Waarheid? Of
Toch Niet? — (12-12-08)
Er is slechts
één waarheid, dat heb ik vast al eerder gezegd en ik blijf
dat maar herhalen simpelweg omdat het zo lijkt te zijn. Het klinkt logisch
dat je niet kunt discussiëren over de waarheid, je kunt niet van
mening verschillen over de waarheid, want wat waar is is waar. Geen "ja
maar..." — Nope, waar is waar, niets meer niets minder.
Maar...
Wat als alles illusie is? Als alles niet echt waar is? Hoe kan dan de
waarheid waar zijn? Dat kan niet, volgens mij, de waarheid kan alleen
maar niet waar zijn... en ook dat is niet waar.
Alles wat gemanifesteerd wordt in dit leven, terwijl je leeft met dit
lichaam dat je hebt, zodra je kijkt met deze ogen, proeft met die mond,
hoort met die oren, is alles wat je ervaart... niet waar. Als je iets
ervaart als waarheid is het niet waar. Als je iets ervaart als mooi
of iets ervaart als lelijk, is dat niet waar.
Is dat waar? Nee! Is dát waar? Nee!
En dat is wat we hier doen, we draaien onszelf een rad voor de ogen.
We doen onze verdomde best om maar chaos te creëren, om ons maar
in de war te laten zijn, om er voor te zorgen dat we de weg kwijt zijn,
of de weg moeten zoeken, of iets missen, of iets kwijt gaan raken. Elke
dag weer wanneer we 's ochtends wakker worden, onze ogen openen, zien
we de eerste leugen... "het is dag".
Nope, niet waar!
Zo wordt een hele dag opgebouwd uit onwaarheden, laag op laag op laag,
tot we 's avonds onze ogen weer sluiten om te gaan slapen. Zodra we
in slaap vallen is in één keer de hele onwaarheid van
de dag verdwenen en bestaat er geen fysieke wereld. Je komt in een droomwereld
terecht waar werkelijk alles kan gebeuren. Misschien kun je vliegen,
misschien ontmoet je een overledene, misschien doe je gewoon niets.
Tot je je ogen weer opent en "hé... het is dag" —
en vervolgens weer laag op laag op laag.
Wat we doen met al die lagen van onwaarheden die we maar opstapelen
en opstapelen, is het serieus nemen. We denken dat het echt is en dat
het ons overkomt. Dat is niet zo, maar dat weten we niet. Het is de
bedoeling dat we het niet weten want anders zou het allemaal voorbij
zijn.
Iets heeft het idee gehad om dit te gaan doen, dus het is niet de bedoeling
dat het stopt. Vandaar dat 99,9% van de lezers van dit stukje tekst
nooit verlicht zal zijn. Nee wacht, die berekening is niet waar, even
kijken... ja... 100% van de lezers zal nooit verlicht zijn. Bummer...
en nu?
Nu niets, want verlichting is niet een doel en zeker niet hét
doel, verlichting is een bijproduct van de realisatie dat alles niet
waar is. Verlichting is een foutje in de regie, het is niet de bedoeling
dat wie dan ook verlicht raakt. Het is voor sommige mensen de bedoeling
om op zoek te gaan naar verlichting, maar niet om het te vinden.
Ik geloof zelf dat die verlichting slechts heel kort is, en daarna geloven
sommige mensen dat ze na die ene gebeurtenis, misschien twee gebeurtenissen,
helemaal verlicht zijn omdat ze snappen dat alles onwaar is, omdat ze
zien dat alles een illusie is. Maar dat snappen en dat zien doen ze
nog steeds met de hersenen, de geest en de ogen die nu hier zijn, en
alles wat we hier waarnemen is onwaar.
Kortom: er bestaan geen verlichte mensen, alleen mensen die denken en
geloven dat ze verlicht zijn.
Nu was dit niet het verhaal dat ik wilde schrijven, het verhaal dat
ik wilde schrijven ging over hoe we het leven hier op aarde dragelijk
kunnen maken, maar goed, dat komt dan een volgende keer wel. Dit verhaal
gebeurde gewoon, zoals alles gewoon gebeurt, er is niet iets dat het
in gang zet, er is niet iemand die het heeft gewild, het gebeurde gewoon
en is nu wat het is. Volgende keer is het weer wat anders.
