Alles Is Al Perfect — (20-2-09)

STOP! Nee serieus… STOP! Stop met wat je aan het doen bent, sta even stil en vraag jezelf: "Is dit waar? Wat is waar? Wat is uiteindelijk de enig waarheid die overblijft als alle bullshit wegvalt?"

Als je antwoord juist is hoef je niet meer verder te lezen.

Het enige dat altijd recht overeind blijft staan in welke zee van bullshit dan ook, is dat alles, wat het ook is, alleen maar perfect kan zijn. Het idee dat iets niet goed is en dat we het moeten verbeteren —wat dan ook— komt voort uit onze arrogantie, uit onze misplaatste notie dat we het beter kunnen doen en het beter weten dan het universum en de natuur.

Ons bestaansrecht halen we uit de overtuiging dat we iets kunnen bereiken, dat we van A naar B kunnen gaan en dat er iets kan veranderen, dat wij dat kunnen doen… en dat is niet zo. Dit leven, deze aarde, dit universum is niets anders dan perfectie en de enige reden waarom het niet perfect lijkt, de enige reden waarom het frustreert en pijn doet, is omdat wij denken dat het verbeterd kan worden. Het is niet het leven dat frustreert of pijn doet, het is dat we van binnen in conflict zijn met het feit dat we niets kunnen veranderen aan dat wat wij niet willen of kunnen zien als perfectie.

Denken dat je iets kunt veranderen is altijd een vorm van geweld, het gaat namelijk in tegen datgene wat natuurlijk is — en dat wat natuurlijk is denken wij te kunnen veranderen? Dat is de ultieme arrogantie, wij die denken dat we het beter weten dan 'God'.

Het is perfect zoals het is, er worden geen fouten gemaakt. Als je een kut leven hebt is dat een perfect kut leven. Je tegenvallers zijn perfect en je meevallers zijn perfect. Alles is goed, beter dan nu kan het nooit worden; beter dan perfect is onmogelijk. Dit houdt in dat er niets meer gedaan hoeft te worden. Alles is perfect, dus het is niet te verbeteren. We hoeven er niets aan te veranderen.

Niets hoeft, maar mag wel. Natuurlijk, je mag van alles doen. Je mag je verzetten of niet verzetten, je mag zoeken of niet zoeken, ontevreden zijn, tevreden zijn, ongelukkig zijn, domweg gelukkig zijn, als je maar niet gaat verwachten dat het iets uitmaakt. Je kunt er niets aan veranderen want alles is perfect zoals het is. Je mag je overal voor inzetten, alleen zal het geen jota uitmaken en dat is ook wel weer geruststellend… vind ik. Je probeert iets omdat je het wilt proberen en niet omdat je er per se iets mee wilt bereiken — works for me!
 
Je kunt het idee hebben dat je een rottig leven lijdt, je bent depressief of noem maar op, en dat vind je niet perfect. En dat klopt. JIJ vindt het niet perfect. Het feit dat het pijn doet of frustreert, komt voort uit het feit dat JIJ (of dat wat jij denkt dat JIJ bent) vindt dat het niet perfect is en niet omdat het niet perfect zou zijn. Proberen te verbeteren wat volgens jou niet perfect aan je leven is, zal niets oplossen en het zal er niet beter op worden, het zal je wel frustreren en pijn doen.
 
Het is perfect zoals het is. Zien dat het perfect is en dat jij er niets aan kan veranderen, en dat alles wat je doet gedaan wordt vanuit het doen om te doen en niet vanuit het doen om iets te bereiken, is wat we een weg naar verlichting noemen. En misschien probeer je eens iets en kom je in een rolstoel terecht, of ga je dood… het is wel een perfecte rolstoel en een perfecte dood…

Ahum… misschien een beetje extreme voorbeelden!

Maar… ik blijf gewoon nadenken zonder er vanuit te gaan dat ik iets zal bedenken, ik blijf zoeken zonder er vanuit te gaan dat ik iets zal vinden, ik blijf bewegen zonder er vanuit te gaan dat ik ergens zal komen, ik blijf zijn zonder te verwachten dat ik iets zal worden. Ja, ik blijf nog wel even.

Ik zag vandaag een berekening van Jed McKenna (of wat zijn echte naam ook mag zijn), en die ging als volgt: één op de tienduizend mensen ziet iets in het idee "verlichting" en één op de tienduizend van die mensen raakt verlicht, wat neer komt op het simpele feit dat één op de honderd miljoen mensen werkelijk verlicht raakt — en de rest zegt het te zijn, alleen maar om stoer te doen, of men wil het graag geloven, of licht de boel op (of alle drie).

Eén persoon op honderd miljoen mensen raakt verlicht. Pff, waar maken we ons dan zo druk om? Een kans van één op honderd miljoen? Niets is zeker, je raakt verlicht of niet.

Laat los al die bullshit en doe wat van binnen goed voelt, doe wat jij werkelijk denkt dat jij moet doen en doe dat zoals jij denkt dat jij dat moet doen —en iedereen die daar een negatieve mening over heeft of het afkeurt kan de kolere krijgen—, en doe dat alles met de voortdurende intentie, het enige doel, om er achter te komen wat werkelijk waar is… dat is de essentie… en dan is er de kans, de hele kleine godvergeten kans, dat jij die ene op de honderd miljoen bent die verlicht raakt… of niet.

INHOUD