Doorgaan Met Zoeken — (20-2-09)

Ik ben een achterdochtig type, vandaar dat ik vanaf mijn jonge jaren tot mijn 43ste ben meegezogen in het samenzwering-denken. Dat was geen verspilde tijd en ik zeg nu ook zeker niet dat er geen samenzwering is. Ik zeg niet dat we niet worden bedonderd en gemanipuleerd, ongetwijfeld is het binnen deze virtuele frequentie ontzettend waar dat de Illuminati ons tot slaven wil maken. Maar ik benader nu de gegevens alleen anders omdat ik zie dat de oude methodes om er mee om te gaan geen enkele uitwerking op de samenzwering hebben of oplossingen bieden.

Ik dacht de nieuwe garde onderzoekers te kunnen waarschuwen voor de valkuilen, maar zij stonden daar niet voor open. Dat kan ook niet, want je moet er zelf achterkomen. Als mij 15 jaar geleden was verteld dat mijn inzet zinloos is, zou ik het ook niet hebben geloofd of aangenomen. Mijn drang om hen te waarschuwen was slechts een poging van mijn verzonnen geest om mij terug te trekken in het samenzwering-denken, terug in de door mij gekozen droomstaat.

Ik geloof dat onze verzonnen geest er alles aan zal doen om ons bezig te houden en ons af te leiden van wat werkelijk is. Dit houdt in, en daarvan ben ik overtuigd, dat alle informatie die wij tot ons nemen gecorrumpeerd is. Alles wat een spirituele- of samenzwering- of maatschappelijke- of welke stroming dan ook ons belooft is niet waar. Alle mumbo-jumbo zal ons niet brengen wat we zoeken, slechts dat waar we vrede mee hebben, dat waarmee we onszelf het beste voor de gek kunnen houden. Het is de bedoeling van de geest om ons te doen geloven dat het wel waar is, zodat we het geheel niet kunnen overzien.

Als, bijvoorbeeld, "het leven in het NU" goed voor je klinkt en je kunt je geest zover krijgen dat het gelooft dat je daar vrede mee hebt, dan zal die geest dit tolereren omdat het slechts een andere droomstaat is waarin je verkeert. "Leven in het NU" is niet waar en het lost niets op, het brengt je niets en je zult niet verlicht raken. Als je het idee hebt dat het dit wel voor je doet, is dat alleen omdat je dat DENKT, maar het is niet waar.

Als je jouw leven indeelt naar aanleiding van wat de pendel of de tarot je vertelt, en je voelt dat het je altijd de goede antwoorden geeft, dan zal de geest dat prima vinden, want het is slechts een nieuwe droomstaat. De pendel of de tarot zegt niets en helpt je niet, en als jij het idee hebt dat dit wel zo is dan is dat alleen omdat jij dat DENKT, maar het is niet waar.

Hiervoor kun je alle spirituele doe-dingen invullen, van meditatie tot reiki tot wicca, vul maar in, maar ook materiële doelen als geld verdienen, maatschappelijke status verwerven, carrière maken, whatever. Alles wat volgens jou belangrijk is, levert een droomstaat op. De geest maakt er een droomstaat van, want zonder droomstaat kan de verzonnen geest niet bestaan. Zolang er maar een doel is en een schijnbare oplossing, en je neemt beiden voor waar aan, is de geest gelukkig.

En voor de mensen voor wie dit alles, de spirituele antwoorden en het materialistisch succes, niet werkt, is er het non-dualisme dat predikt dat we moeten stoppen met denken en stoppen met zoeken. En als jij het idee hebt dat dit voor je werkt dan is de geest tevreden, want ook dat is een nieuwe droomstaat. Het lijkt alleen te werken als jij dat DENKT, maar het is niet waar.

Ik geef toe dat alle problemen lijken te zijn opgelost als er niet gedacht wordt en niet gezocht wordt, want het denken lost niets op en met zoeken zullen we niets vinden. En toch zeg ik nu tegen iedereen: ga door met denken en ga door met zoeken. Sterker nog: denk nog verder door dan ooit en zoek harder dan voorheen, vol overgave tot je er letterlijk bij neervalt. Maar zoek niet naar iets dat je wilt bereiken omdat je denkt dat je er beter van zal worden, nee, stel vragen en zoek naar ware antwoorden, onderzoek of die er zijn. Zoek naar antwoorden.

