Alles wordt gespiegeld aan "later", aan iets wat nog niet is, aan een toekomst. Aan iets "daar".

Frits komt er op een gegeven moment achter dat alles wat hij heeft bereikt hem geen voldoening geeft, er is nooit een moment waarop Frits denkt dat hij alles heeft wat hij wil hebben, alles heeft wat hij nodig heeft. Nee, hij mist altijd iets, er is altijd meer nodig, er is altijd nog iets wat hij ook wil hebben, altijd nog iets dat nodig lijkt te zijn. Het houdt niet op, hij kan niet stoppen met zoeken naar nog meer, nog beter, nog verder, nog hoger, nog liever... verder, verder, verder.

Tot op een bepaald (of onbepaald) moment deze Frits heel even stopt met rennen en ziet dat wat hij wil hebben twee stappen verwijderd is van waar hij nu staat. Hij doet die twee stappen en ziet dat wat hij wil hebben nog steeds twee stappen verwijderd is van waar hij dan staat. Hij doet twee stappen en wat hij wil hebben is nog steeds twee stappen verwijderd van waar hij staat.

Opeens heeft Frits een vreemde gedachte: hij is nooit tevreden omdat hij nooit heeft gevonden wat hij nodig denkt te hebben. Misschien is er helemaal niets te vinden en is het leven hier op aarde zo geconstrueerd om tot onze dood te blijven zoeken naar iets dat niet te vinden is? We mogen niet stilstaan, we moeten een nieuw huis, meer geld, een vakantie, een nieuwe auto, een snellere computer... het is nooit genoeg, het kan altijd beter.

Meer dan 40 jaar heeft die Frits besteed aan het zoeken naar zijn heilige graal zonder het te vinden; want dat is het, niets meer niets minder, we zijn allemaal op zoek naar onze eigen heilige graal, en, zoals veel archeologen wel weten maar niet willen accepteren, bestaat de heilige graal niet en zal nooit gevonden worden; het is een fabel, een mythe. Wij zoeken ons hele leven en we zullen nooit iets vinden omdat het niet bestaat, nooit heeft bestaan en nooit zal bestaan.

Hoe duidelijker het wordt dat er eigenlijk niets te zoeken valt, in veel gevallen op een onbewust niveau, hoe meer we juist op zoek gaan naar iets dat ons bezig kan houden. We weten niet beter dan dat dit leven werkelijk is en dat er iets mee gedaan moet worden, we zijn iets en daarmee moeten we iets bereiken. Uiteindelijk, als alle aardse zaken aan ons voorbij zijn gegaan, gaan we op zoek naar het ultieme dat we kunnen vinden: verlichting! YEAH!!

We beginnen een spirituele zoektocht op zoek naar verlichting. Frits zet zelfs samen met een vriendin een blog op en die noemen ze 'De Zoektocht'. Oh Ironie, dat Frits er vier jaar later achter moet komen dat er niets te vinden is. Ook de spirituele zoektocht is niets meer dan een spel, hoogstens bezigheidstherapie, om er alleen maar achter te komen dat er niets te vinden is.

Maar, en dat is de clou, zonder te zoeken kun je niet leven. Het leven op aarde is een spel waarin gezocht moet worden. Het punt is, denk ik dan, dat je er geen halszaak van moet maken als je niets vindt, want dat is precies wat er gebeurt. Uiteindelijk vind je niets. Alles of niets wordt omgebogen naar alles is niets. Zonder zoeken is er geen leven en daarom kan er niets worden gevonden, aangezien er geen leven meer zou zijn als het gevonden zou worden.

Dus Frits zoekt puur voor de lol van het zoeken, soms vindt hij iets dat uiteindelijk ook weer niets blijkt te zijn, en dan zoekt hij weer verder. Soms vergeet hij dat het een spel is en soms doet hij alsof het geen spel is, maar uiteindelijk realiseert hij zich wel weer eens dat het een spel is, dat het onzin is, dat niets er werkelijk toe doet omdat er eigenlijk niets is. Het is zoeken om het zoeken, niet zoeken om het vinden — het is niet op weg zijn om iets te bereiken, want er is niets te bereiken, het is gewoon op weg zijn om op weg te zijn. Als ik hier ben en ik ga daar naartoe, dan, als ik daar ben, ben ik gewoon weer hier.

Dus tegen iedereen die op zoek is naar verlichting en daar allemaal geloven, voorwerpen, overtuigingen, ceremonies voor gebruikt, heb ik het volgende te zeggen: je zult het nooit vinden want verlichting bestaat niet, verlichting is slechts een gedachte die je verwart met iets dat tastbaar zou zijn. Geniet van het zoeken, want dat is wat er is, je zult nooit iets vinden. "Wakker worden" is NIET "zien dat er iets is wat je nog nooit gezien hebt", wakker worden is zien dat er niets meer is dan dat wat je al allemaal gezien hebt en dat het leven een aaneenschakeling van onzin is in een ruimteloos en tijdloos niets.

En dat ruimteloze en tijdloze niets is het Paradijs waaruit die baby werd verbannen op het moment dat zijn moeder zei dat hij "Frits" is.

INHOUD