De Schoonheid
Van Het Beest — (31-12-08)
Wat zijn
de werkelijkheden waarmee we te maken hebben? Het is een vraag die in
mijn hoofd ronddraait op deze laatste dag van het jaar 2008 (dat schijnbaar
een seconde langer duurt dan gewoonlijk, hoezo is tijd een illusie?).
Werkelijk is dat we op een ronde bol leven die rondjes draait om een gloeiende
bol; werkelijk is dat alles een tegenpool heeft; werkelijk is dat ons
verblijf hier tijdelijk is. Volgens mij is dat het wel zo'n beetje
in grote lijnen, al het andere is —denk ik— bijzaak.
Die ronde bol en de tijdelijkheid van onze aanwezigheid kan me eigenlijk
niet zo boeien, maar die tegenpolen vind ik interessant, omdat het bijna
te toevallig is dat er werkelijk voor alles een tegenpool is. Zon-maan,
dag-nacht, donker-licht, zwart-wit, man-vrouw, oost-west, noord-zuid…
noem maar iets op en er is een tegenpool te verzinnen. En dat is volgens
mij precies wat er is gebeurt, de tegenpolen zijn verzonnen.
Zolang wij niet zeggen dat die gloeiende bol de zon is, zal er ook niet
iets bestaan dat wij "maan" noemen, zolang zwart niet zwart
is zal wit overbodig zijn. Het zijn dus niet zozeer de objecten die
tegenpolen zijn, maar eerder de woorden die wijzen naar de objecten.
Een bal is pas een bal als ik er naar wijs en zeg "een bal",
tot die tijd is de "bal" gewoon "dat daar", een
"iets", en zelfs als ik zeg "dat iets dat daar ligt en
rond is", is dit alweer een verwijzing waardoor er meteen iets
bestaat dat vierkant is.
Als we zeggen dat alles om Liefde draait en dat we alles vanuit Liefde
zouden moeten doen, dan hebben we meteen Haat gecreëerd —
dat gaat volledig automatisch en gebeurt zelfs als we dat niet willen.
Als ik zeg "ik houd van jou" dan creëer ik op precies
datzelfde moment iemand die ik zal haten, want dit is een dualistisch
systeem en er moet evenwicht zijn anders werkt het niet. Hoe meer we
van elkaar houden hoe meer er gehaat zal worden, aan de andere kant
zal door de groeiende haat de liefde floreren.
Dit geldt dus ook voor al die mensen die zeggen dat we moeten mediteren
of wat anders moeten doen om tot eenheid te komen. Zij creëren
door hun zoektocht naar eenheid ogenblikkelijk dualiteit. Bijna zou
ik zo ver gaan om te zeggen dat het de schuld is van de zoekers naar
eenheid dat wij te maken hebben met die verschrikkelijke dualiteit,
zoals het ook de schuld is van de gelovigen met hun goden dat er duivels
bestaat.
En als ik heel erg mijn best doe kan ik best nog wel korter door de
bocht dan dit.
Wat wil ik hiermee zeggen? Eigenlijk wat ik al een tijdje op verschillende
manieren probeer te zeggen: er is geen ontkomen aan, er is niets dat
wij kunnen veranderen. Alles wat wij hier doen, willen, wensen of benoemen
creëert automatisch een tegenpool. Misschien is het wel zo dat
"wie goed doet goed ontmoet", maar ergens, misschien aan het
andere eind van de wereld, zal iemand slecht ontmoeten omdat jij goed
doet. Kortom: het zal nooit allemaal goed kunnen komen, omdat dit, zoals
het nu is, de aard van het beest is.
Nu denkt U… "Hier is de wijsheid: die het verstand heeft,
rekene het getal van het beest; want het is een getal eens mensen, en
zijn getal is zeshonderd zes en zestig." (Openbaring 13:18)
Helaas, het beest is niet wat de Christenen bedoelen, het is niet de
Duivel, het is niet de antichrist, nee, het beest is "dit",
het beest is het leven op aarde zoals het is in perfect dualistisch
evenwicht. We kunnen ons er niet tegen verzetten, we kunnen het ook
niet verslaan, we kunnen het alleen over ons heen laten komen en ondergaan.
Wij kunnen in feite alleen het beest ZIJN.
Streven naar verlichting is vanzelfsprekend het direct creëren
van verzwaring, iets willen creëert meteen ergens op aarde het
tegendeel. Verlichting is niets meer dan dit inzien en vanzelf (dus
zonder dwang of wilskracht) tot je laten komen dat het beest "leven"
ons overkomt, wetende dat als we nu gelukkig zijn we ooit weer ongelukkig
zullen worden, als we nu geliefd worden zal iemand ons later weer haten,
als we nu rijk zijn zullen we ooit weer arm zijn. Dit hoeft niet letterlijk
zo te zijn, maar hoe dan ook zal het positieve en negatieve elkaar aflossen.
Door niet ergens naar te streven, door niet iets proberen te veranderen,
door alles te laten komen en gaan, creëren we tenminste niet al
die tegenpolen die we eigenlijk niet willen. Ergens naar streven of
iets te willen veranderen is sowieso zinloos, elk verzet tegen de gang
van zaken is gedoemd te mislukken. Er is geen ontkomen aan, en misschien
is dat ook wel weer de schoonheid van het beest.