Er is namelijk iets wat wij nooit kunnen doen en dat is zelf stoppen met wat dan ook. We kunnen niet stoppen met denken, we kunnen het denken ook niet stopzetten. We kunnen niet stoppen met zoeken of de zoektocht staken. We willen een ego-loos bestaan, maar we kunnen het ego niet afwerpen, of doden, of laten afsterven. Wij kunnen niets zelf doen, maar het denken kan spontaan ophouden, het zoeken kan spontaan ophouden, het ego kan spontaan ophouden te bestaan.

Iedereen die zegt dat hij of zij gestopt is met denken, of met zoeken, iedereen die zegt dat hij of zij het ego heeft afgelegd, heeft alleen maar een nieuwe droomstaat ontwikkeld. Deze mensen hebben het opgegeven, ze hebben de handdoek in de ring gegooid en laten zichzelf geloven dat ze HET bereikt hebben, en de geest is gelukkig met deze nieuwe droomstaat. De geest kan zich niets mooiers voorstellen dan een persoon die denkt dat hij verwerkelijkt is terwijl hij zich in een droomstaat bevindt. De verzonnen geest ziet daar de humor wel van in.

Het enige wat we kunnen doen —maar geloof mij nooit op mijn woord— is doen wat we doen. Dus blijven denken tot de geest het denken niet meer aankan en blijven zoeken tot de geest niets meer kan verzinnen om naar te zoeken omdat er geen antwoorden zijn. Pas wanneer we in elke cel die we hebben inzien dat er niets is wat we nog kunnen doen om ook maar een klein antwoordje te vinden, als we inzien dat we alles geprobeerd hebben, pas dan geeft de geest het spontaan op, pas dan brandt het ego op en kom je in de buurt van wat je werkelijk bent.

Het probleem hierbij is dat hetgeen je werkelijk bent niet is wat de door de geest verzonnen en gecreëerde samenleving wil zien. Je zult dus niet meer kunnen functioneren in deze maatschappij zonder te doen alsof. Het voordeel is dat het je niets kan schelen, het kan je niet schelen dat je niet meer functioneert en het kan je niet schelen dat je moet doen alsof, want het is van geen belang. "Belang" is alleen van belang voor de geest en het ego, voor een werkelijke mens is het volslagen onzin.

Zo is voor een persoon, zoals ik, die de zoektocht naar de samenzwering niet meer aankon waarna de geest het vanzelf opgaf, deze samenzwering van geen uitzonderlijk belang meer. Het valt weg, lost op. De geest probeert de verslaving aan deze zoektocht wel weer op te wekken, maar dat kan geen effect hebben, want voor de persoon die de zoektocht niet meer aankan waardoor de geest het vanzelf opgeeft, is er geen weg terug.

Ik kan niet meer teruggaan naar die zoektocht, die zoektocht is ten einde, de geest heeft het opgegeven omdat er geen antwoorden meer te vinden waren en de vragen op waren. Meteen nadat de zoektocht was opgehouden, kwamen er nieuwe onderwerpen op, waarvan Advaita de sterkste was, maar alsof de geest niet meer zo sterk is als vroeger, loopt ook dit deel van de zoektocht ten einde. Meegaan in Advaita is het accepteren van een nieuwe drug en ik kan geen drug meer nemen. Ik zie de bullshit al voordat ik het geroken heb. Er is geen weg terug naar een droomstaat.

Ik moet verder zoeken. Verder dan Advaita. Post-Advaita? Mega-Advaita? Verder tot er echt niets meer is, geen onderwerp meer opkomt om te onderzoeken en er absolute leegheid overblijft. Ik weet dat dit de weg is. Men hoeft mij niet te geloven, want ik weet dat je iets alleen aanneemt als je zelf zo ver bent om het aan te nemen. Het kan me ook niet schelen of iemand me gelooft, ik ben geen leraar en ik wil geen volgelingen, het zal me echt aan mijn reet roesten wat jij —de lezer— hiermee doet. Ik wil die diepte in, dat zwarte gat onderzoeken tot er niets meer is en ik met de leegste handen ter wereld kom te staan.

En dan? Dan niets meer, neem ik aan. Geen enkele optie mogelijk, geen pad meer te gaan en geen weg terug. Geen zekerheid om op terug te vallen. Best eng.

INHOUD